Dagje Assen

Onze lieve vrienden Jan en Henri hadden via de postgiroloterij entree tot het Drents museum en wij mochten mee.

We ontmoeten elkaar op station Groningen en reizen samen verder naar Assen.

Daar worden we verwelkomd door een reusachtige hond, Mannes geheten. Ik dacht eerst dat hij van plastic was (maar dat is tegenwoordig natuurlijk not-done), hij is van duurzaam accoya-hout. En hij zou moeten stomen, maar dat deed hij niet bij ons.

Bij het Drents museum aangekomen stond er wel een rij postgiroloterij-gangers, maar het ging vrij vlot, ook wel weer grappig om in zo’n rij te staan.

Natuurlijk bezochten we het meisje van Yde … ze zag er niet al te best uit. Op naar de koffie met een taartje, het personeel kon die menigte van bankgiro’s amper aan.

De tentoonstelling Sprezzatura - Vijftig jaar Italiaanse schilderkunst (1860-1910) is de moeite waard.
Sprezzatura betekent virtuositeit.

Een kleine selectie van bijzondere schilderijen:

Daarna gaan we naar Kunst aan de Vaart, ruim 60 kunstenaars exposeren in monumentale huizen, kantoren en tuinen.
We zien ze niet allemaal, maar wel héééél veel. Leuk al die kunst hoor, maar daarnaast geniet ik ook van hoe mensen hun huizen en tuinen ingericht hebben. Je doet altijd weer inspiratie op.

We houden alle vier van cortenstaal en zien een aantal aardige kunstwerken, zelfs heel betaalbaar.
En ook leuke ideetjes voor de tuin.

Jan's foto's zien we nog wel terug op zijn blog.
Een kunstenares legt uit hoe ze beeldschone boekjes met gedichten maakt van geschept vlas. En, zegt ze, aanraken moet!

In een verbouwd pakhuis, na een hele klim via een oneindig trappenhuis, worden we beloond met mooie schilderijen ...

In de tuinen kijk ik goed rond, zo'n kleurencombinatie van blauw en paars is niet gangbaar, daar sta ik even wat langer bij stil om het in te laten werken, en besluit dan dat het prachtig is in de schaduw:

Een gehaakt kunstwerk, we moeten allen denken aan de Trulli - Henny en ik waren in Alberobello in 1983 - en toevallig vandaag ook een artikel over Trulli in het DvhN ...

Vlak voor sluitingstijd nog even snel de laatste kunstenaars, een krijttekening op straat:

... en prachtige beelden uit hout, zoals de kunstenaar het zelf zei: hij boetseert met hout:

Het duizelt ons een beetje na zoveel kunst, tijd voor een hapje!

Omdat de stad in het teken van Italië staat, besluiten we ook Italiaans te gaan eten, lekker en gezellig zo met ons viertjes. Het was een heerlijke dag!

Dagje Den Bosch

Begin deze maand gingen we naar de film Loving Vincent, die ik prachtig vond, en ik las dat er in het Noordbrabants museum een tentoonsteling was van een soort ‘the making off’.
We besluiten er naar toe te gaan.
Vanaf het station is het niet ver lopen, door de mooie stad Den Bosch.

Eerst gaan we naar het Bastionder, wat een 500 jaar oud stadmuurdeel herbergt. Helaas gesloten. Maar Henny is altijd geïnteresseerd in grasdaken.
Een modern gebouw, als het ware opgetild om iets ouds weer te geven. Ik vind het heel fraai.

Dan lopen we terug naar het museum.

Het is een bijzondere tentoonstelling, over de geschilderde animatiefilm. Zes jaar zijn de makers er mee bezig geweest. Je ziet hoe de acteurs werden geschilderd in de stijl van Van Gogh en vervolgens geanimeerd.

Ik vind het een mooie tentoonstelling.
Er is nog een tentoonstelling in dit museum, van Tim Walker, een Britse modefotograaf; The Garden of Earthly Delights. Levensgrote foto's, geïnspireerd op De Tuin der Lusten van Jheronimus Bosch.

We eten en klein hapje bij NomNom (leuk tentje), het enige vegan wat ze hebben is gebakken witlof en geroosterde aubergine met srirachasaus, heel lekker.

En later eten we bij Nul73, ook een leuke zaak, waar wat meer keus in vegan is.
Henny neemt de noodlesoep en ik Thaise vega curry, lekker!

Leuke dag in Den Bosch.

Natuurgoed Ziedewij

Mijn Architect is betrokken bij de ontwikkeling van Natuurgoed Ziedewij in Barendrecht.

Vandaag is daar een etentje voor de mensen die een bijdrage geleverd hebben en ik mag mee. Ik had eerst wat bedenkingen, ik verwachtte wel veel groente, maar was bang dat er toch veel vlees en zuivel gebruikt zou worden.

We pakken de trein naar Barendrecht en dan verder met OV-fietsen.

Bij aankomst is het al zo’n leuk gezicht, gedekte tafels buiten … wat hou ik daar toch van!

We krijgen een lekker welkomsdrankje: Vlierbloesem martini.

Het plan wordt gepresenteerd en we krijgen een rondleiding over het terrein. Ziedewij is een 10 ha groot natuurlandgoed. Ik ga hier niet uitweiden over het project, maar ben je geïnteresseerd, kun je hier meer lezen.

Ik ben steeds weer verbaasd als ik in ons volgebouwde Zuid-Holland dit soort plekken zie.

Tijdens de wandeling ontmoeten we ook deze bewoners:

We komen bij een grote cirkel en ik vraag me af hoe dat zo mooi blijft, die rand waar we op kunnen zitten.

We krijgen een heerlijke soep van kastanje en pompoen met crackers van amarant en kastanjes.

De soep wordt verwarmd op een soort rocketstove, fantastisch ding!

Het is hier heel sfeervol en we hebben geluk dat het zulk zacht weer is.

We krijgen een mandje en mogen zelf wat bloemen uitzoeken om straks de maaltijd mee op te fleuren.

Helemaal rechtsonder zie je perzikkruid. Volgens de mensen daar is het giftig, terwijl ik van mening was dat het eetbaar is. Toch maar niet gegeten, want ik weet het niet zeker.

Verder had ik bekende eetbare bloemen zoals rode klaver, kaasjeskruid, goudsbloem en komkommerkruid. Nieuw voor mij was dat cosmea ook eetbaar is.

Ook had ik nog een mij eenbekende plat met donkerrode besjes ... ben vergeten wat dat was, hij ligt over het perzikkruid.

We wandelen door het bos terug en komen bij de gedekte tafels.

Ik heb me voor niks zorgen gemaakt,  alle gerechten, op 1 na, zijn vegan.

Voor de carnisten wordt er een worstje geroosterd. Dat is alles!

Zo kan het dus ook, in plaats van heel veel dierlijks en 1 groentegerecht. De omgedraaide wereld, ik ben helemaal enthousiast.

Het menu:

• Stamppot van aardappel, aardpeer, wilde wortels en knollen, food forest style met shiitake paddestoelen
• Witte kimchi van diverse groenten (daar ga ik het recept van vragen)
• Kweeperengelei, vijgenchutney en lekker zuurdesembrood
• Salade van meloenpeer en zoveel mogelijk blad uit het wild en uit de meerjarige moestuin, met een dressing van lijsterbesazijn en zelfgeperste walnotenolie.

Gelukkig lag er een A4 op tafel met het menu en wat er in de salade zat (met een sterretje kende ik nog niet, heb ik inmiddels opgezocht):

Rucola

Citroenmelisse

Munt

Bloedzuring

Oenotherablad (teunisbloem)

Snijbiet

Goudsbloem

Cosmeabloem

Grove bieslook

Romainesla

Sinaasappelmelisse *

Kaasjeskruid

Ocablad *

Oostindische kers

Saltbush *

Dahliabloem

Ananassalie *

Meloenpeer *

Heerlijk allemaal en heel gezellig.

We krijgen ook nog een film over hoe de varkens gehouden worden, de boer vertelt het hele verhaal, gelukkig krijgen we niet de slacht te zien. Maar dat heeft wel plaatsgevonden, want daar zijn de worsten op de grill van. 

Na het eten lopen we in het donker weer naar de cirkel, waar inmiddels een groot kampvuur brandt.

We krijgen daar een Nocino-borreltje en een voedselboscake van hazelnoten, abrikozen, pruimen met honing en huisgemaakte amandelspijs. Deze was dus ook niet vegan, maar we hebben het wel geproefd.

Heel bijzonder en inspirerend allemaal, blij dat ik toch meegegaan ben.

Teamuitje

Een uitstapje met alle collega's van de afdeling Welzijn van het zorgcentrum waar ik werk.
De keus was gevallen op Noordwijk. Voor een strandwandeling en een high tea.
De weersvoorspelling was niet echt goed, maar we hadden geluk ... het blijft droog tijdens de wandeling en eigenlijk was het heerlijk om zo uit te waaien.

De high tea vindt plaats bij strandpaviljoen de Zeemeeuw. Voor de zekerheid bel ik een dag van te voren even om te vragen hoe het met vegan opties zit.

Vraag: ik heb morgen een high tea met collega’s bij u, zijn er ook veganistische alternatieven?

Medeweker: Veganistisch? Dan ook geen ei?

Ik: Nee, niks dierlijks …

Medewerker: stilte ... ik ga het even navragen 

Medewerker: Mevrouw, ik geef u even de chef …

Chef: Helemaal veganistisch is moeilijk, ik kan geen taartjes maken zonder ei

Ik zei: Dat snap ik (ik kan het wel hoor, maar dat zei ik niet)

Chef: mag brood wel? 

Ik: Afhankelijk van de soort, meestal wel, soms zit er melk in, maar dat is makkelijk na te gaan; fruit is ook altijd goed, avocado ook;

Chef: O, daar kan ik wel wat mee

Ik: Op jullie kaart zag ik iets leuks met quinoa staan, dat zou ook kunnen.

Chef: Ik bedenk wel iets, alleen de taartjes gaat dus niet lukken 

Ik: Prima, ik ben toch niet zo’n zoetekauw

Chef: Ik zorg dat er wat voor u is, als u het lekker vindt en als het is niet genoeg, maken we het bij

Ik: Prima, tot morgen.

Men maakte voor mij precies de suggesties die ik gaf, fruit, nootjes, avocado en quinoa, met een salade en sandwiches belegt met salade. De driekleuren quinoa was echt heel smaakvol.

Een volgende portie bevatte veel van dezelfde ingrediënten, maar was al wat meer gestileerd ... 

Ik was geen moment jaloers op mijn collega's die aan de taartjes, brownies, scones, soezen en andere dierlijke suikerbommen zaten.

Mijn gerechten hadden een beetje creatiever gemogen, maar het was prima, ik vond het lekker en was tevreden.

Zeker als je bedenkt dat die zaak bomvol zat en ze daar waarschijnlijk nooit zo'n verzoek krijgen.

Ik vind het belangrijker deze chef te prijzen in plaats van te kritisch te zijn, ik heb hem bedankt op de achterkant van deze kaartjes:

Het was een heerlijke, leuke dag samen met de collega's.