Deze keer een bericht geschreven door Esther Ouwehand.
Ieder van ons is opgegroeid in een wereld waarin vlees, zuivel en eieren als volstrekt normale levensmiddelen worden gepresenteerd. Het is geen schande dat we ze aten, het was de norm in de samenleving waarin we nou eenmaal geboren zijn. We wisten niet beter.
Alle inspanningen van de veeindustrie én de overheid zijn er al decennia lang op gericht om dat zo te houden. De realiteit wordt zorgvuldig van ons weggehouden. Dat gaat niet eens alleen om de grove mishandelingen en de excessen die dagelijks plaatsvinden.
Het is überhaupt niet de bedoeling dat we beseffen dat vlees gemaakt wordt van prachtige, intelligente, voelende wezens met hun eigen karakters en behoeften - en dezelfde levenslust als onze eigen kinderen. Onschuldige wezens, die door toedoen van de mens op de wereld zijn gezet met geen enkel ander doel dan ze dood te maken. Het is niet de bedoeling dat we ons afvragen of we dat eigenlijk wel okee vinden.
Het vraagt moed, openheid en kwetsbaarheid om simpelweg te durven kijken naar realiteiten die op gespannen voet staan met de norm en gewoonten waarmee we zijn vergroeid. Bewustwording is vaak een pijnlijk proces, voor alle betrokkenen. Degenen die geconfronteerd worden met ongemakkelijke waarheden kunnen het gevoel krijgen dat ze worden aangevallen. De mensen die de werkelijke verhalen van de dieren vertellen, krijgen al snel het verwijt dat ze anderen ergens toe willen dwingen. Beide veronderstellingen kloppen niet, maar het is een delicaat proces waarin we elkaar gemakkelijk kwijt kunnen raken - terwijl we zeer waarschijnlijk, diep van binnen, allemaal hetzelfde voelen, willen en weten.
De veeindustrie rekent erop dat we dit allemaal niet durven en niet kunnen. Dat we ervoor kiezen om weg te kijken in plaats van te onderzoeken of de manier waarop we gewend waren te eten wel past bij wat we diep van binnen weten en voelen. De veeindustrie rekent er ook op dat we de verhalen van de dieren niet durven te delen, omdat we het verwijt zullen krijgen dat we opdringerig zijn.
Ik zeg: daar vergissen ze zich dan lelijk in. We gaan niet doen wat de veeindustrie van ons verwacht, we gaan doen wat de dieren van ons mogen verwachten. Wat we van onszélf mogen verwachten. Samen kunnen we die veeindustrie gewoon verslaan hoor. Simpelweg door te (durven) luisteren naar ons hart en elkaar daarbij te helpen. Doe je mee?
