Even naar Gouda

We gaan even terug naar Gouda, we moeten naar de tandarts (ja, die hebben we nog aangehouden) en 't Pandje moet schoongemaakt worden, want het staat te koop.
We hebben een piepklein, voormalig pakhuisje dat in de afgelopen jaren multifunctioneel dienst deed als fietsenstalling, kantoor, studeerplek, opslag en atelier.
Nu gaat het de verkoop in, zodat we de verbouwing van ons huis kunnen bekostigen.

deur naar toilet

Zo, WC weer spic en span

kitchenette

Fijne werkplek

Zicht vanaf de werkplek naar het trapgat en de kitchenette

Het was altijd fijn om dit pandje er bij te hebben. Het is klein, in de vorm van een taartpunt, maar was altijd heel handig. Beneden ruimte voor alle fietsen en op de eerste verdieping een werk- en studeerplek. Op zolder archiefruimte en met een velux-raampje.
De makelaar denkt het als tiny house aan te bieden. Het zou kunnen. Er moet dan wel en beetje verbouwd worden en een doucheruimte maken.
We zijn benieuwd naar de verkoop, maar het heeft geen haast.

Even naar Gouda

Henny moet zo nu en dan even naar Gouda, zakelijk en ik ging deze keer mee. Hoewel ik helemaal niet graag van huis ga, is het nu wel handig, want kan ik combineren met een afspraak bij de pedicure. Niet dat die er hier niet zijn, maar ik ben wel gehecht aan haar, zij kent mijn moeilijke voetjes op haar duimpje. En Henny kan gelijk naar zijn favoriete kapper ... hèhè (doet een dansje).

We overnachten bij onze vriendin Alexandra en haar leuke kat (Europese korthaar).
Zij heeft een adresje om te eten, in een buurtcentrum in haar wijk koken verschillende mensen, een internationaal project.
De kokkin van deze avond was een Syrische. Alexandra had van te voren geïnformeerd of het ook vegan kon, dat kon ... men laat gewoon wat weg. Het was desondanks heel lekker en vooral gezellig met allerlei culturen, met een voormalige buurvrouw en een leuke ontmoeting met een collega van lang geleden uit een zorgcentrum.

De gasten kregen soep vooraf, en wij werden overgeslagen met het excuus dat er vlees in zat. Geeft verder niet, maar ik vind het persoonlijk raar om vlees in soep te doen, zonder vlees kan echt iedereen van de soep eten.

Daarna kregen we zeer smakelijk gevulde druivenbladeren, een heerlijke salade van rode kool en bonen, en een mix van rijst en vermicelli. Dat kennen wij niet, maar is heel gewoon in die streken. En het was erg lekker. Ga ik ook eens maken.
De rest had er een vleesgerecht bij, dat werd bij ons vervangen door een aardappel, haha, maar smaakte prima, zeker voor het geld, de prijs is € 5,—.  En je mag nog eens opscheppen.
We gaan nog een keer als er weer een andere kokkin is, die schijnt het leuk te vinden om in te spelen op plantaardig koken.

Dag huis

 

Een laatste check en alle kasten en deuren sluiten. Dan naar de notaris voor de overdracht.

Huiskamer van de Stad

Dit jaar doen we voor de tweede keer mee met het leuke evenement De Huiskamer van de Stad, dat was vorig jaar zo goed bevallen.
Je krijgt een act toegewezen, daar heb je geen invloed op. Ik had aanvankelijk zo graag muziek willen hebben, kreeg poëzie en was eerst lichtelijk teleurgesteld ... maar dat verdween direct toen Sophie Laurence binnenkwam!

Een jonge, mooie vrouw met prachtige gedichten! Wat waren we blij met haar, we hadden gelijk in de gaten dat we iets heel bijzonders in huis hadden.
Het liep niet zo storm als vorig jaar, ik hoefde niet de trap af te rennen om "vol" op de deur te plakken, maar er kwam alle drie de sessies een mooi aantal toeschouwers. Leuk daarbij was ook dat er familie van Sophie kwam kijken.

Een zeer treurige prins:

Alle gedichten de Sophie voordroeg vond ik mooi, maar deze ode aan Jotie 't Hooft vond ik erg aangrijpend.

Ecologisch-Historische stadswandeling IVN

Via een vriendin hoorde ik dat de plaatselijke IVN (IVN IJssel en Gouwe) dit voorjaar een korte cursus Excursie leiden organiseert.

Dat is leuk! We gaan het samen doen.

In twee avonden en twee hele zaterdagen ga je aan de slag met onderdelen als:

• wat is belangrijk bij het leiden van een excursie
• zicht krijgen in je eigen sterke en zwakke kanten bij het leiden van een excursie
• vertrouwen krijgen in eigen kunnen en kennen
• oefenen in het omgaan met een groep en het activeren van excursiedeelnemers

Het is geen opleiding tot natuurgids, de nadruk ligt op excursiedoelen en gidsengedrag.

Verder wordt er van je verwacht:

• bereidheid tot scholing en uitvoering van huiswerkopdrachten
• feedback kunnen accepteren en gebruiken
• bereidheid om na de cursus mee te draaien in de poule van excursieleiders

Met nog een cursuszaterdag in het verschiet heb ik me toch al aangemeld om vandaag met een excursie door de binnenstad van Gouda mee te gaan: Ecologische-Historische stadswandeling.

Makkelijk, want vlak bij huis.

Er valt heel veel te vertellen over de historie van gebouwen en bijzondere plekken in combinatie met een botanisch deel. Liesbeth Sikken deed het historische deel en Ton van Rossum het plantkundige. Ik mocht ook een deel doen en had een paar bekende planten gekozen om daar wat meer over te vertellen. Een goeie oefening voor mij! Ik was wel wat nerveus in aanvang, maar voor een eerste keer ging het best goed. In een geleend IVN T-shirt

Bijkomend geluk was dat het zo’n prachtige, stralende dag was en het was een leuke groep met aardige mensen.

Earthlings Experience Gouda

Vandaag is er in Gouda een Earthlings Experience. Meestal vinden deze plaats in grotere steden, ik vond het altijd indrukwekkend om de foto's daarvan te zien.
Het is een groep mensen die in formatie staan en laptops of tablets vasthouden waar undercover beelden te zien zijn gemaakt door Animal Rights. Dit om mensen te informeren over wat er allemaal in de vee-industrie gebeurd.

Anderen (en ik, want ik kreeg the beelden niet gedownload op m'n ipad) houden bordjes vast met Watch to see why we’re here en er worden brochures uitgedeeld.

Gekleed in het zwart, soms met maskers of zonnebrillen, om anoniem te zijn, het gaat om de beelden en de boodschap.

Omdat het hier in Gouda is, heb ik me aangemeld als deelnemer, makkelijk voor mij.

Maskers zijn verboden in Gouda, ze mogen alleen kort op voor een fotomoment.

Het was vandaag een grijze, koude dag. Gouda lijkt mij een lastige plaats voor zoiets. Naar mijn mening zijn hier weinig mensen geïnteresseerd of willen er iets over weten. 
Maar de deelnemers zijn zulke gemotiveerde (en lieve) mensen, zoveel bewondering voor!

Als je een middag op de markt staat, valt pas echt op hoe gigantisch veel bontkragen er zijn. Men heeft gewoon geen idee! Er worden veel brochures uitgedeeld en er wordt toch wel in gesprek wordt gegaan, te zien in dit mooie filmpje gemaakt door Francois Carreau:

Gisteren heb ik alvast twee grote pannen soep gemaakt, voor na de demonstratie. Twintig man komen er op af, alle leeftijden, maar vooral jonge mensen, reuze gezellig en ik vind het super hoopgevend dat een deel van onze jongeren zo geëngageerd is!
Bijzonder om zoiets eens mee te maken en ik was niet eens de oudste!

Veebeoordelen

Vandaag vindt er in mijn woonplaats het Nationaal Kampioenschap Veebeoordelen 2017 plaats. Tijdens dit NK Veebeoordelen beoordelen deelnemers uit heel Nederland roodbonte en zwartbonte koeien op hun uiterlijke kenmerken: frame, type, uier, beenwerk en het algemeen voorkomen. Degene die dit volgens de jury het best kan, mag zich Nationaal Kampioen Veebeoordelen 2017 noemen.

Omdat ik boodschappen op de Markt moest doen kwam ik er langs. Gelukkig stonden de dieren onder een tent en was er genoeg stro. Het waren 15 koeien en ze stonden of lagen er best relaxed bij.

Het idee achter dit evenement staat me erg tegen. Eerst dat gesleep met die dieren, hoewel ze gelukkig niet echt van ver kwamen, iets beoordelen dat voor (onbekend) dierenleed staat, we zijn nu toch wel wijzer, en dan dat beoordelen van frame, type, uier, beenwerk en het algemeen voorkomen!
Alsof het auto’s zijn ... of die universele Missverkiezingen, waar ook wordt gelet op frame, type, UIERS, beenwerk en of ze kunnen praten. Maar goed, die Missen kiezen daar zelf voor, alhoewel … MISSschien ook niet als je bedenkt dat ene Trump zich met de organisatie bemoeit en daar een lucratief aandeel in heeft. 

Zou het gaan om het beoordelen van de natuurlijke staat, de meest blije koe, zeg maar … dus met hoorns en niet van die giga uiers, geen kunstmatige inseminatie (is verkrachting) en geen wegnemen en doden van de baby’s, dan zou ik me er misschien nog wel in kunnen vinden, maar ik weet natuurlijk wel dat ik in een andere wereld leef.

We hebben geen melk van een andere moeder nodig, maar het is wel economisch belang. 

Heb je weleens uiers gezien van een koe die niet in die mallemolen meedraait. Ik wel … en je mond valt open van verbazing.

Die uiers zijn amper zichtbaar!  

De stakkers hier worden hooguit 5 jaar i.p.v. de ruim 20 jaar die ze kunnen worden.

We spraken een van de jonge, frisse, aardige en enthousiaste boerenknullen, deelnemers met hart voor de dieren.

Hij gaf net aan een van de koeien wat brokken en vroeg ons: Weet u waarom ik alleen deze koe brokken geef?

Nee, dat wisten wij niet.

Omdat deze zometeen gemelkt wordt … als ze die brokken krijgen, dan weten ze dat ze gemelkt worden, een bevrijding in dit geval vanwege die buitensporige uieromvang, neem ik aan. De gretigheid waarmee ook haar vriendinnen trachtten dat krachtvoer te bemachtigen, spreekt boekdelen.

Vinden ze het melken met die machine vervelend?

Nee, ik denk het niet, stel uzelf maar voor als u met een emmer water van 20 liter moet lopen zeulen.

Misschien zou ze liever zien dat er een kalfje aan dronk, probeerde ik nog.

Hij raakte zichtbaar op z’n hoede. Hij gooide het over een ander boeg. Woont u hier, is Gouda leuk om te wonen? Dè kaasstad?

Ik was echt niet van plan om hier de dierenactivist uit te hangen, maar het gaf wel een heel dubbel gevoel.

Ik vroeg nog hoe die hoorns verwijderd zijn.

Dat gebeurt door een dierenarts onder narcose als ze nog een kalfje zijn. Dat doen de boeren niet meer zelf.

Het is echt noodzakelijk, want anders is het veel te gevaarlijk, voor de koeien zelf en voor de boeren.

Ik slikte mijn verdere gedachten in. Deze knul was echt heel aardig en goed voor het dier. Kijk maar hoe ze glanst, zei hij nog, daar zie je aan hoe goed ze verzorgd is.

Ik geloof je, alleen staan onze ideeën over goede verzorging mijlen ver uit elkaar.

Conclusie: het blijft onnodig en raar om dieren op de markt in Gouda onder een partytent vast te binden en ten toon te stellen. IK kan me niet voorstellen dat iemand dat leuk vond.

Huiskamer van de stad

Dit jaar doe ik mee met de Huiskamer van de stad.
Van de website:

Huiskamer van de stad is een cultureel kunstproject voor jong en oud, van, voor en door de hele stad. De essentie is eenvoudig: laat je verrassen door artiesten in huiskamers bij jou in de wijk; neem een kijkje in de buurt en geniet van deze combinatie in een ongedwongen sfeer. Leer op deze manier Gouda en haar diverse bewoners beter kennen en waarderen.
Het brede aanbod maakt het mogelijk naar eigen wens een route te bepalen door de verschillende wijken van de stad.
De acts lopen uiteen van muzikanten tot toneelgroepen, dichters en cabaretiers.

Ik heb een jonge muzikant toegewezen gekregen, ik weet niks van hem. Na wat speurwerk kom ik erachter dat hij de bassist is van de plaatselijke, zeer populaire band De Koffers.
Alle stoelen die ik heb, heb ik bij elkaar gezet, de koffie staat klaar en dan maar afwachten. 

Justin speelt mooie covers in drie setjes, telkens was het gelijk vol en moest ik snel het briefje met  de tekst "Helaas, onze bank is vol" op de deur plakken.

Per set had ik steeds ongeveer 20 mensen binnen, hartstikke leuk vond ik het!

So What!

Hier in Gouda staat een bijzonder gebouw, een voormalige Asschuur.
De asschuur werd gebouwd in1844 en diende voor opslag van haardas. Toen er nog met turf gestookt werd werd de as gebruikt bij de productie van zeep en glas.
In 1922 werd de gemeentelijke reinigingsdienst er gehuisvest met paardenstallen.
Sinds 1970 zit poppodium So What! in het gebouw.

Vanavond treedt daar een band op die we tijdens de Popronde tegenkwamen, Stillmode, die vond ik leuk, dus gaan we daar heen.
Wij zijn natuurlijk van de generatie die niet standaard oordopjes bij zich heeft, maar met propjes papieren zakdoek gaat het ook wel.
Wat moet het allemaal loeihard tegenwoordig. En donker. Maar leuk was het!

Popronde Gouda

Hoewel we het liefst naar muziekoptredens in Groningen gaan, zijn we ook wel blij als er naast de deur iets leuks georganiseerd wordt.

Dit jaar doet de Popronde Gouda aan. Popronde is een landelijk reizend festival dat elk najaar in de periode van september tot en met november plaatsvindt in een 40-tal steden door het hele land.

Bijna elk genre muziek is vertegenwoordigd en het niveau is hoog, kwamen we al doende achter.

Je kunt niet naar alle bands, omdat de optredens op verschillende locaties elkaar overlappen. En het is k**weer, dus beginnen we met de locaties dicht bij huis.

Bijna naast de deur zit Heb ik VIA, een nieuwe conceptstore, daar treedt de band Blupaint op, een Indie rockband, hier unplugged. Knullen met lieve uitstraling ...

Daarna even flink doorstappen, door de regen, naar de Garenspinnerij waar de band Stillmode optreedt … ik ben direct fan! Wat een heerlijke muziek … het roept herinnering op van The Sound, vleugje Cure en gitaarspel dat me in de verte doet denken aan The XX. 

Leuke mannen en een frontman waar je verlekkerd naar blijft kijken.

Om de een of andere reden spelen ze zittend, het lijkt alsof ze en beetje in een keurslijf zitten, en als ik later filmpjes van deze band bekijk zie ik wat er onderdrukt werd.

Leuke mannen en een frontman waar je verlekkerd naar blijft kijken.

Om de een of andere reden spelen ze zittend, het lijkt alsof ze daar zelf wat last van hebben, en als ik later filmpjes van deze band bekijk zie ik wat ik hier miste.

Mooie tshirts hadden ze ook, maar helaas geen cash bij me, anders kreeg Mijn Architect er een van me.

Heerlijk … sinds lang weer eens enthousiast over het ontdekken van een voor mij nieuwe band.

Helaas zijn hun komende optredens niet een beetje in de buurt, maar ik hou ze in de gaten.

We lopen terug de stad in en gaan naar Curcuma, het vlakbij pasgeopende lunchcafé. Niet zozeer voor de dame die daar optreedt, Sascha Elisah, maar omdat het zo’n leuke, ongoudse plek is. De zangeres zingt wonderschone popliedjes, maar is mij te lief, te zoet. Ik word van zoiets gauw kriegel.

Wel lekkere wijn hebben ze daar.

Dan weer terug naar onze straat, naar House of Goods, daar treedt de rockband Silent War op, dat vonden we ook fijn om mee te maken.

Als laatste gaan we naar Zoet&Zalig, nog een keer luisteren naar Blupaint, waarmee we begonnen … compleet anders, want nu versterkt. Gaaf … maar bij gebrek aan oordopjes toch maar wat achterin gaan zitten.

Al met al een leuke, goed georganiseerde, dag met kennismaking van nieuwe bands, leuk hoor!

Eetbare fietstocht

Ik vond weer een leuke activiteit in het Goudse: een Eetbare Fietstocht. Deze (inmiddels tweede) fietstocht gaat langs verschillende buurtmoestuinen. Het thema is voedsel van dichtbij. We beginnen in een buurt, waar een gezamenlijke buurtmoestuin is aangelegd en deze zal vandaag officieel geopend worden door de wethouder van Duurzaamheid, milieu en dierenwelzijn en nog zo wat, tevens Innovatief burgerschap. Zij zal daar een appelboom planten (Schone van Boskoop).

We worden gastvrij ontvangen met vlierbloesemlimonade en krijgen uitleg hoe deze buurtmoestuin ontstaan is.

Ik vind het heel bijzonder dat zoiets mogelijk is, in woonwijken waar doorgaans meer en meer schuttingen geplaatst worden, en dan dit in een stukje openbaar groen. De eerste (negatieve) gedachte die bij me opkomt is: dit gaat nooit goed, dit wordt vernield, gejat, een hangplek. Maar het schijnt dus te kunnen, geweldig!

We stappen op de fiets en gaan naar de tweede locatie, Ouders Vrucht, een van de eerste zorgboerderijen, met zes bewoners met een agrarische achtergrond en vijf cliënten voor dagbesteding. Er is een boerderijwinkel, ik koop er weleens groente en fruit. We krijgen vandaag uitleg over het kaasmaken. Dat vind ik wat jammer, omdat ik liever een rondleiding door de moestuin had gewild en de dieren wil ik ook wel even zien. Ik weet wel hoe je kaas maakt en dat is voor mij minder interessant nu ik steeds plantaardiger eet.

Terwijl ik luister leun ik tegen een diepvrieskist vol vlees. Aan de ene kant vind ik het goed hoe hier met de dieren wordt omgegaan … de dieren staan in weilandjes in de buurt, de bewoners zie ik regelmatig rijden met een bakfiets met ouderwetse melkbussen en het is totaal niet vergelijkbaar met de massaliteit van de bio-industrie … toch krijg ik er steeds meer moeite mee om hier stukken bevroren dier te zien en een paar meter verder de nog levende dieren te kunnen horen.

Maar zoals vaak sta ik hierin alleen, niemand reageert als de boer verteld dat de koeien op een acceptabele leeftijd geslacht worden (4 jaar!).

De lezing over kaasmaken gaat verder en ik kijk om me heen. Achter me zie ik een tekst aan de kast geplakt, over de ‘verdingelijking’ van het dier. Ik begin ergens tussenin te lezen:

... Het is lastig te zeggen waar het omslagpunt ligt. Het leven op een megabedrijf is niet per definitie slecht en een kleine boerderij is geen garantie voor dierenwelzijn. Maar de subjectieve waarde van een dier wordt wel deels bepaald door de aandacht die de mens het kan geven. In die zin is er een spanning tussen de grootte van een bedrijf en de waarde van een individueel dier. De bezwaren tegen megastallen ga vaak over dierenwelzijn, volksgezondheid of milieu.

Maar het wezenlijke bezwaar, zegt de Raad voor Dierenaangelegenheden, zou wel eens kunnen liggen in de ‘morele intuïtie dat verdergaande schaalvergroting leidt tot verdere verdingelijking van het dier’.

Die verdingelijking dreigt waar mensen geen persoonlijke ervaringen meer opdoen met productiedieren. Ze zijn apart gezet om onder de meest optimale omstandigheden zo snel en zo efficiënt mogelijk te produceren. Van een productiedier krijgen we geen natte neus tegen onze wang, geen vrolijke begroeting, geen gezelschap en geen trouw. We hebben er alleen nog een gastronomische relatie mee. En daarmee ontnemen we hen de mogelijkheid om ons iets anders te geven dan het product waarvoor wij hen in leven hebben geroepen...

Het is waarschijnlijk als opsteker voor deze boerderij bedoeld, maar ik word er toch een beetje verdrietig van. Ik verlaat de kaasproeverij en loop naar buiten, het erf op. Ik ga de stallen binnen, het ziet er keurig uit, niks op aan te merken in vergelijking met de bekende afschuwelijke beelden, maar toch.

Ik heb een poos geleden nog eens gekeken naar vacatures op een zorgboerderij … 
gelukkig is het nooit wat geworden, ik zou het niet kunnen. Hoe ‘goed’ er ook voor de dieren gezorgd wordt, ze zullen toch uiteindelijk toch vrij jong gedood worden.

De boerenkool staat er in ieder geval puik bij:

Op naar de volgende locatie, in weer een totaal andere buurt een mooie en lekker wilde moestuin op een binnenterrein:

We gaan nog naar de winkel van molen De Roode Leeuw, met streekproducten en daarna naar de achterplaats van een buitenschoolse opvang met bakken in Makkelijke Moestuin stijl:

De afsluiting vind plaats in een tuin op een prachtige locatie,waar we ongelofelijk gastvrij onthaald worden op gerechten gemaakt uit eigen tuin, met een drankje en ook nog een leerzame kwis over voedingsmiddelen.

Ik vond het een superdag en heb bijzonder leuke mensen ontmoet.