Dagje Assen

Onze lieve vrienden Jan en Henri hadden via de postgiroloterij entree tot het Drents museum en wij mochten mee.

We ontmoeten elkaar op station Groningen en reizen samen verder naar Assen.

Daar worden we verwelkomd door een reusachtige hond, Mannes geheten. Ik dacht eerst dat hij van plastic was (maar dat is tegenwoordig natuurlijk not-done), hij is van duurzaam accoya-hout. En hij zou moeten stomen, maar dat deed hij niet bij ons.

Bij het Drents museum aangekomen stond er wel een rij postgiroloterij-gangers, maar het ging vrij vlot, ook wel weer grappig om in zo’n rij te staan.

Natuurlijk bezochten we het meisje van Yde … ze zag er niet al te best uit. Op naar de koffie met een taartje, het personeel kon die menigte van bankgiro’s amper aan.

De tentoonstelling Sprezzatura - Vijftig jaar Italiaanse schilderkunst (1860-1910) is de moeite waard.
Sprezzatura betekent virtuositeit.

Een kleine selectie van bijzondere schilderijen:

Daarna gaan we naar Kunst aan de Vaart, ruim 60 kunstenaars exposeren in monumentale huizen, kantoren en tuinen.
We zien ze niet allemaal, maar wel héééél veel. Leuk al die kunst hoor, maar daarnaast geniet ik ook van hoe mensen hun huizen en tuinen ingericht hebben. Je doet altijd weer inspiratie op.

We houden alle vier van cortenstaal en zien een aantal aardige kunstwerken, zelfs heel betaalbaar.
En ook leuke ideetjes voor de tuin.

Jan's foto's zien we nog wel terug op zijn blog.
Een kunstenares legt uit hoe ze beeldschone boekjes met gedichten maakt van geschept vlas. En, zegt ze, aanraken moet!

In een verbouwd pakhuis, na een hele klim via een oneindig trappenhuis, worden we beloond met mooie schilderijen ...

In de tuinen kijk ik goed rond, zo'n kleurencombinatie van blauw en paars is niet gangbaar, daar sta ik even wat langer bij stil om het in te laten werken, en besluit dan dat het prachtig is in de schaduw:

Een gehaakt kunstwerk, we moeten allen denken aan de Trulli - Henny en ik waren in Alberobello in 1983 - en toevallig vandaag ook een artikel over Trulli in het DvhN ...

Vlak voor sluitingstijd nog even snel de laatste kunstenaars, een krijttekening op straat:

... en prachtige beelden uit hout, zoals de kunstenaar het zelf zei: hij boetseert met hout:

Het duizelt ons een beetje na zoveel kunst, tijd voor een hapje!

Omdat de stad in het teken van Italië staat, besluiten we ook Italiaans te gaan eten, lekker en gezellig zo met ons viertjes. Het was een heerlijke dag!