Vandaag staat afval centraal … mijn afval. Ik vind dat ik daar redelijk mee omga. Het kan nog steeds beter, ik koop nog teveel in plastic verpakking, zoals champignons, yoghurt enz. Maar ik word steeds kritischer en minder gemakzuchtig.
Bij losse dingen zoals in een warenhuis, zit je aanschaf vaak heel snel in een zakje, vroeger liet ik het dan maar zo, nu zeg ik dat ik geen zakje hoef en laat de verkoopster het er weer uithalen.
Als ze het van te voren vragen of ik een zakje wil, geef ik wel altijd een compliment: nee dank je, wat goed dat je het eerst vraagt.
Op de markt bij de groentekraam moet je snel zijn: Doe maar gelijk in m'n tas! Want anders gaat elk enkel stuk in een apart wit plastic zakje. Als ik niet snel genoeg ben, of even niet oplet, laat ik de marktkoopman het weer uit het zakje halen, maar dan moet je wel sterk in je schoenen staan, je kunt een diepe zucht krijgen en men wordt er erg sacherijnig van.
Maar ik dus ook, van al dat plastic. ‘Heeft u wel eens van de plastic soep gehoord?’ vroeg ik laatst. Zegt zo'n slimmerik dat je het ook niet in zee moet gooien.
Verder doe ik het hetzelfde als vorig jaar, maar nog wat strenger. Een komkommer koop ik niet in plastic, bananen ook niet … dat vind ik zo'n onzin.
Maar soms heb je geen keus zoals bij spinazie bijvoorbeeld. Zoals gezegd het kan nog steeds beter, ik lees met bewondering blogs waar geen wasmiddel, shampoo e.d. wordt gekocht, maar allemaal zelfgemaakt. Dat is nog een uitdaging voor me!
Ik heb al jaren geen krant meer en een nee/nee-sticker op de brievenbus, dus we hebben weinig oud papier en glas gaat netjes in de glasbak, dus dat is eigenlijk geen afval meer, denk ik maar grondstof om iets nieuws van te maken. Plastic wordt in onze gemeente ook opgehaald.
Glazen potjes worden voor de homemade jam e.d. bewaard. GFT breng ik naar een bak aan het eind van de straat.
Verder wordt hier niks vervangen tot het versleten of niet meer te repareren is. Zodoende hebben wij nog steeds een stokoude TV en mijn oude nokiamobiel roept veel hilariteit op … maar ja, hij wil maar niet kapot.
Andermans afval is nog steeds een ergernis … dagelijks raap ik wat op in mijn straat, maar ik word helemaal naar van de smerigheid voor mijn deur. Daar liggen steeds vaker peuken, rochels en hondedrollen, dat ben ik echt zat, dat kost me dagelijks wel een paar emmers water.
Schuin onder ons zit een kapper, en de buiten rokende clientèle gooit de peuken voor m'n deur, maar vooral dat gespuug, getverderrie wat goor, ik sta het kokhalzend weg te vegen.
Vandaag dit geknutseld en op de voordeur geplakt … zou het helpen?
En dan vraagt NIW nog om vijf dingen op te schrijven waar ik dankbaar voor ben:
- Dat ik vandaag op mijn werk mensen weer enthousiast heb gekregen
- Dat ik het, ondanks de kou, heerlijk vind om naar werk en weer naar huis te fietsen
- En dat ik het 's avonds thuisgekomen lekker warm in huis vind, terwijl het 15°C is …
- Dat ik dan samen met mijn man, ondanks alle zorgen, van een wijntje kan genieten
- Dat ik zo positief en optimistisch ben ingesteld
