Koeien (2)

Als kind was ik al dol op koeien … we begrepen elkaar, dacht ik. Ik was een verlegen kind en bij die koeien voelde ik me fijn. Ik heb er hier al eens wat over geschreven.

Toen Man en ik tijdens NL-Doet vorige maand als vrijwilligers een wand van een koeienstal wit verfden, vroeg ik aan de boerin of ze me een seintje wilde geven als de koeien naar buiten mochten.

Ik kreeg een mailtje van haar en vandaag was het zo ver! Gelukkig hoefde ik pas om 17.00 uur te werken, dus genoeg tijd om er naartoe te gaan. Ik sprong op de fiets en reed naar de zorgboerderij. 

Ik heb de weidegang wel eens op TV gezien of op youtube, maar in het echt is het nog veel leuker om te zien hoe blij en gek ze de wei in springen en huppelen. De wat bonkige koeien hier zijn melkkoeien en helaas hebben ze geen horens meer. 

Daar gaan ze, de grond dreunde ervan. Wat een energie! Met rare bokkesprongen en soms met de wangen over het gras schuiven. Verbaasd rondkijken en dan smullen van het frisse gras en genieten van de buitenlucht.

Ondanks hun lieve koppen vind ik ze er zonder horens toch een beetje mismaakt uitzien. Ik voel ook vaak een soort medelijden met koeien. Deze grote, sterke en lieve dieren die alles wat wij van ze willen maar lijdzaam ondergaan, zonder verzet, altijd vriendelijk.

Het houd me erg bezig de laatste tijd. Met vleeseten stoppen valt me niet zwaar, zo nu en dan ga ik in de fout met wat bitterballen of zo.

Maar helemaal overstappen op plantaardig eten, dat vraagt meer.

In gesprekken met mensen om me heen hoor ik vaak, dat geeft toch niet, daar worden ze toch niet voor gedood? Dat is dus niet waar.

Als je je, net als ik, meer in die materie verdiept, kom je tot de schokkende ontdekking dat de zuivelindustrie eigenlijk nog erger is dan de vleesindustrie, het is verschrikkelijk. Ik ga hier nu niet in detail, ik wil niet als extremistisch of radicaal te boek staan. Ik wil anderen ook helemaal niets voorschrijven. 

Ik weet gewoon zelf niet zo goed meer hoe ik op dit moment verder wil/moet. In januari heb ik met het Fris&Fruitig project drie weken plantaardig gegeten, zonder moeite. Maar om voor altijd alle dierlijke producten af te zweren, daar is heel wat meer daadkracht en kennis voor nodig.

Ik wil niet meer meewerken aan al die dierenmishandeling, maar zo'n omschakeling doe ik ook niet ‘even’, om verschillende redenen:

• ik ben nog steeds te verknocht aan yoghurt, kaas, boter en eieren;
• ik draag liever schoenen van leer dan van kunststof;
• met vegan maaltijden experimenteren kan ik als er genoeg tijd is, als ik laat of moe thuiskom is het toch makkelijker om even iets met kaas of eieren te maken;
• ik ben nog niet erg tevreden over vervanging zoals No-egg of cappuccino van bijvoorbeeld amandelmelk;

Ik zie nu wel in dat een koe of een varken niet anders is dan een hond, dus die wil ik niet meer eten, maar ik moet het allemaal niet in een keer willen heb ik besloten. Niet met alles tegelijk rigoureus stoppen, steeds een stapje verder. Vlees van koe, varken of kip koop ik niet. Betere zuivelproducten kopen (Bijv. Zuiver Zuivel) en langzaamaan de hoeveelheden afbouwen en dat lukt al aardig. Dit krijgt nog een vervolg.

Maar ... het was erg leuk om mee te maken, die koeien die de stal uit mochten op deze zonnige dag! 

Op de terugweg fiets ik nog langs dit groepje koeien van een andere soort.

Die kalfjes lagen zo te genieten van de zonnewarmte, heerlijk om te zien.