Gnocchi met morieljes

Gnocchi is een Italiaanse pasta-soort. Je spreekt het uit als ‘njokki’.

Het woord gnocchi, meervoud van het Italiaanse gnocco, betekent ‘klont’. De Aziatische varianten worden vaak met het Engelse woord ‘dumpling’ aangeduid.

Gnocchi is vooral bekend in de variant van aardappel; gnocchi di patate.

Gnocchi di patate zijn een soort ovale balletjes, gemaakt van aardappel en tarwemeel. Het is een typisch Italiaans gerecht. De aardappelen worden gekookt en gepureerd, en daarna met het meel en wat zout gekneed en dan gekookt in kleine balletjes. De gnocchi zijn klaar als ze komen bovendrijven. Ze worden vaak geserveerd met een saus van tomaten of van zachte kaas (Wikipedia).

In het blad Elle Eten vond ik dit recept en ik had nog een zakje met gedroogde morieljes liggen. Ik heb het recept geveganiseerd, d.w.z. boter, crème fraîche en parmezaan plantaardig vervangen.

Ingrediënten voor 2 personen:
450 g kruimige aardappels, geschild

125 g bloem

10 g gedroogde morieljes

olijfolie

sjalotje, gesnipperd

zout en peper

knoflook, 2 teentjes geperst

250 g kastanjechampignons, gesneden

gehakte bladpeterselie

1 tl appelciderazijn en een snufje zout)

kleingesneden peterselie

twee flinke handen verse spinazie

cashewroom (van 50 gr cashewnoten)

noten-edelgistmengsel (vegan vervanging voor parmezaanse kaas)

Kook de aardappels gaar, giet af, laat even droogstomen en stamp dan fijn met een aardappelstamper.

Vouw de bloem door de aardappelpuree en kneed lichtjes tot een een zacht en luchtig deeg. Voeg peper en zout naar smaak toe.

Neem een deel van het deeg en vorm lange rolletjes van ongeveer 2 cm dik.

Snij de rolletjes in stukjes van ongeveer 3 cm. Druk de tanden van een vork erin, zodat er ribbeltjes ontstaan.

Maak de saus. Hou 1 morielje apart en week de rest in gekookt water. Maal de achtergehouden morielje tot poeder (doe ik in een koffiemolen).

Verhit wat olijfolie en fruit de sjalot met 1 uitgeperst knoflookteentje. Voeg de champignons toe en bak ze bruin.

Laat de morieljes uitlekken en bak ze mee.

Breng een ruime pan met water en een bouillonblokje aan de kook.

Voeg de gnocchi toe (in twee gedeelten) en kook ze in zachtkokend water in enkele minuten gaar.

De gnocchi zijn een minuutje nadat ze aan de oppervlakte zijn komen drijven gaar. Schep de gnocchi met een schuimspaan uit de pan op een bord, met ruimte ertussen, ze kunnen kleverig zijn.

Verhit een eetlepel olie in een koekepan, voeg de spinazie toe en het tweede geperste knoflookteentje, roerbak tot de spinazie slinkt. Voeg de gnocchi en het paddestoelenmengsel toe. Meng de cashew-crème fraîche en de gehakte peterselie er voorzichtig doorheen.

Schep op twee borden, strooi er het noten-edelgistmengsel en het morieljepoeder over.

Even wat werk, maar wat smaakvol zeg!

Gelijk een grote hoeveelheid van het notenmengsel gemaakt, het blijft lang goed en is ook heerlijk op brood.

Berlijn (dag 5)

Met de S-bahn naar het station, en vandaar wandelen naar het Natuurkundig museum in de Invalidenstrasse. Was een foutje mijnerzijds, ik had de info niet goed gelezen. Ik geloof dat het de Naturwissenschafliche sammlung moest zijn, maar kon niet zo goed meer wijs uit al m'n folders en waar ik nou heen wilde.

Het Natuurkundig museum was een donker ding met skeletten van dinosauriers en beesten op sterk water. Verbaasd liepen we hier rond en toen Mijn Architect vroeg of ik hier echt naar toe wilde kregen we de slappe lach.
Nog wel een mooie filmpresentatie gezien over het ontstaan van de aarde.
Daarna nog de verkeerde S-bahn gepakt en zodoende vrij laat in de Botanische Tuin, die over een uur ging sluiten. Ach, het maakt ook allemaal niet uit, Berlijn is toch wel fantastisch.

Kaffee und Kuchen in de buurt en dan weer terug naar de Kudamm voor een wijntje.
Ondertussen zet Mijn Architect vele gebouwen op de foto.

We besluiten weer bij Sala te gaan eten, zo'n weldadig sereen sfeertje daar en heerlijke gerechten.

Vegan eten in Berlijn (2)

Na deze enerverende dag gaan we eten bij Vaust in de Pestalozzistrasse, ons ook aangeraden door de Berlin-Vegan groep op facebook. 

Een erg leuk restaurantje waar ze ook hun eigen bier brouwen, al is dat aan ons niet besteedt, wij drinken een lekker wijntje.
Leuk idee ook: gemalen gedroogde paddestoelen met zout en olie als dip voor brood!

Vooraf neem ik Prosecco-Gemüse-Sahne-Creme-Süppchen mit Croutons, Limetten-Espuma und Hirsebällchen.

Op onze vraag wat dat laatse is kregen we het antwoord dat het een soort van Getreide was, dus een graansoort, het duurde even totdat we uiteindelijk bedachten dat het gierst moest zijn. Lekker soepje!

Foto van de website van Vaust

Mijn Architect had Treberbrotsalat mit Apfelwürfeln, Maronen, Champignons, VegiBelle,

dazu Waldbeer-Meerrettich-Joghurt-Dip und Trüffelöl.

We kwamen er hier ook niet helemaal uit, maar Treberbrot schijnt brood te zijn wat gebakken wordt met een restproduct van het bierbrouwen,Treber.
Maronen zijn kastanjes en VegiBelle is een feta-achtige sojakaas. Erg lekker ook!

Als hoofdgerecht koos ik de prima dagschotel, courgette gevuld met sojagehakt, bulgur en paddestoelen met een heerlijke pompoenpuree.

Mijn Architect had als hoofdgerecht Ravioli mit Rote Bete, Tofu & Minze gefüllt in  

Walnuss-Salbei-Butter geschwenkt & Mangold-Blättern.

Foto van de website van Vaust

Erg lekkere ravioli, misschien wat weinig voor hem, maar dat maakt hij weer goed met het toetje ... Dunkler Schokoladenkuchen mit cremiger Ganache!

Ik ging voor de Karamellisierte Pfannkuchen-Röllchen im fruchtigen

Orangen-Birnen-Cranberry-Zimt-Punsch:

Foto van de website van Vaust

Echt een aanrader, word je vrolijk van, dit restaurant met redelijke prijzen, voor als je eens in Berlijn bent!

Berlijn (dag 4)

Mijn Architect heeft zijn presentatie vandaag. We nemen vroeg de S-bahn en gaan eerst kijken waar het is. 

Nog tijd genoeg, dus vlakbij koffie drinken in het Cafe van de Königliche Porzellan Manufaktur, de oudste porseleinfabriek, tevens een soort museum ... heb ik straks wat te doen terwijl de presentatie is, want ik kan niet mee naar binnen.

Als ik Mijn Archtiect ‘afgeleverd’ heb maak ik eerst een wandeling, eindelijk breekt de zon eens door. Ik kom bij de Charlottentor op de Strasse des 17. juni.

Een man vraagt aan mij de weg ... haha ... maar ik kan hem helpen, ik heb (heel ouderwets) een plattegrond bij me.

Dan ga ik naar de porseleinfabriek, wat een geweldige ruimte en tentoonstelling, 250 jaar van koninklijke serviezen in een prachtig gebouw. 

Ik ga even bij een vrouw zitten die met de hand motiefjes op servies inkleurt en met verbazing kijk ik hoe precies dat moet, wat een vaste hand moet je hebben! Geen wonder dat het zo duur is!

Ik ga in het cafe wat drinken terwijl ik wacht op Mijn Architect. We praten nog na, het ging goed ... nu is het wachten op de uitslag.
Nog een wandeling in de omgeving, even binnenstappen in het monumentale gebouw van de Bundesamt en pakken dan de S-bahn terug naar ons stadsdeel.

Berlijn (dag 2 en 3)

Omdat Mijn Architect de eerste dagen hier nog aan zijn presentatie werkt, moet ik mezelf vermaken. In een grote vreemde stad er alleen op uit … dat is lang geleden. Ik wandel eerst door de wat saaie wijk waar ons hotel is gevestigd, in een zijstraat van een zijstraat van de Kurfürstendamm. Bij een kiosk koop ik alvast wat ansichtkaarten en postzegels om elke dag een kaartje naar mijn zieke moeder te sturen.

Als ik daarna in de U-bahn zit heb ik een tijdje een knoop van de zenuwen in m'n maag. Zo spannend alleen op stap. Kijk dat provinciaaltje nou. Maar dat ebt al snel weg en gelukkig ben ik in een land waar ik me goed verstaanbaar kan maken ...

Koffie bij de buren

Op maandag zijn niet veel musea open, ik vind geen interessante om te bezoeken, het is nat guur takkeweer, dus na een koude stadswandeling besluit ik het Kaufhaus des Westens (KaDeWe) in te gaan. Een van de vooraanstaande warenhuizen van Europa, gesticht in 1907, een kapitalistische nachtmerrie … wat een decadentie!

De levensmiddelenafdeling moet je gezien hebben, vertelde een dame me in de bus, alle bestaande merken, alles wat er aan voedsel in de wereld verhandelt wordt is daar verkrijgbaar. Als ik de roltrap omhoog ga naar deze afdeling kom ik direct tussen de stukken dierlijken terecht, van welk dier je ook maar wilt. De klanten lopen in bont, jonge meisjes met dierleedkragen (oei zelfs mannen ook al).

Ik vind het decadent, maar ook fascinerend. Als je hier alles kunt kopen, is er dan ook een vegetarische of veganistische afdeling? Misschien wel, ik heb het niet gevonden, het is hier zo ongelofelijk groot. Duizenden soorten wijn, kaas, vis, chocola en ja, ook groente! Bij elke afdeling een bar met etende en champagne drinkende mensen.

Op de bovenste etage is een restaurant met een grote glazen koepel met mooi uitzicht over Berlijn. Het regent. Ach, laat ik ook even decadent doen … ik stop mijn verbijstering weg en ga hier zitten met een wijntje en een (niet veganistisch) taartje.

Even samen met al die lege koppen hier de illusie ophouden dat het leven uit drank en taartjes bestaat en er geen pech, ziekte en armoe bestaat.

Terwijl ik hier mijmerend van m'n karafje Riesling geniet besluit ik opeens mijn schoenen weg te doen. Een van de dingen die me nog steeds weerhield tot verdere veganisatie … mijn grote verzameling, voornamelijk leren, schoenen. Leer is eigenlijk hetzelfde als bont, maar dan geschoren, de huid van een wezen. Eens zien hoe ik dat ga aanpakken. Ik was een schoenenjunk en dat gaat in 2015 stoppen (hoop ik).

Verder is het raar hier zo te zitten, helemaal in Berlijn ... Mijn Architect die zich opvreet van de zenuwen, mijn moeder die haar laatste levensfase ingaat, vrienden die ondertussen overlijden. Ik voel me een beetje oud.
Ik stap weer op, ga richting hotel en na een douche en wat zaprondjes langs de Duitste TV-kanalen ga ik maar slapen, wakker blijven tot Mijn Architect thuiskomt gaat niet lukken.

Vegan eten in Berlijn (1)

Ik ben lid geworden van de facebookgroep Vegan Berlin en stelde daar de vraag waar je betaalbaar kon eten in Charlottenburg.

Gelijk veel reacties en tips, dan is facebook toch weer zo handig!

Op onze tweede dag hier kiezen we voor het advies om te eten bij het Vietnamese Sala in de Leibnitzstrasse, een kwartiertje lopen vanaf ons hotel. Sala profileert zich als een vegetarisch restaurant, maar eigenlijk zijn bijna alle (op twee na) gerechten vegan.

We nemen vooraf:

Salla-Teigtaschen - gedämpfte Teigtaschen mit Glasnudeln, Tofu, verschiedenem Gemüse und hausgemachter Sauce

en

Cha Gio - Frühlingsrolle mit Tofu, Glasnudeln, verschiedenem Gemüse, serviert mit Sojasauce

als hoofdgerecht aten we:

My Don - Udonudeln mit Tofu und versch. Pilzen, Pak- Choi

en

Bun Xa Ot - Reisnudeln mit Tofu und Salat, Zitronengras, Kräutern, Erdnüssen und Röstzwiebeln, serviert mit Ingwer-Soja-Dressing

Een sereen sfeertje, uitermate vriendelijke bediening en heerlijk eten (met stokjes) en … ongelooflijk betaalbaar. Echt een aanrader!

Berlijn (dag 1)

Een weekje Berlijn. Mijn Architect moet daar zijn voor een presentatie. In eerste instantie wilde ik niet meegaan, genoeg redenen ... financiële situatie, tijd, moeder ernstig ziek, logeerkat ... maar uiteindelijk veranderde ik van gedachten ... ik wil bij hem zijn.

Dus op zoek naar zo goedkoop mogelijk: resultaat van een avondje internetten: een hotel voor de hele week gevonden voor de prijs van ...197 euro! Dat is 28 euro per nacht, super aanbieding, weliswaar exclusief ontbijt, maar toch! Een prima hotel vlakbij de Ku’damm.

Moderne witte kamer, compact, comfortabel, pretentieloos. Super bed en douche.

Dan het vervoer kiezen, bus, trein, vliegtuig? De trein won qua prijs (retour 118,—) èn comfort. We hoeven alleen in Amersfoort over te stappen en kunnen dus heerlijk blijven zitten tot Berlijn.

We arriveren met een uur vertraging, maar daarvoor werd ons een Fahrgastrechte-Formular overhandigd, kun je 25% van je geld terugvragen. Daar kan de NS nog wat van leren.

Als de trein Berlin Hauptbahnhof binnenrijdt voel ik een kriebel van opwinding in m’n maag. Toch een beetje last van zenuwen, sorry bedelaars, ik laat me even niet afleiden (toen wij jaren geleden op Gare du Nord in Parijs arriveerden was binnen 5 minuten mijn portemonnee gerold).

Het is lang geleden dat we in Berlijn waren, 33 jaar geleden toen we net verkering hadden.
We gaan naar de tourist info en worden daar uitermate plezierig geholpen door de vriendelijke en kundige medewerkster (getrouwd met een Nederlander).

We schaffen een weekkaart voor het OV aan en pakken de S-bahn naar ons hotel.

Na het inchecken een hapje gaan eten. Ik heb me nog niet verdiept in vegan opties in de buurt, dat komt morgen wel.

De hotelmedewerker raadt ons het dichtbij gelegen Xantener Eck aan, een walhalla voor carnisten, desondanks een aardig tentje. Keus uit honderden soorten drank en vlees en twee vegetarische gerechten op de kaart. Dat voldoet!

Ik kies de Maultaschen, machtige envelopjes van pasta gevuld met erwt-wortelpuree in roomsaus, met ui en champignons en flink bord salade. Mijn Architect koos de gegratineerde en met spinazie gevulde champignons, ook met een berg salade en brood erbij. We konden het niet allemaal op. Ik doe graag water bij de wijn, dus drink hier een Schorle (half wijn, half mineraal water). Und dann ab ins Körbchen.