Een beetje onrustige ochtend. De verhuizing naar het andere appartement. Stratos gebeld, we hebben morgenochtend op de Kambos afgesproken. Een autorit naar het noordwestelijk deel. Markella valt op het eerste gezicht tegen, één restaurant, veel blèrende kinderen, dat moet niet.
Terug naar Limnos, geweldige lunch bij El Sueno: patat, gebakken reepjes courgette (ongelofelijk lekker), greek salad, tzatziki, spaghetti met groente en tomatensaus. Retzisprite erbij, water. Kathy, vriendin van Nikos zit ook op het strand, ze groet ons.
Dan een mooie trip met een eerste stop in het nietige Nenitouria, een lemonade en een gesprek met goed Engels sprekende man. In 2012 woedde een grote brand op Chios, waarbij 70 procent bos, in ieder geval 40% mastiekbomen verloren is gegaan. De seizoenen worden korter, een week zomer, een week herfst, we zijn bezig de wereld te vernietigen. Wijs man, een goeroe. Hij is 'prepared', hij was bezig met een overkapping voor schaduw.
Door naar de heetwaterbron in Agiasmata. Het witte gebouw is een badhuis, blijkt later.
Terrasje met een wijntje en een hapje. De kust, het strand is ruw, mooie afgeronde keien. We rijden op de terugweg nog even langs het onder architectuur gebouwde, witgeschilderde gebouw, nog steeds ongebruikt. We rijden ook even door naar de bron. Er is wat bijgebouwd. We treffen er een jong gezin aan, met kind en twee honden. De vrouw had gisteren een ongeluk en brak haar been, wat een pech. De man legt ons nog een en ander uit. Het badhuis gaat over een maand open, maar we zijn welkom om nog even door te lopen naar de plek waar een luik zit, wat open kan. Daaronder heet, zwavelhoudend water. Een puinhoop is het er nog steeds, na zoveel jaar.
We nemen afscheid, de hond loopt vooruit, hij denkt dat hij wordt uitgelaten.
De weg terug is minder bochtig, maar evengoed panoramisch spectaculair. Voor het eerst het nieuwe appartement in. Nikos showt het (ons vorige) bovenappartement aan zijn nieuwe vriendin. Het is even wennen, maar we wisten het van te voren. Eigenlijk is dit het appartement wat ik oorspronkelijk heb geboekt, en er is niks mis mee. Dat we tien dagen in het ‘penthouse’ mochten, was een gelukje.
We eten een toastje, en laten een fles witte wijn door Frans Molenaar ontkurken ...
