Voorjaarsvakantie (2)

Gisteren weer eens naar het filmhuis is goed bevallen. Vroeger gingen we regelmatig naar het filmhuis, we waren zelfs donateur. Daar zijn we mee gestopt, als donateur had je geen privileges, behalve dat je kaartje een paar euro goedkoper was. Maar je moest nog steeds in de rij staan voor je gereserveerde kaartje. Ook weer in de pauze in de rij voor een drankje … we hadden er niet zoveel zin meer in.  Ook hebben de stoelen geen nummers, het geduw bij de deur en de run voor een goeie plek ging me ook tegenstaan. Het is een prima filmhuis hoor, met de prachtigste films, maar we gingen steeds minder en dan is het wel zonde van het geld. Als je als donateur niet meer in de rij hoeft voor een kaartje en je zitplaatsen zou kunnen reserveren, dan worden we gelijk weer donateur!

Maar goed, nu zit ik er alweer, samen met Mijn Architect. 

We gaan naar de film, of eigenlijk de documentaire ‘Winter Nomads’. 

Sinds jaar en dag brengt parttime schaapherder en vijftiger Pascal de wintertijd door met achthonderd schapen, een drietal ezels en vier honden. Deze keer heeft hij de veel jongere Carole mee op sleeptouw genomen om gedurende vier maanden de immense kudde honderden kilometers door het heuvelachtige grensgebied tussen Frankrijk en Zwitserland te loodsen.

Hoewel deze tocht voornamelijk in de winter plaatsvindt, deed het ons toch wel denken aan ons eigen avontuur met de schaapherder Marianne, twee jaar geleden.

Echt een aanrader, deze film, als je tenminste geen liefhebber bent van actie, geweld en spanning. Daar kan ik juist niet (meer) tegen. Ik vond het prachtig, ik hou van traag ...

Morgen pakken we de trein naar Groningen, daarover lees je later meer op mijn andere blog Ontdekking van Groningen.