Sivota 2008, Dag 9

Vroeg op. We drinken koffie, ik maak een lunchpakketje voor onderweg, omelet en kaas op brood. Zondag, Dodonidag. Dodoni, bekend van de authentieke Griekse yoghurt en feta. Maar we gaan niet naar de nieuwe stad, we gaan naar de oude stad, het oude heiligdom Dodona. De afstand valt mee, anderhalf uur rijden via de nog gedeeltelijk afgemaakte A2 en stukken van de oude weg. De plek is als zoveel archeological sites een puzzel. We maken foto’s van de informatieborden om wijzer te worden. Maar dan zijn uitgebreide lappen tekst. 

Hoe interessant ook, ik laat het los en geniet gewoon van het zijn op deze mooie plek. Later kan ik wel over de geschiedenis lezen.

 

Een mooie distel:

Dit is de Zuidelijke Koninginnepage, aan de hap uit zijn vleugel te zien, waarschijnlijk aan de dood ontsnapt.

Een soort campanula:

We raken in gesprek met een Griekse familie uit Melbourne, een bijna Griekse stad. De kinderen verzamelen ‘bugs’. Zij zijn een eerste generatie in Australië geboren Grieken, voor het eerst op bezoek in hun moederland.

Aangekomen in het dorp Merlingi, eindigt net een bruiloft, de Papas rijdt weg, de fotografen laden hun spullen in. De kerk is leeg, ik stap naar binnen, mevrouw Elène steekt het plein over, en wenkt ons. Museum? We laten ons overhalen. Het folkmuseum is weer een van die merkwaardige verrassingen.

Een volgepropte ruimte met van alles en nog wat. Elène is er trots op en blij dat er bezoekers zijn. Nee, we hoeven niets te betalen, we krijgen een glaasje zelfgestookte Tsipouro, waarmee we bijna een gat in onze slokdarm branden. Mijn Architect schrijft iets in het gastenboek.

De weg terug en een middagdut, moe en tevreden. Daarna nog zo’n twee uur op het strand van Michael Bakolas doorgebracht tot de zon achter de heuvels verdween. Op zijn terras gegeten, eenvoudig en lekker. We vragen naar het hoe en wat van de twee terrassen, beetje ingewikkeld, broers die elkaar niet zo goed liggen.

Naar het appartement, omgekleed, een voor een ouzo naar Andreas.