Aardpeer - een wonderknolletje

Ik had uit nieuwsgierigheid wat aardpeertjes gekocht in de natuurwinkel. Tijdens het googlen las op de leuke site Greendelicious dat je aardperen makkelijk kan poten. 

Aparte knolletjes die geen familie van aardappels zijn. Ze heten aardpeer of topinamboer, in het Engels Jerusalem artichoke … maar er is geen verband met Israel. Oorspronkelijk afkomstig uit de Andes.
Eerst maar eens in mijn boekenkast kijken, ik vond info in deze twee - al oudere - boeken. Volgens het linker boek is de knol ontdekt bij de Topi-indianen en daar zou de naam topinamboer vandaan komen.

Het is een onbekende, vergeten groente en dat is raar omdat er allerlei positiefs over valt te ontdekken. Ze zijn volgens mij alleen maar in natuurwinkels te koop.

De botanische naam is Helianthus tuberosus en ze zijn dus verwant aan de zonnebloem.

Ze zijn zeer voedzaam, licht verteerbaar en bevatten veel vitamines, mineralen, voedingsvezels, en ook inuline, dat niet alleen mensen met diabetes ten goede komt. Daarbij bevatten ze nauwelijks kilocalorieën. De smaak van de knol is lichtelijk zoet, notig en heeft iets van een artisjok

Tevens beschikken ze nog over een hele lijst met indrukwekkende geneeskrachtige eigenschappen, zie meer daarover hier.

Hoe meer ik te weten kom over deze aardpeer, hoe enthousiaster ik word.

Het houdt niet op bij al deze positieve voedingseigenschappen …  ze zijn ook simpel te telen, zelfs op een balkon en zijn zeer resistent tegen ziekten. Als je ze eenmaal in je tuin hebt, raak je ze niet meer kwijt … dus heb je altijd gratis eten. Je kunt er alles mee doen wat je ook met aardappels doet.

Naast een moestuingewas is het ook een prachtige sierplant met gele bloemen, ze worden ook wel als windbrekers ingezet gezien de lengte van hun stengels.

Als je dit allemaal weet zou je denken dat ze beter verdienen dan voornamelijk als veevoer of om alcohol te stoken te worden gebruikt. 

Het is jammer dat de aardappel ooit de aardpeer verdrongen heeft. Ik ga er in ieder geval vaker mee experimenteren in de keuken. Op zoek naar recepten ontdekte ik dat ze wel een eigen website hebben, kijk … dat verdienen ze!

Van die paar kleine knolletjes (10 stuks) die ik kocht heb ik er vier als proef op het dakterras in de zinken teil in de grond gestopt ... we gaan het hier op de blog volgen wat er gebeurt.

De resterende zes knolletjes werden chips. Goed afgeborsteld onder de kraan, lelijke puntjes weggesneden, in dunne plakjes gesneden, kort in kokosolie gefrituurd, wat zeezout erover … superlekker snacken met wat veganaise en een wijntje erbij.

Inmiddels nog een supergerecht gemaakt met aardpeertjes: een hemels dessert!