Krant en vakantieherinnering

Wij hebben jaren geleden ons abonnement op de krant opgezegd. Uit bezuiniging, maar ook uit tijdgebrek. Ik kon een ongelezen krant nooit wegdoen en de stapel ‘nog te lezen’ werd steeds hoger. En op een gegeven ogenblik ben je het zat, die berg oud papier bij het ontbijt in het weekend. Dus abonnement op gezegd. Toen kochten we alleen een zaterdagkrant, meestal de Volkskrant of NRC, soms beide. Ook weleens Trouw of de Waarheid. Met die dikke zaterdagkrant deden we de hele week, tot ook daar weer bijlagen te lang op de eettafel (of op de WC) bleven liggen.

Ik mis de krant niet, heel soms kopen we er een op zaterdag, als er iets in staat wat wel wat lijkt, maar meestal valt het tegen. Dan kan ik die (omgerekend) zes gulden, toch zinniger besteden i.p.v. aan oud papier.

Het leukst vond ik altijd een krant kopen op vakantie. Omdat wij vooral op niet-toeristische plekjes zaten was dat altijd een hele zoektocht.

Op ‘ons’ Griekse eiland Chios was heel soms een Nederlandse krant te koop.

Supermarkt Volissos

Bakker Volissos

We zaten in 2001 in een appartementje helemaal boven in het noordwestelijke dorpje Volissos, waar de tijd heeft stilgestaan. ’s Morgens naar beneden lopen, voor een simpel, maar allerlekkerste brood ter wereld, eieren en misschien een krant. In de plaatselijke supermarkt vroegen we ernaar en we kregen steevast het antwoord: ‘mayby tomorrow’, maar nooit een krant gezien. Dan weer naar boven sjokken voor ontbijt op het dakterras, zeker twintig minuten en de temperatuur liep snel op naar de 30° C. Heerlijk!

Halverwege even rusten om de hartslag weer iets naar beneden te brengen. 

In de hoofdstad zag je wel de Telegraaf, maar …  zelfs op vakantie was ons dat te gortig.

We hadden inmiddels twee adresjes gevonden die op woensdag of donderdag de zaterdagse Volkskrant verkochten, in de hoofdstad en in de badplaats Karfas, bij de bar Oasis (Nederlandse eigenaar), maar je moest er wel snel bij zijn, want hij was zo weer uitverkocht. Als we er een konden bemachtigen, dan heerlijk op een terrasje, met een glaasje Retsina, de cryptogram maken. Leuke herinneringen zijn dat, de jacht naar de krant.

Vandaag hebben we weer eens een krant gekocht, het AD - Groene Hart editie, omdat de buurvrouw vertelde dat er een foto van onze zoon en zijn vriendin instond.

Die foto is leuk en de rest niet, maar ik ga die krant toch even lezen. Man gooit zich op de cryptogram.

Ik lees dat Gouda in de ban is van zakkenrollers, dat Amsterdam de onveiligste stad is en dat het kabinet-Rutte wellicht het beste is sinds WO II, zegt Rutte, dat het IQ in 100 jaar 14 punten is gezakt (hoogopgeleide vrouwen krijgen minder kinderen dan laagopgeleide), er mag steeds meer haring worden gevangen, dus kunnen we het aan Japan verkopen en verder lees ik nog dat er in het Groene Hart deze maand de meeste regen is gevallen.

Opeens bedenk ik: ik zit m'n tijd te verdoen met vooral ‘who cares nieuws’, ik ga opschieten, ik moet zo gaan werken.