Berlijn (dag 2 en 3)

Omdat Mijn Architect de eerste dagen hier nog aan zijn presentatie werkt, moet ik mezelf vermaken. In een grote vreemde stad er alleen op uit … dat is lang geleden. Ik wandel eerst door de wat saaie wijk waar ons hotel is gevestigd, in een zijstraat van een zijstraat van de Kurfürstendamm. Bij een kiosk koop ik alvast wat ansichtkaarten en postzegels om elke dag een kaartje naar mijn zieke moeder te sturen.

Als ik daarna in de U-bahn zit heb ik een tijdje een knoop van de zenuwen in m'n maag. Zo spannend alleen op stap. Kijk dat provinciaaltje nou. Maar dat ebt al snel weg en gelukkig ben ik in een land waar ik me goed verstaanbaar kan maken ...

Koffie bij de buren

Op maandag zijn niet veel musea open, ik vind geen interessante om te bezoeken, het is nat guur takkeweer, dus na een koude stadswandeling besluit ik het Kaufhaus des Westens (KaDeWe) in te gaan. Een van de vooraanstaande warenhuizen van Europa, gesticht in 1907, een kapitalistische nachtmerrie … wat een decadentie!

De levensmiddelenafdeling moet je gezien hebben, vertelde een dame me in de bus, alle bestaande merken, alles wat er aan voedsel in de wereld verhandelt wordt is daar verkrijgbaar. Als ik de roltrap omhoog ga naar deze afdeling kom ik direct tussen de stukken dierlijken terecht, van welk dier je ook maar wilt. De klanten lopen in bont, jonge meisjes met dierleedkragen (oei zelfs mannen ook al).

Ik vind het decadent, maar ook fascinerend. Als je hier alles kunt kopen, is er dan ook een vegetarische of veganistische afdeling? Misschien wel, ik heb het niet gevonden, het is hier zo ongelofelijk groot. Duizenden soorten wijn, kaas, vis, chocola en ja, ook groente! Bij elke afdeling een bar met etende en champagne drinkende mensen.

Op de bovenste etage is een restaurant met een grote glazen koepel met mooi uitzicht over Berlijn. Het regent. Ach, laat ik ook even decadent doen … ik stop mijn verbijstering weg en ga hier zitten met een wijntje en een (niet veganistisch) taartje.

Even samen met al die lege koppen hier de illusie ophouden dat het leven uit drank en taartjes bestaat en er geen pech, ziekte en armoe bestaat.

Terwijl ik hier mijmerend van m'n karafje Riesling geniet besluit ik opeens mijn schoenen weg te doen. Een van de dingen die me nog steeds weerhield tot verdere veganisatie … mijn grote verzameling, voornamelijk leren, schoenen. Leer is eigenlijk hetzelfde als bont, maar dan geschoren, de huid van een wezen. Eens zien hoe ik dat ga aanpakken. Ik was een schoenenjunk en dat gaat in 2015 stoppen (hoop ik).

Verder is het raar hier zo te zitten, helemaal in Berlijn ... Mijn Architect die zich opvreet van de zenuwen, mijn moeder die haar laatste levensfase ingaat, vrienden die ondertussen overlijden. Ik voel me een beetje oud.
Ik stap weer op, ga richting hotel en na een douche en wat zaprondjes langs de Duitste TV-kanalen ga ik maar slapen, wakker blijven tot Mijn Architect thuiskomt gaat niet lukken.