Ome Koos is 85 jaar geworden. De laatste oom van Mijn Architect's moederskant. We vieren met zijn zus en haar echtgenoot elk jaar zijn verjaardag in een restaurantje. In verband met de niet zo rooskleurige financiën kokkerel ik deze keer een dineetje bij ons thuis. Wat eigenlijk net zo leuk is, misschien wel leuker en in ieder geval is het budget beter in de hand te houden.
Ik doe mijn best en bedenk een diner wat een ieder aanspreekt. Omdat het herfst is wordt het geheel in een herfstsfeertje. Voor Ome Koos maak ik een uitzondering en serveer ik een keertje vis.
Ik bak een pompoen-speltbrood wat iedereen altijd heerlijk vind en serveer dit als eerste gang met olijventapenade.
Mijn broer had een conifeer in zijn tuin omgezaagd en op mijn verzoek heeft hij daar wat plankjes van gezaagd. Hij heeft ze zelfs al voor me gelakt.
Daar serveer ik dit brood op, ziet er erg leuk uit.
De tweede gang is gerookte forel op witte biet met appel-mierikswortelcreme.
De forel is prijsbewust van de l.idl en de witte biet - kende ik helemaal niet - is van de Natuurwinkel.
Ze zijn niet allemaal wit, sommige wat roze, maar niet zo rood als de gangbare. Ze smaken wel hetzelfde, maar minder geklieder. Met een lekkere uiendressing op een bordje rangschikken, wat waterkers erop en daar de vis op
Mierikswortel uit een potje mengen met kleine appelstukjes en slagroom. Echt een super voorgerechtje.
Het hoofdgerecht is vega gehakt in bladerdeeg, altijd een succesrecept. Zelfs de vleeseters vonden het erg lekker. Daarbij serveerde ik geroosterde pompoen, gekookte broccoli en gebakken champignons.
Het nagerecht was bavarois volgens dit recept, maar deze keer met duindoornsiroop i.p.v. vlierbloesensiroop. Wel met vlierbloesengelei boven op. Echt heerlijk!
Het was al met al een niet ingewikkeld menu, maar vooral: het was een erg gezellig etentje met ome Koos.
