Hoe stil we het de eerste week hadden, zo rumoerig is het nu met bovenburen. Kunnen zij ook niet zoveel aan doen. Het gebouw is heel gehorig en er liggen tegels op de vloeren. Alles horen we, praten, elke stoel die boven ons verschoven wordt, deuren die open en dicht gaan en ook nog het van buiten voorbijscheurend motorgeweld. We slapen te weinig, de afgelopen dagen. We doen een experiment: De hele nacht met ramen en deuren dicht en airco aan. Alle bijgeluiden compenseren met het geluid van de airco. We zijn wel door de klok van 4 geslapen, de temperatuur was oké, droge bek, het is niet mislukt, maar om nou te zeggen gelukt?
We gaan weer op stap. Naar Glyki en nemen picknick-boterhammen met omelet mee.
Tussen Perdika en Karteri ziet Henny een schildpad op de weg. Onze bovenburen, de Limburgers, hadden de schildpad ook opgemerkt, reden al die tijd voor ons, reageerden wat later, en keerden om. Zij bleef merkwaardig genoeg in de auto zitten. Maar misschien heeft ze al vaak schildpadden gezien.
Omdat het dier aan het oversteken was naar de rechterkant, helpen we hem naar die kant, in de hoop dat tie niet weer omdraait en weer de weg oploopt.
We rijden weer verder, voorbij Karteri, naar Morfi, de E-55 op richting afslag Glyki, waar ons een nieuwe verrassing wacht, een nest ooievaars op het dak van de kerk in Morfi en misschien nog een mooiere op het dak van de kerk in Kioseli.
In Glyki zijn de ‘Springs of the Acheron river’. We wandelen langs de rivier, steken hem uiteindelijk toch niet over, kopen een T-shirt voor Henny met de tekst River Acheron.
We wandelen door het prachtige sprookjesachtige gebied. Een plek met een soort grote heermoes ziet er zeer toverachtig uit:
We eten onze boterhammen in de bedding en later een Griekse salade en een rezzisprite op het terras naast de rivier, met de rammelende brug.
