Blauwe boon

Dit jaar had ik maar 1 bonenplant. Ik had er in het voorjaar wel meerdere gezaaid, maar eigenlijk iets te vroeg. Ze groeiden hard en werden te groot voor het potje. Dus toch maar verpot en naar buiten, waar ze al snel doodgingen, op eentje na.
Dat was een zwarte boon, gekregen van Henk uit Groningen.

Deze boon deed het goed en gebruikte de kronkelwilg als bonenstaak.
Prachtige koraalrode bloemen.

In 2013 had ik ook zulke (pronk)bonen, met dezelfde kleur bloemen en de bonen bleken roze met paars. Ik had ze van Jan Wilde een Tuin gekregen en ze heetten Enorma:

Toen ik vandaag de bonen uit de boom plukte, waren ze al mooi gedroogd en prachtig zwart.
Enkele die nog niet helemaal gedroogd waren, bleken paarsblauw. Wat een aparte kleur!
En de onrijpe waren roze.

Wel bijzonder dat de oogst van 1 geplant boontje ruim 70 stuks oplevert!
Ze blijven helaas niet blauw na koken (linksonder een rauwe):

Het kookwater kleurde donkerrood, de bonen werden roodbruinig, van binnen groenig. De velletjes zijn heel taai ... dus niet lekker.
Het was een kleurrijk projectje. 😄

Eerste dakterrasdagje

Sinds vandaag heb ik er weer een leefruimte bij, het dakterras is (hopelijk) de plaats waar we veel tijd gaan doorbrengen.
Heerlijke dag vandaag. Er kwamen al bijtjes, hommels en vlinders (zelfs een boomblauwtje) kijken of er al wat te halen valt. Helaas heb ik ze nog weinig te bieden.
De bloemen van Rhododendrom Wendy zijn bijna open, ruim twee weken eerder dan vorig jaar. 

Ik heb de groentebak opgeruimd. De zuring en andere wilde planten eruit en kapucijners er in.

De zuring gooi ik niet weg, het is net genoeg voor een lekker dipsausje, geïnspireerd op een recept uit het leuke boek Eetbare wilde planten.

Ik pureerde de zuring met wat zonnebloempitten, scheutje olie, citroensap, agavesiroop, peper en zout. Lekker met groente- en cassavechips.

Verder lekker lezen in het zonnetje!

Dakterras

Bijna half augustus … niet te geloven. Is de zomer net begonnen, heerlijk weer, voel ik toch ergens de adem van de herfst in m'n nek.

De gierzwaluwen zijn allang weer weg, voor mijn gevoel veel eerder dan vorige jaren.

Je zou er zomaar een beetje somber van worden, maar gelukkig bloeit er nog wat vrolijkstemmend geel op m'n dakterras, van de Rudbeckia en de Coreopsis. En dat roept weer gezellig gezweef en gezoem op.

De  blauwe bessen zijn zo goed als op … de laatste restjes zijn voor de merel.

Minitomaatjes nog vol belofte, de klokjesclematis met mooie zaadpluizen en hier en daar nog een enkel viooltje.

De palmkool en boerenkool gaan goed, ze zullen denk ik niet supergroot worden in zo'n bak, maar het is een leuk experiment.

De doperwtenresten verwijderd, de sperziebonen leeggeplukt, hoewel de opbrengst erg minimaal was. Maar de boontjes op de moestuin in Rotterdam maakten veel goed.

De kruisbessen zijn dit jaar helaas mislukt, uitgedroogd tijdens de hittegolf … volgend jaar nieuwe kansen.

Voor nu gewoon blij met op kleine schaal eetbaars en kleurrijks op dit mininatuurgebiedje midden in de stad.

Aardperen

In januari van dit jaar heb ik 4 aardpeerknolletjes in de grond gestopt. 

In juni zijn ze bijna een halve meter hoog, het gaat prima samen in de teil met de tuinboontjes.

Als alle tuinbonen geoogst zijn, vervang ik ze door een rudbeckia, die zal wel mooi passen bij de aardperen als ze bloeien.

Het duurt wel lang tot ze gaan bloeien, die aardperen, in hoogte gaan ze al aardig richting de 2 meter. Als er eindelijk knoppen verschijnen kan ik bijna niet wachten tot ze opengaan. 

Rond 21 september is het zover!

Ik vind ze prachtig. Ze bloeien tot halverwege oktober.

Als ze helemaal bruin zijn, ga ik nieuwsgierig graven en haal er een mandje vol nieuwe aardperen uit. Dat is zo leuk, het begon hiermee:

en negen maanden later dit:

We gaan ze vandaag gelijk eten, verser kan niet! Ik rooster ze knapperig in de oven en ze smaken goddelijk.

Wat een hoop plezier van wat eenvoudige knolletjes!

Kruisbessen met een tic

Vorig jaar juli had ik m'n eerste oogst kruisbessen in brandewijn gestopt (zie hier).

Ik had er na een paar maanden al wat likeur van gezeefd om te proeven, maar omdat ik de dronken kruisbessen nog niet kon verwerken, liet ik ze nog maar op alcohol staan. Dat werd bijna een jaar.

Vorig jaar had ik op 24 juli 540 gram bessen geplukt, vandaag 490 gram.

Ik zeef de dronken besjes uit de alcohol en doe ze samen met de schoongemaakte verse besjes in een pan, met een laagje water en twee kleingesneden appels. Wel wat besjes apart gehouden.

Laten koken tot de appel zacht is en dan het geheel door de roerzeef.

Aangevuld tot 1,2 liter en met 300 gram suiker, de achtergehouden hele besjes en 1 zakje Marmello tot jam gekookt en in brandschone potjes gegoten.

Het grootste deel van de alcohol zal wel verdampt zijn. Het is een erg lekkere, aparte jam geworden. Niet té zoet, in de verte proef je de specerijen en de likeur.

De likeur zelf is gevaarlijk lekker, want flink alcoholpercentage, maar een klein glaasje na het eten doet de spijsvertering deugd. Geloof ik.

Thuisvakantie (2)

Ondertussen op het dakterras …

Toen ik het boek Green Delicious van Natascha Boudewijn in april opensloeg en de pagina met tuinbonen zag, ben ik gelijk een zakje zaad gaan halen. Vooral dubbelgedopt ben ik er gek op.

Ze groeien in de zinken teil samen met de aardperen. Geen idee of dat samengaat, maar beide groeien vooralsnog goed.

Gewaarschuwd door Maarten's Moestuin( heerlijk TV- programma) voor de zwarte bonenluis, bekijk ik mijn jonge bonenplantjes dagelijks met argusogen.

Een paar keer schrik ik, maar het zijn zwarte vlekjes op de bladeren, dat hoort blijkbaar zo.

Als je de plant zo nauwkeurig bekijkt zie je pas hoe bijzonder hij eigenlijk bloeit. Prachtige lathyrusachtige bloemen, kenmerkend voor de vlinderbloemenfamilie, maar de tuinbonen hebben nog extra mooie zwarte vlekken en streepjes op het wit.

Op de Oostindische kers zie ik wel al wat luisjes verschijnen, misschien blijven ze dan weg van de bonen. Voordat ze helemaal onderzitten eten we de bloemen maar op.

Linzenburger

Als de tuinbonen drie verdiepingen bloemen hebben, haal ik de toppen eruit, die trouwens erg lekker zijn ... kort roerbakken met wat knoflook, hier als garnering op de pasta:

Lekker tijd om wat te rommelen op het terras, beetje verpotten, opruimen, herschikken, onkruidjes weghalen (waarvan sommige in de groene smoothie terechtkomen) en gewoon kijken hoe hier alles groeit, bloeit en zoemt.

Het zegekruid (Nicandra physalodes) heeft zich dit jaar zo tomeloos uitgezaaid dat er in elke pot in elke hoek wel een paar zitten. De lavatera is ook een uitbundig bloeiend feest in roze.

De courgettes gaan ook bloeien, altijd weer spannend of bevruchting gaat plaatsvinden.

Dit jaar ook weer een paar kapucijners, omdat ze van die prachtige bloemen hebben.

Met wat oude knikkers van m'n zoon maak ik een drinkplaats voor bijen, zweefvliegen en ander nuttig gespuis. Door de knikkers verdrinken ze niet.

De dakgoot is hernoemd naar badgoot, merels komen dagelijks een bad nemen, met een hoop gespetter ... zo leuk en aandoenlijk om naar te kijken.

Ondertussen kijken ze al met een schuin oog naar de blauwe bessen … zal ik er een net overheen doen? Ach nee, laat ze maar … ik gun het ze!