Op familiebezoek over de grens

Vandaag gaan we naar mijn geboorteplaats Cuxhaven, een bezoekje brengen aan mijn tante Ute. Zij is de jongste zus van mijn moeder en is de laatste van die generatie. Zij is in oktober 80 jaar geworden, maar dat kun je haar niet aanzien. Haar man Günther is filmmaker en maakt o.a. prachtige natuurfilms.
Zij hebben een schattig vakantiewoninkje voor ons geregeld op drie minuten lopen van hun huis. Mijn zus komt ook, heel gezellig allemaal. We blijven twee nachten.

Het is daar een mooie omgeving, veel bos en heide dicht bij de zee. Heerlijk om daar te wandelen. Er is een vrij nieuw bezoekerscentrum en dat gaan we natuurlijk bezoeken.

We bekijken 's avonds ook films van Günther en zien ook al zijn nieuwste film over de Waddenzee, die volgend jaar in premiere gaat.Tante heeft erg haar best gedaan om een veganistische maaltijd te maken, wat heel smaakvol was, maar ze gaf aan dat ze veel liever een Sauerbraten voor ons had willen maken, haha.

Op de laatste dag maken we nog een keer een wandeling en komen we langs een appartementencomplex waar grofvuil ophaaldag is.
Ik zie een tafeltje staan, wat nog helemaal goed is. Dat is bijzonder omdat ik kortgeleden bedacht dat ik eigenlijk een klein tafeltje nodig had om onze eettafel te kunnen verlengen.
We gaan de auto halen en laden het tafeltje in. Er staat ook nog een tuintafeltje en een goede rollater, misschien kunnen we daar iemand blij mee maken, dus laden we die ook in.

Hoek van Holland

Op het laatste moment besloot ik toch mee te gaan met Henny naar Hoek van Holland. Ik twijfel altijd, want ik wil eigenlijk niet weg hier. Op het moment dat we wegrijden heb ik al heimwee en wil graag weer terug.
Maar goed, ik ga toch mee. We gaan een vriend bezoeken en lopen over het strand, en gaan wat drinken in een strandtent waar musjes binnen rondvliegen.
Hoek van Holland verandert in rap tempo. En de metro rijdt na twee jaar nog steeds niet.

We logeren bij Henny's broer en schoonzus, zij maakt een kleurige groenteschotel voor ons.

Morgen gaan we de as van Henny's moeder uitstrooien. Zij overleed 15 jaar geleden en de periode van het columbarium loopt af.
Het is dus geen verdrietige aangelegenheid, we hebben er zelfs wat plezier bij, zeker als er een smiley van de as getekend wordt.

Na de koffie gaan we nog even naar een leuk café en de twee broers en zwager gaan biljarten.

Daarna vertrekken we naar Boskoop waar Henny nog even langs de bouwplaats moet, en dan weer de lange rit naar huis.

Geschwister-uitje 2018, Helgoland

Een “geschwister-uitje”, naar Helgoland, een eiland in de Noordzee.

Hoewel ik er vlakbij geboren ben, in Cuxhaven, ben ik op het eiland zelf nooit geweest.

Nu gaat het dus gebeuren. Als mijn jongste zus mij en de twee broers uit Utrecht en Boxmeer opgehaald heeft, vervolgen we onze reis naar Duitsland. In Cuxhaven bij het hotel aangekomen wacht daar al ons Duitse zusje.

Met z’n vijven gaan we eten bij die Tante, waar ook onze nicht al is.

Een geheel familietreffen. 

Die Tante heeft lekker eten voor ons gemaakt en superlief, rekening met mij gehouden … heerlijke vegan hapjes.

Na een geweldig gezellige avond terug naar ons hotel, morgen tijdig opstaan voor de boot.

woensdag 25 april

Het is grijzig weer en er staat wind. Ik maak me een beetje zorgen, ik heb het niet zo op boten. Ik word heel gauw zeeziek. En de pilletjes was ik vergeten.

Het begon al snel, de misselijkheid, met die hevige zeeslag. Pepermuntjes eten en buiten op het dek blijven zitten, in de kou en regen voorkwam wel dat ik over m'n nek ging.

De rest zat gezellig binnen met een pilsje ... hoewel het m'n oudste broer in de laatste vijf minuten alsnog overkwam.

Zodra ik van die boot af ben is het leed al weer snel geleden.

Helgoland is zo'n bizar eiland ... je hebt totaal niet het idee dat je op een eiland in de Noordzee bent. Met z'n hoge, rode kliffen lijkt het eerder een bestemming waar je zeker een paar uur voor zou moeten vliegen. Het is er meestal goed weer, veel zonuren en nooit echt koud.

Auto's en zelfs fietsen zijn niet toegestaan, maar het is niet groot, zo'n anderhalve vierkante kilometer. Voor het eiland ligt nog een kleiner eiland, Düne, deze twee eilanden hebben ooit aan elkaar gezeten. Düne is onbewoond, op een grote groep zeehonden na.

Helgoland is een vogeleiland, op de steile rotswanden nestelen duizenden zeevogels.

Ook veel trekvogels vinden hier een rustpunt.

In deze periode zijn de Jan-van-Genten hun nesten aan het maken. Je kunt heel dichtbij komen, ze laten zich niet gauw verstoren door mensen.

Het is een spectaculaire belevenis deze prachtige vogels te zien en te horen!

Er groeit een wilde koolsoort op Helgoland, Klippenkohl genaamd.

De laatste dag varen we ook even naar Düne, met zomerse temperaturen. Op Düne kunnen we de zeehonden bewonderen.

De terugvaart was een stuk relaxter, rustige zee en weinig wind. Ik heb zelf iets gegeten op de boot!

Helgoland is zeer de moeite waard, ik wil er graag nog eens naar toe.

Besloten Eet Lekker Mee (21)

Speciaal voor Ome Koos, de laatste der Mohicanen, een plantaardig dinertje op zijn 86ste verjaardag.

Menu:

• Oosterse soep
• Hutspot, Champignonsaus en Courgettefritter
• Spelt-wortel-cranberry Cupcake met Rozebotteltopping en Boomhazelnootvla

Gezellige avond met een blije Ome Koos samen met zijn neven en nichten.

Soep eten met stokjes, veel jolijt.

... van de maffe truienclub ...

Ome Koos 85 jaar

Ome Koos is 85 jaar geworden. De laatste oom van Mijn Architect's moederskant. We vieren met zijn zus en haar echtgenoot elk jaar zijn verjaardag in een restaurantje. In verband met de niet zo rooskleurige financiën kokkerel ik deze keer een dineetje bij ons thuis. Wat eigenlijk net zo leuk is, misschien wel leuker en in ieder geval is het budget beter in de hand te houden.

Ik doe mijn best en bedenk een diner wat een ieder aanspreekt. Omdat het herfst is wordt het geheel in een herfstsfeertje. Voor Ome Koos maak ik een uitzondering en serveer ik een keertje vis.

Ik bak een pompoen-speltbrood wat iedereen altijd heerlijk vind en serveer dit als  eerste gang met olijventapenade.

Mijn broer had een conifeer in zijn tuin omgezaagd en op mijn verzoek heeft hij daar wat plankjes van gezaagd. Hij heeft ze zelfs al voor me gelakt.

Daar serveer ik dit brood op, ziet er erg leuk uit.

De tweede gang is gerookte forel op witte biet met appel-mierikswortelcreme.

De forel is prijsbewust van de l.idl en de witte biet - kende ik helemaal niet - is van de Natuurwinkel.

Ze zijn niet allemaal wit, sommige wat roze, maar niet zo rood als de gangbare. Ze smaken wel hetzelfde, maar minder geklieder. Met een lekkere uiendressing op een bordje rangschikken, wat waterkers erop en daar de vis op

Mierikswortel uit een potje mengen met kleine appelstukjes en slagroom. Echt een super voorgerechtje.

Het hoofdgerecht is vega gehakt in bladerdeeg, altijd een succesrecept. Zelfs de vleeseters vonden het erg lekker. Daarbij serveerde ik geroosterde pompoen, gekookte broccoli en gebakken champignons.

Het nagerecht was bavarois volgens dit recept, maar deze keer met duindoornsiroop i.p.v. vlierbloesensiroop. Wel met vlierbloesengelei boven op. Echt heerlijk!

Het was al met al een niet ingewikkeld menu, maar vooral: het was een erg gezellig etentje met ome Koos.

Kerst of Yule 2012

Kerst als christelijk feest en de geboorte van Jezus heb ik niet zoveel mee. Voorchristelijke tradities zoals midwinter of winterzonnewende, dus van voor de kerstening, spreken me

meer aan, waarbij het terugkerend licht werd begroet. 

Ik hou van heidense gebruiken zoals kussen onder de maretak.

De kortste dag en de langste nacht hebben we weer gehad.

Wat je ook vind of geloofd: joel staat voor levensvernieuwing!

Normaal ga ik dit soort dagen iets met mijn lief doen. Meestal samen weg, lekker rustig.

Dit jaar besloot ik mijn huis weer eens open te stellen voor een familiebijeenkomst. Omdat de vrouw van mijn vorig jaar gestorven broer uit Duitsland graag hier wilde zijn, omdat mijn moeder toch steeds ouder en krakkemikkiger wordt en je maar nooit weet of er voor haar nog wel een volgende kerst zal zijn. Omdat de neefjes zo groot zijn geworden. Omdat nichtje zo'n mooi meisje is.

Er staat van alles te pruttelen op kookplaat en in oven, tussendoor nog even snel dweilen, met kerstschort voor, want nieuw rokje moet wel schoon blijven, en dan de tafel dekken.

Dat wil niet zeggen dat er een tig-gangen diner komt. Of dat ik me ongans koop aan kerstprullaria. Dat Nederlanders met kerst 2,4 miljoen dieren eten wil niet zeggen dat wij aan die marteling meedoen.

In totaal heb ik vijf euro uitgegeven aan mooie cedertakken en wat eucalyptustakken. Dat is onze 'kerstboom', less is more nietwaar?

We zullen met z'n elven zijn, het gekkengetal, en een gekke, vrolijke middag en avond werd het ... met mijn toch wel prettig gestoorde familie.

Wat aten we, niet zo ingewikkeld. Omdat ik in het nieuwe jaar streef naar vleesloos, is de diepvries leeggemaakt. De laatste plofkippepoot verdween in een heerlijk kippesoepje voor de vleeseters, maar er was ook een grote pan vegetarische pompoensoep met mijn onvolprezen homemade gebakken pompoenbrood.

Zus had een heerlijke hartige paddestoelentaart meegenomen, schoonzus maakte ter plekke een Iraanse omelet met schapenkaas en munt.

Ik had Griekse bladerdeeghapjes gemaakt, kerriekoekjes, bonensalade en wraps met roomkaas, tapenade en gerookte zalm. Is die ook weer op.

Allemaal vrij simpele gerechtjes, lekker en meer dan genoeg.

Zoet toe bestond uit gebakken fruit, chocolade koek en mini-appelflapjes.

Mijn laatste fles Vlierbloesemsiroop had ik voor deze kerst bewaard, een scheutje in de prosecco werd een vrolijkstemmende, heerlijk geurende bloemendrank ... die een groot verlangen naar de lente veroorzaakte.

Duitse schoonzus, die koorleidster en zangeres is en zich liet begeleiden door Henny en Zwager die met z'n tweeën samen de gitaar bespeelden, ze zong een prachtig lied, ondanks dat we het van het lachen bijna niet droog hielden. Veel te laat vertrok ze richting Noord-Duitsland, de volgende morgen moest ze gewoon weer werken.

Ja, roken moet wel buiten … maar echt koud was het niet.

Al met al een fijne kerst, gelukkig voor alle generaties en nadat we de laatsten uitgezwaaid hadden, gingen we toch nog even de kroeg in, Zoon moest namelijk nog werken, hij doet de muziek aldaar.

Zodoende was de volgende dag vooral bestemd voor de kerstkater, pfff.