De langste dag. We ontbijten met een vegan kaassandwich en sap van de sinaasappels van Sophia. Even kijken of de pruimen in de tuin van ons appartement al eetbaar zijn. Ze zien er mooi uit, maar zijn nog wat hard.
Vandaag voert de tocht over Lithi naar Komi en Emporio. Veel wind, koffie en baklava in Tochelo Café in Lithi. Weer verder rijdend ontdek ik ineens de plek van 'het stroompje', waar we met Britse Mike en Zoon libellen hebben geobserveerd. In die tijd was Mike ook op zoek naar de 'spiderhunting wasp'. Al die nimfen, die perfect lege, fragiele hulzen. Wat een herontdekking, van de plek, die nu volledig droog staat. We hebben deze plek een paar keer bezocht in verschillende vakanties, en later niet meer teruggevonden. Terwijl we door de bocht reden herken ik het in een flits! Wij noemden het het stroompje, omdat er in de zomer vaak een dun straaltje water naar beneden stroomde. In de winter is het waarschijnlijk een kleine waterval.
Gauw de stevige schoenen aan en naar boven klauteren.
Zoveel herinneringen komen terug.
Volgende stop is Vessa, ook zo'n prachtig middeleeuws dorp. Fijn terras. Mooie vrouw, blijkt al moeder en oma, over uit Amerika om familie te bezoeken. Twee bezoekers blijken Turken, horkerig gedrag. Nog een bezoeker, een Grieks sprekende Duitser. Mijn Architect begint een gesprek, hij heeft een tweede huis in Langada.
Lunch, tomato salad, heerlijk brood met ... ik ga voor gaas, tzatziki! Lekker met Retzisprite.
Door naar Komi, ik had er nooit zoveel mee, nu helemaal verschrikkelijk, met wervende mannen en vrouwen om je een terras op te loodsen. Gauw weg.
De tempel van Athena sluit bijna, een gedistingeerde vrouw legt ons uit dat een rondgang gauw anderhalf uur duurt. We hebben nog een kwartier. We maken een foto van de maquette en vertrekken.
Naar Katarraktis, ook zo'n memory-plek. Terwijl we langsrijden zie ik dat Dimitri, de man van Anna ons direct heeft herkend, het is wel 8 jaar geleden. Uitbundig welkom van Anna, en hun zonen Georgos en Lefteris. We drinken een glas wijn, nog steeds geserveerd in de Griekse blikken kannetjes, we lachen om Anna, zij was net even wezen zwemmen. Net als vroeger, als een waanzinnige koken en dan even een duik. Het restaurant loopt nog steeds goed!
Boodschappen doen in My Market, waaronder de razend goedkope vegan cheese en direct door naar Volissos, de boodschappen thuisbrengen. Dan nog even zwemmen in Managros, een oude vrouw met klein hondje en wij, verder niemand. Nikos is niet thuis.
Opeens komt een golf en verlies ik mijn slipper in zee, niet meer terug te vinden. Jammer, deze slippers hebben alle Chios vakanties meegemaakt.
Naar ‘huis’, douchen, en eten op het terras van de schooldirecteur Frans Molenaar bij de oude mannen. Hij maakt een heerlijk bordje vegan spaghetti voor ons.
