Op familiebezoek over de grens

Vandaag gaan we naar mijn geboorteplaats Cuxhaven, een bezoekje brengen aan mijn tante Ute. Zij is de jongste zus van mijn moeder en is de laatste van die generatie. Zij is in oktober 80 jaar geworden, maar dat kun je haar niet aanzien. Haar man Günther is filmmaker en maakt o.a. prachtige natuurfilms.
Zij hebben een schattig vakantiewoninkje voor ons geregeld op drie minuten lopen van hun huis. Mijn zus komt ook, heel gezellig allemaal. We blijven twee nachten.

Het is daar een mooie omgeving, veel bos en heide dicht bij de zee. Heerlijk om daar te wandelen. Er is een vrij nieuw bezoekerscentrum en dat gaan we natuurlijk bezoeken.

We bekijken 's avonds ook films van Günther en zien ook al zijn nieuwste film over de Waddenzee, die volgend jaar in premiere gaat.Tante heeft erg haar best gedaan om een veganistische maaltijd te maken, wat heel smaakvol was, maar ze gaf aan dat ze veel liever een Sauerbraten voor ons had willen maken, haha.

Op de laatste dag maken we nog een keer een wandeling en komen we langs een appartementencomplex waar grofvuil ophaaldag is.
Ik zie een tafeltje staan, wat nog helemaal goed is. Dat is bijzonder omdat ik kortgeleden bedacht dat ik eigenlijk een klein tafeltje nodig had om onze eettafel te kunnen verlengen.
We gaan de auto halen en laden het tafeltje in. Er staat ook nog een tuintafeltje en een goede rollater, misschien kunnen we daar iemand blij mee maken, dus laden we die ook in.

Sommerfest - Zomerfeest 2019 Melief animal sanctuary

Het is een echte zomerse dag voor het jaarlijkse Zomerfeest van Melief, misschien wel iets tè warm. We zijn er al gelijk om 11.00 uur en vertrekken weer rond 14.00 uur als het steeds drukker en warmer wordt. Even naar Sögel in Duitsland ... vanuit onze huidige woonstek is het maar anderhalf uur rijden.

Geschwister-uitje 2018, Helgoland

Een “geschwister-uitje”, naar Helgoland, een eiland in de Noordzee.

Hoewel ik er vlakbij geboren ben, in Cuxhaven, ben ik op het eiland zelf nooit geweest.

Nu gaat het dus gebeuren. Als mijn jongste zus mij en de twee broers uit Utrecht en Boxmeer opgehaald heeft, vervolgen we onze reis naar Duitsland. In Cuxhaven bij het hotel aangekomen wacht daar al ons Duitse zusje.

Met z’n vijven gaan we eten bij die Tante, waar ook onze nicht al is.

Een geheel familietreffen. 

Die Tante heeft lekker eten voor ons gemaakt en superlief, rekening met mij gehouden … heerlijke vegan hapjes.

Na een geweldig gezellige avond terug naar ons hotel, morgen tijdig opstaan voor de boot.

woensdag 25 april

Het is grijzig weer en er staat wind. Ik maak me een beetje zorgen, ik heb het niet zo op boten. Ik word heel gauw zeeziek. En de pilletjes was ik vergeten.

Het begon al snel, de misselijkheid, met die hevige zeeslag. Pepermuntjes eten en buiten op het dek blijven zitten, in de kou en regen voorkwam wel dat ik over m'n nek ging.

De rest zat gezellig binnen met een pilsje ... hoewel het m'n oudste broer in de laatste vijf minuten alsnog overkwam.

Zodra ik van die boot af ben is het leed al weer snel geleden.

Helgoland is zo'n bizar eiland ... je hebt totaal niet het idee dat je op een eiland in de Noordzee bent. Met z'n hoge, rode kliffen lijkt het eerder een bestemming waar je zeker een paar uur voor zou moeten vliegen. Het is er meestal goed weer, veel zonuren en nooit echt koud.

Auto's en zelfs fietsen zijn niet toegestaan, maar het is niet groot, zo'n anderhalve vierkante kilometer. Voor het eiland ligt nog een kleiner eiland, Düne, deze twee eilanden hebben ooit aan elkaar gezeten. Düne is onbewoond, op een grote groep zeehonden na.

Helgoland is een vogeleiland, op de steile rotswanden nestelen duizenden zeevogels.

Ook veel trekvogels vinden hier een rustpunt.

In deze periode zijn de Jan-van-Genten hun nesten aan het maken. Je kunt heel dichtbij komen, ze laten zich niet gauw verstoren door mensen.

Het is een spectaculaire belevenis deze prachtige vogels te zien en te horen!

Er groeit een wilde koolsoort op Helgoland, Klippenkohl genaamd.

De laatste dag varen we ook even naar Düne, met zomerse temperaturen. Op Düne kunnen we de zeehonden bewonderen.

De terugvaart was een stuk relaxter, rustige zee en weinig wind. Ik heb zelf iets gegeten op de boot!

Helgoland is zeer de moeite waard, ik wil er graag nog eens naar toe.

Gnadenhof Melief Sommerfest 2016

Dit jaar ga ik weer mee met de busreis naar Melief, net als vorig jaar. Maar nu samen met een vriendin. De reis duurt dit jaar nog langer, omdat er omleidingen waren.Het is eigenlijk niet in verhouding, de tijd dat je in de bus zit en de tijd die er over blijft bij Melief, maar toch vind ik het weer een superleuke dag.

Dit is het varken Engel. Op de drukke weg langs de stichchting, rijden regelmatig vrachtauto's voorbij, met dieren die hun dood tegemoet gaan. Engel is uit zo'n vrachtwagen gevallen en heeft zo haar lot ontlopen. Ze moest wel eerst van alle schrammen en schaafwonden herstellen.

Toen ik dit verhaal en haar naam hoorde, kon ik niet anders dan haar petemoei worden. Samen met een facebookvriendin, om de kosten te delen, adopteerden we haar.

Engel is een van de grootste varkens en heel lui. Bijna niet wakker te krijgen, toen ik wilde kennismaken.

Net als vorig jaar weer een superleuke dag, met heerlijk eten en leuke ontmoetingen.

Slapen in een Duitse Pipowagen (4)

Vandaag is het wat regen betreft wel de slechtste dag van ons verblijf. We speuren de hemel af, en kijken regelmatig naar de buienradar. We willen graag een dichtbijgelegen stadje bezoeken. De ochtend is in ieder geval niks, we blijven binnen in de pipowagen. Kan Mijn Architect nog wat werken. Zelfs hondje Pau komt even schuilen.

Tegen twee uur wagen we het erop. Het is droog, en de zon komt door. We fietsen door het prachtige Reichswald, een flink glooiend bos, naar Kleve. Onderweg een buitje, maar het bladerdek beschermt ons.

Het is soms flink stijgen, behoorlijk heuvelachtig hier, waardoor ik merk dat ik wel weer eens wat aan mijn conditie mag doen. In Kleve, in het Nederlands Kleef geheten, aangekomen valt het ons op hoeveel Nederlanders hier rondlopen. 

Als we het winkelcentrum inlopen zien we een beeld, de Lohengrinbrunnen welke de geschiedenis verbeeldt van de herkomst van de eerste bewoners van Kleve. De legende van 1000 jaar geleden gaat over ene Beatrix die met de Zwanenridder getrouwd was, maar nooit naar z'n naam of herkomst mocht vragen. Op aandringen van hun zonen deed ze het toch, en toen kwam de zwaan hem weer halen. Beatrix stierf binnen enkel maanden aan een gebroken hart.

Ik vind het niet echt leuk om door zo'n stadje te wandelen met de constante dreiging van een regenbui. En als het dan stortregent ziet het er toch wat treurig uit.
We eten een lekkere Pommes onder een afdak en gaan een kroegje binnen voor een wijntje.

Ik schaf een tijdschrift aan, leuk altijd die keus in Duitsland in vega tijdschriften. Grappig, in de winkels praten wij Duits, en zij Nederlands.

Als het weer droog is, fietsen we terug, voor de zekerheid toch maar de regencapes aangedaan, maar echt nodig was het niet. We hebben steeds wel geluk.
We rijden nog even langs de supermarkt om iets voor het avondeten te kopen. 

Voor ons vrij ongebruikelijk, maar voor het gemak eten we een keer uit pakjes. Wel veel afval voor 1 maaltijdje, maar was goed te eten. Caroline bracht ook nog wat leftovers van gisteren. Lekker knus zo deze laatste avond in onze pipowagen. Sapperdeflap!