Toeval ...

Een middagje naar onze vorige woonplaats Vlaardingen. We gaan naar het, door de stichting Kronoz georganiseerd, Filosofisch Café, waar vanmiddag een lezing door Henk Weltevreden gegeven wordt. De rol van het toeval.

De lezing gaat over de rol van het toeval binnen het creatieve proces in de kunst, de wetenschap en in ons leven.

In het begin zegt hij dat er tussendoor vragen gesteld mogen worden. Dat lijkt prettig, maar is het niet (vind ik).

Mensen stellen vragen … en hij beantwoord ze beleefd. Maar ik kom voor zijn verhaal, niet voor een discussie met iemand uit het publiek die zo nodig … ja wat eigenlijk?

Waarom stelt men die vraag, vraag ik me dan weer af? Is het zo belangrijk om zijn lezing te onderbreken, staat het interessant?

Achter elke vraag zit een andere vraag, of een mening of een oordeel.

Of ben ikzelf niet helemaal zuiver … ben ik jaloers omdat ik nooit zomaar tijdens iemands betoog een vraag zou durven stellen, in een publiek gezeten?

Nee, er zijn meer mensen die willen dat hij eerst zijn verhaal afmaakt en ik ben een vrouw dankbaar die dat luid en duidelijk verkondigt.

Henk Weltevreden houdt een schitterend verhalend betoog over het toeval, met echt buitenaards materiaal, meteorieten, Lucy, reiservaringen, André Kuipers en nog veel meer … Het publiek hangt aan zijn lippen.

Na afloop kunnen we het stukje meteoriet vasthouden … het is niet zwaar, als je zou zeggen dat het een stuk uitgedroogde biet is, zou ik je ook geloven … maar het idee dat ik iets buitenaards in mijn hand houd, dat is toch wel fascinerend.

Er zijn boeken te koop … maar ik heb weinig geld bij me … we willen ook een wijntje drinken, er moet ook nog wat in de hoge hoed.

Henk zegt dat ik het ook wel mag overmaken … hij kan niet weten dat ook daar de bodem inmiddels in zicht komt … pfff.

Ik bekijk zwijgend de rest van zijn boeken. In gedachten bedenk ik welke ik eventueel zou willen kopen, als het kon, toch maar De stier van Algeciras, zijn literaire debuut.

Maar ik neem er een die maar 5 euro kost … Passages, een boekje met dertig reisverhalen van veertien schrijvers.

We raken in gesprek en hij zegt: Kom eens langs. Zou ik ooit op zijn uitnodiging in durven gaan? Hij woont in de provincie Groningen!

Na afloop gaan we natuurlijk even langs bij mijn Vlaardingse vriendin en vertellen van onze inspirerende middag. Henk Weltevreden? Die ken ik wel, zegt zij.

Ik heb nog ergens een boek van hem, even zoeken … hier neem maar mee … De stier van Algeciras.

Toeval bestaat.