Tijdens onze vakantie op Texel in april 2015 kocht ik langs de weg een zakje met Texelse kievitbonen. Ik neem me telkens voor om minder bonen in potjes te kopen en zelf te weken, maar ook dit zakje verdween in de voorraadkast. Het komt er gewoon niet van.
Vandaag kwam ik het zakje weer tegen. Wat zonde eigenlijk hè, sommige bonen zagen er niet goed uit en roken wat muf. Ja, wat wil je na anderhalf jaar?
Ik besloot ze gelijk uit te zoeken, te wassen en in de week te zetten.
Volgens info op internet moet je kievitbonen 8 uur weken. Mooi, dan kunnen we ze nog vanavond eten.
Volgens de een moet je er helemaal niks bij doen, volgens een ander juist wat olie, tegen het schuimen en overkoken, weer een ander doet er zuiveringszout bij omdat er teveel kalk in het water zit.
En iemand doet er een laurierblaadje bij. Ik doe al die dingen ook maar.
Na een uur koken, steeds even eentje proeven en na ongeveer een uur en 20 minuten zijn ze echt heerlijk. Jammer alleen dat de mooie tekening verdwenen is, ze zijn nu allemaal bruin.
De helft vries ik in en van de andere helft maak ik een bonenschotel.
Texelse kievitbonen
10 g gedroogde paddestoelen
2 sjalotjes, fijngesneden
3 stengels bleekselderij, kleingesneden
1 preitje, kleingesneden
100 g champignons, in plakjes
olijfolie
2 teentjes knoflook, geperst
¼ groene kool, in reepjes gesneden
1 el provencaalse kruiden,
1 tl bouillonpoeder
3 el tomatensaus
Week de gedroogde paddestoelen een kwartiertje in heet water, laat uitlekken en snij fijn. Bewaar het weekwater.
Bak de sjalot, bleekselderij en prei een paar minuten in olijfolie. Voeg de knoflook, de kruiden, de gedroogde paddestoelen en de champignons toe. Doe de fijngesneden kool erbij met een scheut weekwater van de paddestoelen en de tomatensaus, en laat het geheel zachtjes smoren tot alles gaar is. Voeg naar smaak peper en zout toe.
Lekker hoor, en wat is er nou eigenlijk zo ingewikkeld aan gedroogde bonen?
In ieder geval smaken ze beter dan uit een potje!
