Chios (14)

De laatste dag. Wat doe je nog op zo'n dag? Zoveel mogelijk eruit halen.

We hebben met Nikos afgesproken op het terras van Frans Molenaar. De oude mannen hebben een discussie (vermoedelijke) over een werkelijk gigantische aardappel en natuurlijk politiek. We drinken koffie, nescafé voor mij, een Greek coffee voor Henny. ‘What are you sinking? Are you sinking?’ Ik moet vreselijk om hem lachen. Nikos' sonore geluid klinkt overal bovenuit. 

Hij vertelt over de verschillende soorten gasten die hij krijgt - waarom komen er ‘lefties’ in mijn appartement? Wij zijn ook lefties, zeg ik. No, you are not lefties, no, zegt Nikos, hij weet het zeker. M.a.w. het is heel gezellig, koffie en cake en grapjes van Nikos en de oude mannen.

Het inpakken is al begonnen, dat valt ook wel mee. We gaan via internet inchecken, wat op een gegeven wel weer lukt, in ieder geval voor de vlucht van Athene naar Amsterdam. Alleen het opgegeven van de bagage, dat lukte ons heen al niet en nu weer niet. 

We besluiten nog even te gaan lunchen in Limnos, spaghetti met gebakken reepjes zucchini, een halve kilo originele witte wijn. Heerlijk warm weer, voor ons koude Noordelingen een permanente warme deken. Uitzicht op zee, af en toe een windvlaag door dunne dennetakken, de witgekalkte stronkstammen, het geluid van de zee vermengd met (niet altijd) prettige launchmuziek. 

Tijd om op te stappen en te verhuizen naar de Kambos. Nikos komt nog even langs om afscheid te nemen, hij klopt op de deur. Geweldige vent.

Mike is aanwezig op de Kambos, hij wijst ons het appartement waar we vroeger zo vaak verbleven, het is onherkenbaar gerestyled. De kipjes doen nog wel hetzelfde, bedelen om een stukje brood.

Mike raadt ons aan alvast op het vliegveld in te checken. Dat werkt als een tierelier, relaxt. Blijkt wel dat ik ook al voor Chios-Athene ben ingecheckt en Henny nog niet. Blijft lastig, dat internet.

Het is nog licht als we naar Karfas rijden na eerst nog volgetankt te hebben.

Restaurant Karatzas, niet druk op een doordeweekse dag. Eindelijk de stuffed tomatoes, die Henny zo graag lust, zucchini balls, garlic sauce en witte wijn. 

Heerlijk weertje, de zon gaat onder, we halen nog wat herinneringen op. Een beetje weemoed, zo de laatste avond.

Het is donker als we naar de Kambos terugrijden. Mike is er nog, we nemen alvast afscheid. Even televisie kijken, de wekker zetten (4 uur), we slapen in met een gerust hart en worden om kwart voor vier wakker.

... vier uur op. We brengen alles in gereedheid. Teveel tijd ... en besluiten om ongeveer kwart over vijf te vertrekken. Het is nog razend stil. De afspraak met Hertz is om 5:30 uur (we krijgen nog 300,- borg terug). Alvast maar inchecken. Dat kost ons deze keer € 120,- (op de heenreis zijn we gematst). Geen keus, maar we hebben onvoldoende cash, de bagage wordt ingescheckt, maar even geparkeerd. Onaangenaam, we worden er beetje nerveus van. We krijgen wel de borg terug van de autohuur, maar dat is te laat volgens de autoriteiten. Henny besluit om nog even in de auto te stappen en bij My Market € 100,- bij te pinnen. We zijn ingecheckt. Even later is ook Hertz gearriveerd. We rekenen af, geen enkel probleem.

Weer met de Bombardier naar Athene. Via een sms was al bekend dat we gate B20 moesten hebben. Wachten, niet lang. De vluchtduur is te doen. In Amsterdam regent het, na de soepele afhandeling van de bagage drinken we nog een glas witte wijn bij café Rembrandt. De trein via Den Haag naar Gouda, regen. We zijn weer thuis.