Vandaag vliegen we naar Griekenland. Nog een laatste keertje voordat de grote verhuizing begint. Even nog zon, zee en strand.
Dit jaar gaan we niet weer naar ‘ons’ eiland Chios, maar naar de streek Epiros. We waren daar eerder in juni 2008 en september 2009 en verbleven toen in Sivota.
Nu zitten we in Vrachos, op een half uurtje rijden van het vliegveld Prezeva.
Besloten om net als vorig jaar vroeg te vertrekken naar Schiphol. We slenteren wat rond op Plaza om te landen bij ‘Crossroads’, voor een kopje koffie. Op zoek naar de incheckbalies. Toch al redelijk druk, maar met zigzaggende incheckrijen en veel menskracht uitstekend georganiseerd. Geen tijd voor ergernis en waarom zou je. Tijdens het zigzaggen het laatste beetje water opgedronken en in één van de onderweg opgestelde afvalbakken gedumpt. Strenge functionarissen voeren ons als vee achter elkaar de scanzone binnen. Dan door de scanzone richting vertrekhal, hilarisch. De ANWB-wandelschoenen, die we net als vorig jaar hebben aangetrokken om kofferruimte te besparen, moeten uit.
Mijn Architect jasje uit, ik door stevige dame gefouilleerd. Dan nog even op zoek naar een boek voor in het vliegtuig. Ik scoor ‘Het Pauperparadijs’ van Suzanne Jansen in dwarsliggervorm. We zitten niet naast elkaar. De vlucht op een paar turbulente ogenblikken na voorspoedig. ben altijd weer blij als het voorbij is.
De vlucht ging prima, op een paar turbulente ogenblikken na en het uitzicht op de vleugel waar een mogelijke uil het leven liet.
 |
| slaapkamer |
 |
| balkon |
 |
| uitzicht vanaf balkon |
We worden hartelijk ontvangen door Anastasia, die gelijk ons hart steelt. Zij kent wat Nederlands omdat ze een deel van het jaar in Den Haag woont. Haar vader spreekt Duits tegen ons.
We ontmoeten ook een Nederlandse familie die in hetzelfde appartementencomplex zit.
Na aankomst gaan we naar het terras aan zee om nog een hapje te eten.
Allerlei groenten, zucchini, grote bonen, brood … en ja, niet vegan: tzatziki. We zijn niet zo streng in de leer op vakantie. Lekker Grieks wijntje erbij en relaxen maar.
Vrachos, dat letterlijk ‘rots’ betekent, is de naam van een dorp en van een prachtig strand, in het westen van het departement Preveza. Vrachos ligt op de helft van de route Preveza vliegveld en Parga, zo'n 30 km van beide plaatsen. Het dorp zelf is klein, met een enkele taverne. Het 2 km lange zandstrand is indrukwekkend en ligt idyllisch, beneden aan de hellingen van met dennenbossen begroeide heuvels. Het zeewater is turquoise van kleur.
Het is een georganiseerd strand, met veel ligbedden en rieten parasols. Voornamelijk beachbars, tavernes en hotels.
Het is voor ons een vrij nieuwe ervaring om voor zo'n toeristische plaats te kiezen. Het heeft wel wat, vooral erg relaxed. Ik denk alleen dat je hier niet in juli of augustus wil zijn.
