In mijn vorige blogbericht schreef ik dat Ria Loohuizen in haar boek Van Nature de vlierbloesems drie dagen laat staan trekken.
Na een tijdje komt er echter een filmpje bovenop wat me niet aanstaat. Verder zijn er ook wat bloemetjes boven gaan drijven en die zijn bruin geworden, die gaan net anders ruiken, niet zo lekker. Ik durf het niet langer te laten staan. Ik ga het zeven, in plaats van drie dagen wordt het anderhalve dag. Misschien toch beter.
Okke waarschuwde ook, pas op dat het niet gaat gisten.
De bedoeling is siroop, geen wijn!
Ik heb het gezeefd, eerst door een vergiet, dan door een doek. Het sap heeft nu een mooie kleur en een heerlijke geur.
Dan ga ik het verwarmen met suiker en citroenzuur.
Ik gebruik op twee liter sap anderhalve kilo suiker en 22 g citroenzuur. Goed blijven roeren tot alle suiker is opgelost.
Ik had al flesjes verzameld voor dit doel. Goed afgewassen, uitgekookt met soda, naspoelen en in een warme oven laten drogen.
Het sap niet laten koken, maar net tegen de kook aan, iets afschuimen en dan met een trechter in de flesjes schenken.
Een beetje siroop, aangevuld met prikwater en voorproeven maar. Ik vind het lekker, heerlijk zelfs … ja waar lijkt het op? Het is apart, verfrissend, bijzonder.
Later deze week hebben Broer en Schoonzus ook geproefd. Ze vonden het ook erg lekker.
Experiment geslaagd! Ik heb een bijzonder drankje gebrouwd en ik kan wel even vooruit met m’n voorraadje.
(Dacht ik dus, maar ... weggevertjes en verslavend lekker in witte wijn of prosecco maakt dat m'n voorraad snel slinkt).
