Ik keek naar die aantrekkelijke struik, maar durfde niets te plukken omdat ik de ogen van mijn strenge oma in mijn rug voelde. Veel later realiseerde ik me dat zij me nooit had kunnen zien, misschien net als ze helemaal uit het raam zou hangen. Het verlangen naar kruisbessen is altijd gebleven. Nu woon ik in een straat met een Natuurwinkel en zij hebben ze!
Wat ze ook kosten, ik koop ze en als ik het doosje leeg eet ben ik weer even dat kleine meisje op die mooie plek in het verleden.
Ik heb geen tuin, maar nu ik weet dat je ook kruisbessen in een pot op het dakterras kan kweken is dat mijn grootse wens: een kruisbessenplant.
Hier de achterkant van het huis waar ik destijds woonde, op de eerste verdieping. Bij de erker was de keuken.
Ik kreeg een paar weken geleden een afgedankte kruisbessenplant. Hij was al een paar maanden geleden uit de grond gehaald en lag op de composthoop. Toch zagen de blaadjes er nog goed uit.
Ik zette hem eerst een tijdje in een bak met water.
Daarna plantte ik hem in een pot en keek het een paar dagen aan. De blaadjes bleven nog steeds goed.
Toen snoeide ik een flink stuk van de takken weg, hopende dat er eerst energie in het herstel van de wortels wordt gestoken.
Het eerste groene puntje verschijnt ... hij slaat aan. Wat een sterke plant, wat een doorzetter ... mooie metafoor voor mij, stel je voor dat hij volgend jaar vrucht gaat dragen!
En wat gaat het dan worden, groen of rood? Hier het vervolg.
 |
| Kruisbessen van de Natuurwinkel |
