Chios (13)

Na het ontbijt rijden we naar Vrondados, aan de oostkust. Als we bij het huis van Maria komen, gaat ze net weg ... zwemmen met haar nicht. Stratos had niet meer gebeld dat we langs zouden komen. Maar ze wil ons wel even binnenlaten ... wil ze het echt of is het beleefdheid? Ze belt haar nicht dat ze wat later komt. Wat is ze veranderd na de dood van haar dochter, maar aan de andere kant is het toch weer de Maria zoals we haar kennen. We drinken een glaasje limonade en zeggen dat we met Mike en Tina afgesproken hebben. Zo kan zij naar haar afspraak en wij ook. We nemen hartelijk afscheid ... wie weet voor hoelang?

We gaan een verdieping lager, naar Mike en Tina. We gaan met 'n viertjes lunchen in Lagada zoals we afgelopen maandag afesproken hebben. Het is zo leuk om herinneringen op te halen. Ze zien er goed uit, ondanks dat Mike een nare tijd achter de rug had, met kanker en zware operatie. Maar hij vertelt erover met zijn onderkoelde Britse humor, zodat het allemaal minder zwaar lijkt. Hij is inmiddels 80. Wat hebben we veel van hem geleerd, over insecten, orchideeën en de natuur op dit eiland.
Lagada is wel veranderd, veel nieuwe restaurants en de kade is helemaal gemoderniseerd.
Het is superleuk om hier met Mike en Tina te zijn. Tina heeft nog steeds de uitstraling van een jonge meid ... schijt aan alles, ik vind dat geweldig.
Zij nemen pork en meatballs, wij courgette, spinazie, friet, dolmades en salade, het enige niet-vegan is de tzatziki. Super lunch! We nemen hartelijk afscheid van Mike en Tina.

Na de lunch besluiten we via de noordelijke route terug te rijden. Niet de gemakkelijkste route, maar wel zo mooi en een deel ook voor ons onbekend.

Malades beach, 6 km op betonnen fietspad naar beneden. Kapelletje, man die zwaait, de enige bewoner hier. Daarna volgt een uitgestorven reeks dorpjes, wel terrassen, niemand. Weinig rijdende auto's, een vrachtwagen, die we kunnen ontwijken. In Dievcha loopt het spoor dood. We kunnen niet onder de gestutte boom door. Bang hondje, terug, een klein stukje achteruit, niet een sterk punt van Mijn Architect.

Het is fantastisch om hier door de bergen te rijden, met een heerlijk muziekje op van Orfeas Peridis.

Terug in Volissos naar bij Barouzo in Limnia. We kakken in maar treffen Nikos bij Hook. Toch even gezellig aanschuiven op het terrasje, nog twee bier, voor mij een chemisch gekleurde grapefruitlimonade en dan huiswaarts. Vegan spaghetti gegeten bij Mavro Provato. 

Chios (7)

Vroeg gaan lopen naar de plek waar we ooit de excursie naar de zwarte weduwe met Mike Tayler hebben gedaan. Start bij de brug, drie mogelijkheden. De eerste langs de volledig droge rivierbedding en eindigt bij een opslagplaats voor grond en puin. We gaan terug, de andere kant op en die voert ons ook langs, grotendeels ook door, de rivierbedding. 

We weten dat het hier in de buurt moet zijn, maar niet precies waar.

Ter rechterzijde van de rivier loopt het pad dood. Terug, langs een pickuptruck waar Fabrika op staat.

Huh, Fabrika? Dat was toch de naam van het restaurant waar we geregeld kwamen? We kijken over het hek, de man, die Dimitri blijkt te zijn, staat net een geslacht varken te ontmantelen.

We hebben per ongeluk hun boerderij gevonden.

Of we koffie lusten, hij haalt zijn vrouw, dat is Sofia. Zulke hartelijke, lieve mensen. Nog steeds spreken ze amper Engels. Nog een poging gedaan uit te leggen dat we niets dierlijks eten. Sofia is zo beleefd dat ze begrijpend knikt, maar heeft geen idee waar we het over hebben. We worden overladen met koekjes, cake, eieren, geiterijstepap, tja .... herinneringen met veel emotie, ze straalt het uit.

We krijgen de hele animalfarm te zien, geen vergelijk met de vleesindustrie, maar toch triest, al die opgesloten dieren. Zelfs reeën, een hele familie, Sofia straalt als we er langslopen en noemt het ook familie, maar dan wel in een kooi gevangen. Varkens, feiten, kippen, veel dieren in soms wel erg kleine hokken. Wat een dilemma, hun gastvrijheid is welgemeend.

Wat werken ze hard en veel, en straks ook nog naar het restaurant, waar hun twee dochters helpen. Deze mensen moeten werkdagen hebben van zo'n 15 uur!
En toch zijn ze bevoorrecht in vergelijk met andere Griekse families, Sofia en Dimitri kunnen ervan leven en in hun eigen voedsel voorzien. 

Een scheur in een plastic tuinstoel wordt hier gerepareerd.

Verder, we krijgen komkommers, zucchini, sinaasappels en knoflook mee. De rivier gaat verder, maar wij niet, er staat weer wat water, terug om onze weg langs de andere kant richting zee te vervolgen. We bereiken het strand van Managros en voor de eerste keer met de voeten in het water tot nota bene vlakbij Nikos' huis.

Heerlijk op het lege strand, de wind helpt met het verwaaien van alle ongemakkelijke gevoelens. We lopen terug naar de auto en bezoeken het kerkje, het is open.

Met de auto naar Limnia, het haventje, Sail-Inn, een fles witte wijn en olijven, mooie serveerster in het zwart, oude mannen praten en spelen. 

We eten 's avonds op het terras van de schooldirecteur een lekkere, plantaardige maaltijd, grote bonen in tomatensaus, gegrilde zucchini en aubergine, patat, brood, olijven en eindigen met een minidrankje met de eigenaar die op Frans Molenaar lijkt. 

Een enerverende dag ... nu bedtijd!

Chios (3)

Chios is indrukwekkend. Alle windrichtingen zijn weer anders. Vandaag gaan we een stukje wandelen.
Na een heerlijke tosti vegan kaas, gemaakt door Mijn Architect, gaan we op pad.

Het is erg warm vandaag, maar we kunnen wel wat hebben.  We passeren een bord met een leuk getekende kaart:

Onderweg zie ik ook weer allerlei mooie bloemen:

We komen aan bij Limina, het haventje van Volissos met een kiezelstrand. We lopen lans de tavernes het strand op. Er is niemand. We lopen over het strand, klauteren over de rotsen zo ver mogelijk als we kunnen. 

Daarna gaan we bij de haven een terrasje op, bij Barouzo. De conversatie:

Ah, you’re vegetarian, no, we said, even worse, we are vegan, no fish, no meat, no dairy. I’ll bring you the menu and we can figure out some options.
Result: very tasty bread sticks with tomatosauce, perfect crispy seasoned french fries, grilled vegetables with balsamico and skordalia.
By accident we got some thin slices of cheese as well. No problem, we’re on Holiday, it’s not a crusade, we can put it aside … don’t worry …. nice wine too! … and very creative furniture. 

Het is een heerlijke plekje daar. 

Dan wandelen we weer terug naar ons dorp. Die avond eten we thuis. Ik gooi alles bij elkaar wat ik nog heb en dat wordt een smakelijke pasta.

Toen we bij de supermarkt vlakbij het vliegveld de vegan kaas vonden, waren we nog eens teruggegaan en vertelde een medewerkster dat er bij de vers-afdeling nog meer soorten waren.

Er lagen drie soorten. We mochten proeven en maakte een keuze. Hoe wilt u het hebben? Aan een stukje, in plakjes of geraspt?

Ik geloofde m'n oren niet! Blijverrast koos ik voor geraspt. Een hele emmer, bijna een pond vegan geraspte kaas voor nog geen € 2,50. Ik vraag me thuis altijd af waarom nepkaas van kokosolie zo duur moet zijn en dieren(leed)kaas zo goedkoop kan zijn. En dan hier, op een plek, waar je al helemaal niets plantaardigs verwacht, hebben we zo'n gelukje.

Lesbos is om 22.50 uur lokale tijd opgeschrikt door een aardbeving met de kracht van 5,2 op de Schaal van Richter. Het ging om een zware naschok van de aardbeving met een magnitude van 6,3 die het eiland aan het begin van de week trof en waarbij een vrouw om het leven kwam.