Al jaren gaan mijn airmiles naar de Stichting AAP. Als dank krijg je om de zoveel jaar een uitnodiging om op één van de exclusieve Aap Donateur Dagen een kijkje te komen nemen.
We gaan vandaag naar Almere om voor de tweede keer zo’n dag mee te maken.
Stichting AAP vind ik een van de meest sympathieke goede doelen, zonder subsidies en (hopelijk) zonder zakkenvullende directeuren. Stichting AAP redt uitheemse dieren in nood, vangt hen op en omringt hen met liefdevolle en professionele hulp.
Na aanmelding en koffie met stroopwafel worden we ontvangen door David van Gennep, de directeur van de stichting, hij houdt een boeiend verhaal en legt uit hoe waardevol wij allen als airmilesdonateurs zijn.
Je denkt dat het om kleine beetjes gaat, ik dacht ook die paar airmiletjes van mij, wat helpt dat nou ... maar vele kleintjes maken een hele grote … het gaat over honderden duizenden euro’s!
We zien een film over hun werk en gaan dan in kleine groepjes de rondleiding doen met een gids.
Aangrijpend zijn steeds weer de verhalen hoe de dieren behandeld werden voordat ze aan de stichting werden overgedragen.
Hoe schattig een jong aapje er ook uitziet, volgens bepaalde mensen, in kleertjes en een luier, het blijft een wild dier.
Tegen de tijd dat ze volwassen worden, wordt het echt gevaarlijk om zo’n dier in huis te houden.
Dan verdwijnen ze in kooien en aan kettingen naar garages en kelders.
Als er weer eens een bioscoopfilm verschijnt met een leuk wild dier, bijvoorbeeld over een wasbeertje, schijnen er altijd mensen te zijn die dan gelijk zo’n dier willen hebben.
Zonder dat het ze kan schelen wat ze daarmee aanrichten.
Een prairiehond wil graven, dus sloopt hij je parketvloer.
Een aap die altijd in een stalen bak zat, jarenlang en tegen betaling getoond werd, hij flipte helemaal als hij plots in het daglicht kwam en het publiek smulde dan van de spanning om zo’n gevaarlijk dier te mogen aanschouwen.
En nu denkt u dat dat voornamelijk in verre landen gebeurt, Indonesië e.d.
Maar de dieren in Almere komen bijna allemaal uit Europa en zelfs uit Nederland!
Dieren afkomstig van illegale handel, proefdierlaboratoria, circussen en (hersenloze) particulieren. Kan je je voorstellen dat je buurvrouw zo’n dier in een kooi op zolder heeft? Toch bestaat het.
Het is toch te tragisch voor woorden dat sommige mensen denken dat hun geliefde huisdier beter af is bij hun in huis, want ze ‘houden van hem als een eigen kind’. Ondertussen weet het dier niet hoe hij een dier van z’n eigen soort moet zijn en hoe hij zich hoort te gedragen. Ernstig getraumatiseerd zijn ze.
Stichting Aap werkt met een kleine groep betaalde krachten en heel veel vrijwilligers. Ook vandaag veel vrijwilligers, die met veel enthousiasme de rondleidingen doen en met geduld alle vragen beantwoorden.
Stichting Aap is geen dierentuin, er is geen garantie dat je chimpansees kunt zien, er moet afstand gehouden worden. De dieren moeten weer leren dier te zijn, en mensen moeten zo ver mogelijk van ze vandaan blijven.
Air Miles keert de waarde van je gespaarde airmiles in geld uit aan de Stichting AAP. Nu schijnt dat we allemaal voor miljoenen aan ongebruikte Airmiles hebben en op een gegeven moment zijn ze waardeloos, verdwijnen deze gewoon.
Als je toch niks met je airmiles doet, of als je ook vindt dat je nooit kunt aanschaffen wat je wilt, omdat je afhankelijk bent van het soort aanbiedingen en weinig keuze hebt. Als je ergens anders zonder airmiles toch nog goedkoper uit bent … laat ze niet verdwijnen maar geef ze liever aan Stichting AAP.
Op de website kun je een airmilespas aanvragen of je bestaande pas omzetten zodat je airmiles voortaan naar de stichting gaan.
Doe het even, het kost je niks, ik heb vandaag beloofd dat ik minstens vijf mensen zou overtuigen!
Ik koop ook nog iets voor mezelf: de Goede doel bedel, mooi voor aan m’n troll-armband en een gedeelte van het geld is ook voor AAP.
