Ik heb hem, m’n nieuwe macbook, eindelijk! De oude powerbook is nu bijna echt overleden. Hij kan niet meer zonder stroom. De (vierde) oplaadkabel is inmiddels ook geknakt, de vorige ging toen doorbranden, ik kijk met angst of ik al rookwolkjes zie.
Filmpjes kijken gaat ook niet meer, was alleen nog haperen.
Maar ja ... wat een geld. Waarom neem je dan zo’n dure appel werd me gevraagd.
 |
| 1985, Zoon zit hier naast mijn eerste computer |
Na de DOS-machines destijd op het werk was het een verademing om thuis een appeltje te hebben. M’n flowerpower iMac heb ik zelfs nog, daar kan ik geen afstand van doen, maar ik werk er nooit meer op.
We hebben hier altijd appels gehad. Ik heb meestal ruzie met andere soorten, kan het maar niet onthouden hoe het allemaal moet, al die verschillende systemen op de verschillende werkplekken.
Ach, het is veel geld maar ik doe er zooo lang mee. Ik gebruik ze echt helemaal op.
We zijn hem vanavond ‘even’ in Amsterdam gaan halen, in Rotterdam was hij steeds niet voorradig. Buiten zaten al mensen te wachten op de nieuwe iphone die morgen zal komen. Die moeten daar dus nog de hele nacht doorbrengen. Merkwaardig vind ik dat toch.
Het is weer even wennen ... al het nieuwe me weer eigen maken, alles overzetten ... hoe moet het met de foto’s? En wat is tie snel!
Het bloggen komt weer langzaam op gang!
