Chios (13)

Na het ontbijt rijden we naar Vrondados, aan de oostkust. Als we bij het huis van Maria komen, gaat ze net weg ... zwemmen met haar nicht. Stratos had niet meer gebeld dat we langs zouden komen. Maar ze wil ons wel even binnenlaten ... wil ze het echt of is het beleefdheid? Ze belt haar nicht dat ze wat later komt. Wat is ze veranderd na de dood van haar dochter, maar aan de andere kant is het toch weer de Maria zoals we haar kennen. We drinken een glaasje limonade en zeggen dat we met Mike en Tina afgesproken hebben. Zo kan zij naar haar afspraak en wij ook. We nemen hartelijk afscheid ... wie weet voor hoelang?

We gaan een verdieping lager, naar Mike en Tina. We gaan met 'n viertjes lunchen in Lagada zoals we afgelopen maandag afesproken hebben. Het is zo leuk om herinneringen op te halen. Ze zien er goed uit, ondanks dat Mike een nare tijd achter de rug had, met kanker en zware operatie. Maar hij vertelt erover met zijn onderkoelde Britse humor, zodat het allemaal minder zwaar lijkt. Hij is inmiddels 80. Wat hebben we veel van hem geleerd, over insecten, orchideeën en de natuur op dit eiland.
Lagada is wel veranderd, veel nieuwe restaurants en de kade is helemaal gemoderniseerd.
Het is superleuk om hier met Mike en Tina te zijn. Tina heeft nog steeds de uitstraling van een jonge meid ... schijt aan alles, ik vind dat geweldig.
Zij nemen pork en meatballs, wij courgette, spinazie, friet, dolmades en salade, het enige niet-vegan is de tzatziki. Super lunch! We nemen hartelijk afscheid van Mike en Tina.

Na de lunch besluiten we via de noordelijke route terug te rijden. Niet de gemakkelijkste route, maar wel zo mooi en een deel ook voor ons onbekend.

Malades beach, 6 km op betonnen fietspad naar beneden. Kapelletje, man die zwaait, de enige bewoner hier. Daarna volgt een uitgestorven reeks dorpjes, wel terrassen, niemand. Weinig rijdende auto's, een vrachtwagen, die we kunnen ontwijken. In Dievcha loopt het spoor dood. We kunnen niet onder de gestutte boom door. Bang hondje, terug, een klein stukje achteruit, niet een sterk punt van Mijn Architect.

Het is fantastisch om hier door de bergen te rijden, met een heerlijk muziekje op van Orfeas Peridis.

Terug in Volissos naar bij Barouzo in Limnia. We kakken in maar treffen Nikos bij Hook. Toch even gezellig aanschuiven op het terrasje, nog twee bier, voor mij een chemisch gekleurde grapefruitlimonade en dan huiswaarts. Vegan spaghetti gegeten bij Mavro Provato.