Retraite, het vervolg

Natuurlijk is de dip weer weg … ik ken het proces van vasten inmiddels, ik doe het al jaren!

Ik werd de 4e dag vroeg vrolijk wakker, moet heel de dag werken, veel fietsen van cliënt naar cliënt, heerlijk in de zon. Voel me altijd een beetje silly na zo'n dip … maar accepteer dat het erbij hoort.

Deze week heb ik veel opgeruimd, rommeltjes, stapels tijdschriften, keukenkastjes. Bezigheden om niet de laptop te pakken, ik heb zelfs weer echte boeken gelezen en handgeschreven dagboek bijgehouden.

Tien dagen niet op het internet, dat geeft rust en onrust.

Rust omdat het veel tijd scheelt … onrust omdat ik denk iets te missen …

Facebook, ik vind het leuk en handig … ik kom achter dingen die ik niet wist en die kennis kan ik gelijk weer doorgeven.

Ik zit bijvoorbeeld in vegan-groepen … zonder deze had ik nooit zo snel allerlei informatie en leuke diervrije recepten gevonden. Dierenwelzijn en -leed … via facebook leerde ik van medefacebookers veel over hoe het werkelijk in elkaar steekt.

Facebook lijkt een soort parallele wereld … in het echte leven voel ik me weleens een vreemde eend in de bijt … anders dan anderen, andere humor, wederzijds onbegrip … zoals men bijvoorbeeld onder ‘houden van dieren’ compleet verschillende betekenissen kan verstaan. Iedereen is tegen dierenmarteling … maar alleen tot etenstijd en anders ben je extreem.

Op facebook blijken er veel gelijkgestemden, wereldwijd. Dat is het verslavende ervan!

Dus ja, ik heb het gemist en ook weer niet. Facebooken kan een vlucht zijn … heerlijk soms, maar het kost teveel tijd, ik ben veel productiever zonder. Na deze tien dagen zonder maar eens kijken of ik het wat beter in de hand kan houden. Sowieso als het lekker weer is … dan vis de keuze makkelijker ... hup naar buiten!

Zo'n thuisretraite is niet te vergelijken met een echte. Sapjes en soepjes zelfmaken is niet erg, maar jezelf een massage geven, zelfs met heerlijkste olie, dat is het toch niet helemaal. Het was een leuk experiment, in ieder geval voel ik me weer lichter, letterlijk en figuurlijk.

Ik heb alleen geen zin om het handgeschreven dagboek alsnog over te typen vor de blog ... vandaar hier een korte samenvatting, hahaha.

Retraite, dag 3

‘Somber’ en ‘Pieker’ kwamen langs … gedachtenspinsels over elke nieuwe rekening die binnenkwam, geldzorgen, toekomstdromen.

Ik heb twee werkgevers, bij de een vast contract (moet je blij mee zijn in deze tijd) maar het is voor zes uurtjes per week. Is een baan van zes uur een baan? Kun je je werk goed doen in zes uur? 

Natuurlijk doe ik mijn werk goed … maar ik red het niet binnen die zes uur. 

Maar het is wel erg leuk werk … dus dan heb je het er voor over om soms het dubbele aan uren kwijt te zijn. Ik zie collega's te weinig en zij zien mij niet dus heb ik soms het gevoel er niet bij te horen …

Geniet er nu nog maar van … de verzorgingshuizen gaan dicht … ook de mijne, dus over een jaartje is het misschien over en uit.

Mijn andere baan, ook heel leuk werk, alleen heb ik daar een nul-uren contract, dus niet ziek worden en niet te vaak vrij nemen, want dan wordt er niets verdiend.

Gelukkig heb ik regelmatige uren, zo'n tien in de week (en ook regelmatig extra invaluren) dus toch wel wat vastigheid, alhoewel … de wmo komt eraan … een deel van mijn werk kan straks ook door vrijwilligers gedaan worden volgens de gemeente (denk ik niet, hoor).

Tijdens deze retraite komen de inzichten, de vragen … ben ik niet een beetje een gekke henkie of  een lulletje rozewater … Door een gebeurtenis het werk aangaande ben ik erg geraakt, het is vast een misverstand ... maar nu zwelg ik vooral in zelfmedelijden, boosheid.

Inzicht … je kunt je nog zoveel geven voor een werkgever - ik heb van nature een loyale inslag - maar diep in je hart weet je natuurlijk wel … het is geven-geven-geven- en niks krijgen en dat geldt natuurlijk niet alleen voor de zorg … zo zal het wel in alle bedrijfstakken zijn. 

De volgende gedachte kwam bij mij op … als het voor een werkgever toch niet uitmaakt of speciaal ik wel of niet voor hem werk … maakt het voor mij nog uit dat ik voor hem werk? Of kan ik ook overal anders werken? Maakt het uit of je begeleidingsplannen schrijft of dozen inpakt? Tuurlijk wel … mensen blij maken, dàt maakt uit.

Ik maak mooie dingen mee … ik geef veel om de mensen waarvoor ik werk, teveel misschien wel, maar … voor mij tien anderen, denk ik zo. Ik ben niet onmisbaar, ik ben niet exclusief, ik ben makkelijk te vervangen. Iedereen wil toch speciaal en nodig zijn? Zo voel ik me op dit moment in ieder geval niet.

Wat is leuk werk? Of is dat luxedenken? Ik zie hoe Mijn Architect Zonder Werk daar mee omgaat, die elke kans grijp om voor een uitzendbureau dozen in, danwel uit te pakken, wat is het dat dan je dag maakt? De Mensen!

Hij verdient een uurloon, een bedrag waar je je flink achter de oren gaat krabben, schandalig eigenlijk, toch omdat het veel, heel veel uren zijn, wordt het toch weer een aardig bedrag, en ja, zeer welkom.

Maar wat komt hij met leuke verhalen thuis, wat ontmoet hij bijzondere mensen, uit de hele wereld.

Trots op hem!

Zou ik dan, met al dat gesappel om de maand rond te komen, niet iets simpelers gaan doen … wat me niet zoveel gedoe en eigen tijd kost? ‘Knop op stom en blik op oneindig’. Is dat wat?

Kijk, er spelen twee dingen … 1. we zitten hopeloos om geld verlegen … we redden het niet zo … er moet meer inkomen komen, en 2. blijf ik ongeveer 16- 20 uur leuk werk doen of ga ik 40 of nog meer uur … ja wat?

Dit soort dingen roept deze retraite nu op … verwarrend hoor … wat ik nu wel graag zou willen … lekker kletskoek lezen op facebook … lezen over andermans muizenissen… dan hoef je niks met je eigen muizenissen … maar dat is vluchten … dat is dus nu niet de bedoeling!

Gelukkig zijn Man en ik gezond en supervitaal, ik wijd dat voor een deel ook aan onze manier van eten, en we hebben ook nog zoveel plannen.

Ik had tot nu het idee … ik blijf dit werk doen tot m'n pensioen … maar misschien is het tijd om een kronkelweggetje in te slaan i.p.v. het gebaande pad blijven volgen.

Mijn vader zou vandaag jarig zijn … als hij nog geleefd had was hij vandaag 95 jaar geworden … hij had ook zoveel plannen … hij werd maar 67 jaar.

Het hoort erbij, bij een vastenkuurtje, een dagje somberen … morgen is het weer heel anders, zal je zien!

Nu maar eens gewoon een tijd uit het raam kijken, naar de merel die bij de Boeddha zorgeloos zit te eten, te mijmeren en een bad in de dakgoot neemt, alsof hij tegen me zegt: Doe nou maar net als ik ... spetter pieter pater ... lekker in het water ...

Retraite vervolg dag 1

Het was vrij makkelijk vandaag … ik zette om 12.00 uur de computer uit en 's middags moest ik werken, het is fris maar droog, dus lekker 14 km gefietst.

Bij terugkomst nog boodschappen gedaan en dan eten gemaakt.

Ik heb een aantal recepten geprint, dus geen excuus om de computer aan te zetten.

Het wordt spinazie-polenta-taart, een simpel, lekker en vooral goedkoop maaltje, het recept vind je bij de Plantaardige Keuken.

Ik maakte het volgens het recept, alleen had ik geen zwarte bonen, maar gebruikte red kidneybonen, ook had ik geen dragon, en gebruikte peterselie.

We aten het met salade.

Dan zit je na het eten op de bank … Mijn Architect kijkt sport … normaal zou ik nu m'n laptop pakken. Ik pak een ordner met allemaal knipsels uit supermarktblaadjes … en ga daar eens kritisch doorheen … meer dan de helft kan weg … allemaal met vlees, vis of kaas. Er gaat een hele zooi uit. Dat schept weer ruimte voor de nieuwe recepten. Een aantal die ik kan ‘veganiseren’ mogen blijven. Daarna teken ik nog een ‘doodle’, ondertussen denkend of en waarom ik internet mis.

Op tijd naar bed … morgen staat een flinke wandeling op het programma.

Retraite (1)

Het is februari … ook al zitten we nog midden in de winter … ik voel ergens het voorjaar.

Het is de tijd van Imbolc … een lichtfeest van Keltische oorsprong. 

De naam Imbolc betekent in het Iers "in de buik" (i mbolg) en refereert aan de drachtigheid van de ooien. Het is tegelijk een Keltische term voor lente (bron wikipedia).

Februari staat ook voor grote schoonmaak, afstand van de winter en ons klaarmaken voor de lente. Februa (uit februari) is latijn voor zuivering.

Deze maand is voor mij een aanleiding om weer eens kritisch naar mezelf te kijken.

Wat voeding betreft ben ik op de goede weg, we eten voor het grootste deel plantaardig. Toch gaat er nog veel koffie, wijn en suiker om.

Dus dat ook maar eens een periode laten, ik ga een aantal dagen vasten met voornamelijk fruit en groenten, vooral rauw in een 70/30 verhouding.

Omdat ik elk jaar een sapvasten kuurtje doe weet ik al wat voor energieboost dat oplevert.

Maar dit jaar ga ik verder dan voeding.

Wat zou ik graag een of twee weken ergens naartoe gaan om te vasten of een retraite, maar kan me zulke dingen financieel niet meer veroorloven. Terwijl ik op de site van SHAZ keek en mezelf zielig vond dat ik zoiets niet kan doen, raakte ik opeens geïnspireerd door deze blog van haar en kreeg een supergoed idee:

Imaginair op een mooie plek zijn en tussendoor terugkomen om te gaan werken ... gewoon mijn eigen retraite thuis houden!

TV kijk ik amper, een beller ben ik niet … maar die computer hè!

Ik vind facebook leuk, tè leuk … ik vraag me af in hoeverre ik verslaafd ben. Ik zit in aardig wat groepen en wil alles volgen … als ik iets geplaatst heb of me in een discussie meng, ga ik erg vaak kijken en alles lezen wat er gezegd wordt.

Ik heb de neiging me overal mee en tegen aan te bemoeien, haha.

Ook wil ik al het nieuws van Groningse muziekvrienden bijhouden … en dan zit ik me weer te verbijten dat ik ergens niet bij kan zijn.

Naast facebook heb ik nog m'n eigen blogjes, wat ik ook superleuk vind en dan lees ik nog heleboel andere bloggen … het loopt uit de hand! Ik zit te vaak met dat ding op schoot!

Dus maar eens kijken of ik zonder kan en wat dat oplevert.

Jaren geleden deed ik allerlei meditaties en oefeningen … net als vasten deed me dat ook zo goed … waarom verwaterd dat toch? 

Ook tekende ik wel, niet dat ik dat kan, ik tekende meestal iets na (een bloempot of een Van Gogh of zo *proest*), liet het nooit aan iemand zien ... maar nu ik weer oude tekenboeken teruggevonden heb vind ik ze toch wel leuk.

Allerlei simpele motiefjes tekenen, dat deed ik op school al tijdens het luisteren. Dat bleek zelfs een naam te hebben: Zentangle doodle, mensen maken er hele kunstwerken van. Voor mij was het voornamelijk zo'n lekkere meditatieve bezigheid, ik doe dat tegenwoordig nooit meer, waarom eigenlijk niet?

Dus morgen start ik mijn ‘Imbolc-retraite’, dat houdt in voor de komende tien dagen,

veel naar buiten en naar ‘binnen’:

•verse sapjes en smoothies maken, voornamelijk rauw eten (70/30)

•geen wijn

•geen internet, facebook, bloggen (behalve paar keer week werkmail checken)

•mediteren

•oefeningen

•dagboek bijhouden, met pen en papier!

Na deze tien dagen zet ik mijn dagboekschrijfsels en foto's met terugwerkende kracht wel op mijn blog … ik vind het ook leuk om dit avontuur met m'n lezers te delen! 

Smoothie van deze morgen: ananas, kiwi, banaan, bleekselderij, citroen, hennepzaad


Wordt vervolgd ...