Een “geschwister-uitje”, naar Helgoland, een eiland in de Noordzee.
Hoewel ik er vlakbij geboren ben, in Cuxhaven, ben ik op het eiland zelf nooit geweest.
Nu gaat het dus gebeuren. Als mijn jongste zus mij en de twee broers uit Utrecht en Boxmeer opgehaald heeft, vervolgen we onze reis naar Duitsland. In Cuxhaven bij het hotel aangekomen wacht daar al ons Duitse zusje.
Met z’n vijven gaan we eten bij die Tante, waar ook onze nicht al is.
Een geheel familietreffen.
Die Tante heeft lekker eten voor ons gemaakt en superlief, rekening met mij gehouden … heerlijke vegan hapjes.
Na een geweldig gezellige avond terug naar ons hotel, morgen tijdig opstaan voor de boot.
woensdag 25 april
Het is grijzig weer en er staat wind. Ik maak me een beetje zorgen, ik heb het niet zo op boten. Ik word heel gauw zeeziek. En de pilletjes was ik vergeten.
Het begon al snel, de misselijkheid, met die hevige zeeslag. Pepermuntjes eten en buiten op het dek blijven zitten, in de kou en regen voorkwam wel dat ik over m'n nek ging.
De rest zat gezellig binnen met een pilsje ... hoewel het m'n oudste broer in de laatste vijf minuten alsnog overkwam.
Zodra ik van die boot af ben is het leed al weer snel geleden.
Helgoland is zo'n bizar eiland ... je hebt totaal niet het idee dat je op een eiland in de Noordzee bent. Met z'n hoge, rode kliffen lijkt het eerder een bestemming waar je zeker een paar uur voor zou moeten vliegen. Het is er meestal goed weer, veel zonuren en nooit echt koud.
Helgoland is een vogeleiland, op de steile rotswanden nestelen duizenden zeevogels.
Ook veel trekvogels vinden hier een rustpunt.
In deze periode zijn de Jan-van-Genten hun nesten aan het maken. Je kunt heel dichtbij komen, ze laten zich niet gauw verstoren door mensen.
Het is een spectaculaire belevenis deze prachtige vogels te zien en te horen!
De laatste dag varen we ook even naar Düne, met zomerse temperaturen. Op Düne kunnen we de zeehonden bewonderen.
De terugvaart was een stuk relaxter, rustige zee en weinig wind. Ik heb zelf iets gegeten op de boot!
Er groeit een wilde koolsoort op Helgoland, Klippenkohl genaamd.
Helgoland is zeer de moeite waard, ik wil er graag nog eens naar toe.
