Ik had besloten om boerenkoolstamppot te eten op mijn kookclub op mijn werk. Wat een gepuzzel … hoeveel boerenkool heb ik nou nodig?
Natuurlijk geen kant-en-klaar gesneden, want dan hebben de deelnemers niks te doen.
Ik kijk bij mijn kookboeken, het oudste, degelijke kookboek: ‘Het nieuwe koken’ van Henderson&Toors 1948/1975, geeft het advies:
Zorg, dat g’uw kookkunst-resultaat
Zelf steeds kritisch gadeslaat!
Recepten zijn voor 4/5 personen
Er staat …
1à 1¼ kg boerenkool (+ 600 g gesneden)
2 kg aardappelen
Dat zou betekenen dat ik het voor mijn wekelijkese kookclub maal twee moet doen.
Ik sta in de winkel … de bladboerenkool is per zak van 500 g.
Ik sta te dubben, 4 nemen … of 5.
Ik neem er vijf.
Dus 2500 g. Het lijkt gigantisch veel.
Een zak van 2½ kilo aardappelen lijkt me wel genoeg.
Mijn mensen eten niet zulke grote porties.
Rookworst bij appie drie halen, twee betalen.
Ik prik een gat in de zakken boerenkool, dan passen er meer in m’n mandje voorop.
Mijn buurvrouw houdt m’n fiets vast, terwijl ik alles probeer mee te krijgen. “Wacht”, zegt ze, en gaat een boeketje anemonen pakken: “Hier, voor je Kookclub, ze zijn al zover open, die kunnen niet meer verkocht worden”.
Ze zijn prachtig, fluwelig paars.
Ik bestijg m’n stalen ros, het lijkt vandaag of ik steeds wind tegen heb, welke richting ik ook fiets. Soms kom ik amper vooruit, maar ik houd me voor: dit is gratis, er zijn mensen die voor zoiets veel geld betalen bij een sportschool!
Ondertussen laten rekensommetjes van boerenkoolhoeveelheden me niet los. Is 500 gram blad hetzelfde als 250 g kleingesneden en daar dan weer de helft van als het gekookt is? Slinkt het met de helft? Heb ik dan wel genoeg?
De mensen vinden het leuk, die grote bladeren op tafel. Hoe deed u vroeger dat, had u het ook in de moestuin?
Volop verhalen. De een zegt je moet de bladeren van de dikke nerf ritsen, nee plukken. Weer een ander snijd milimeter dunne sliertjes.
De aardappels zijn geschild, alle beschikbare vergieten en de afwasteil staan propvol gesneden kool klaar. Ik laat steeds een hoeveelheid kool slinken tot alles in de pan past, dan bij de aardappels voegen en als het gaar is, stampen maar. Ook weer een gratis work-out.
Uitgebakken spekjes erdoor en de rookworst warm laten worden.
Uiteindelijk twee flinke dekschalen vol met heerlijke boerenkoolstamppot, smullen.
Gekookt voor een weeshuis?
Ik denk dat er wel twintig ouderen van hadden kunnen eten!!
Een mevrouw wilde eerst niet komen, er was iets verdrietigs in haar familie gebeurt. Toch liet ze zich overhalen, want je moet toch eten, en dan heb je wat afleiding. Het verdriet stond in haar gezicht gegrift, maar wat ben ik dan blij dat ik haar toch aan het lachen heb gekregen. Wat genoot ze van het koolsnijden.
Na afloop vroeg ik of ze de anemoontjes mee naar haar kamer wilde nemen. Je zag haar ogen oplichten en ze zei dat ze blij was dat ze toch naar de Kookclub was gekomen.
Kijk, daar doe je het voor!
