Ik dacht dat ik niet sterk genoeg was. Jaren geleden ben ik door mijn rug gegaan toen ik een kruiwagen vol stenen probeerde op te tillen. Ik zakte direct door m'n benen en moest kruipend verdergaan.
Ik besloot nooit meer een kruiwagen te rijden.
Een paar jaar geleden deed ik vrijwilligerswerk op een biologische tuinderij. Daar leerde ik hoe je een kruiwagen moest duwen. Maar angstig bleef ik.
Voor vandaag heb ik me opgegeven om Dafne een dagje te helpen bij de Familie Bofkont.
Toen ik vanmorgen vertrok zei Man nog: wat ga je daar dan doen, mest scheppen? Misschien zei ik, maar wie weet moet er wel een varkentje gewassen worden of een stier … ik ga er helemaal blanco naartoe.
En ja waar begin ik mee… poep scheppen en met een kruiwagen de mestvaalt oprijden.
Ik deed de kruiwagen hooguit voor de helft vol, ik dacht liever vaker lopen, dan te zwaar beladen.
Citaat van Dafne's facebook:
Want het gaat veel verder dan de rotzooi achter hun gat opruimen. Dienaar of dienares van de Bofkonten mogen zijn, betekent ook een meaculpa naar al die pechvogels, wiens dagen geteld zijn in de veehouderij. Zo kun je tenminse nog iets concreets en positiefs doen met het machteloze gevoel daarover.
Zo is het! En het ging goed. Hoewel ik normaal gesproken bijna kokhalzend een toilet uitren waar de lucht nog hangt van een voorganger, had ik nu totaal geen moeite met de varkensdrollen. Het stonk namelijk niet, het waren meestal droge keutels en moeiteloos zwiepte ik ze met een schep in de kruiwagen. Hoppa!
Vandaag zal het meer dan 33° C worden. De meeste varkens liggen rustig in het stro in hun huisjes of zoeken de modderpoel op.
Lamme Zus kan daar niet meer naar toe, liefdevol legt Dafne natte theedoeken over haar heen om af te koelen.
Ik heb hier twee keer een workshop gedaan, in september vorig jaar en in januari dit jaar, maar vandaag ervaar ik als heel bijzonder, ik heb bij wijze van spreken alle bofkonters èn Dafne voor me alleen. Het is hier bijzonder rustig (behalve dan de vakantiechartervliegtuigen die regelmatig vrij laag overvliegen), de dag lijkt hier in slowmotion voorbij te gaan.
Zelfs drollen opscheppen en de mestvaalt oprijden doe ik zonder haast, bijna meditatief. Als ik bovenop sta waait de wind verfrissend door mijn haar. Gek idee, dat je op een grote berg poep staat, die onderwijl aan de onderkant alweer in pure, heerlijk geurende, vruchtbare aarde getransformeerd is.
Alle dieren hier hebben namen en zijn dus individuen. Als Dafne me roept om wat te drinken, en de koeien voor de toegang staan, denk ik even, wat nu? Ik ben niet bang voor deze imposante dieren, maar wat doe je als ze je klem zetten? Hier zijn geen horens afgezaagd.
Dafne heeft me uitgelegd dat het hier een vijfsterrenhotel voor de dieren is, en wij mensen zijn de dienaars. Dus wegduwen komt nicht in frage ...
Ik doe hetzelfde wat ik zou doen als dit mensen waren … ik vraag vriendelijk of ik er even bij mag … peinzend en herkauwend kijken ze me een tijdje aan, maar zijn nog niet van plan om mij door te laten, dus wacht ik gewoon tot ze vanzelf opzij gaan. Ondertussen kan ik ze eens goed bekijken, prachtig toch koeien met horens en zonder oormerken.
Het nieuwe kalfje Grietje voelt zich zo te zien al helemaal thuis.
De enige koe die niet met de kudde meeloopt is Rosamunde. Zij is een aparte en heeft heel lang gerouwd om haar vriendin Brutale Griet. In de middag gaan we Rosamunde wat appels brengen, zij staat alleen in de wei. Ik geef haar een borstelbeurt. Koeien geven precies aan waar je moet borstelen. Grijze haren vliegen in het rond, ja, koeien worden ook grijs, als ze maar de kans krijgen. Rosa is inmiddels 16 jaar!
Terwijl ik nog aan het borstelen ben loopt ze ineens weg en begint te grazen. Ik denk dat het voldoende was. Die kleine Grietje heeft wel wat veroorzaakt bij Rosamunde! Maar dat moet je maar allemaal op de website teruglezen.
We gaan ook wat fruit brengen in het Oudemannetjeshuis. Daar wonen Billie Bofkomt en Mannetje Bromsnor. Inmiddels is Miss Universe (net 11 jaar geworden) daar ook ingetrokken, zij begint ook al een oud dametje te worden.
Varkens kunnen ook dement worden of artrose krijgen. Ze zitten daar heerlijk rustig achter de geraniums, hoewel … een brutaaltje heeft die vandaag net opgegeten.
Als de aardbeitjes op zijn begin ik Billie te aaien. Mannetje Bromsnor schuift ook dichterbij. Dat schijnt bijzonder te zijn, hij is niet zo aanrakerig, behalve dan door Dafne. Ik zit hier gewoon bij m'n doelgroep :)
Als ik over Mannetjes buik wrijf hoor ik tevreden knor geluidjes. Billie draait zich geïrriteerd weg, het lijkt of hij de aandacht niet wil delen. Het is heel stil hier en het masseren is niet alleen ontspannend voor het varken, maar ook voor mezelf. Ik droom langzaam weg.
Het was een heerlijke dag. Ik zal hierna dagen last van m'n rug hebben en drie dagen een dikke opgezwollen hete elleboog van een allergische reactie op een insectebeet … maar het is het allemaal waard. Over twee weken ga ik nog een keer en hoogstwaarschijnlijk nog wel vaker.
Het boek is trouwens ook een aanrader:
16 Augustus 2016 is Rosamunde gestorven, 19 jaar oud.
