Vers druivensap

Hoe leuk is het om 's morgens de tuin in te gaan om wat druiven te plukken!

Vers geperst met een bietje erbij en extra vitamine D, want de ‘r’ zit in de maand.

Jij en ik tegen de veeindustrie

Deze keer een bericht geschreven door Esther Ouwehand.

Ieder van ons is opgegroeid in een wereld waarin vlees, zuivel en eieren als volstrekt normale levensmiddelen worden gepresenteerd. Het is geen schande dat we ze aten, het was de norm in de samenleving waarin we nou eenmaal geboren zijn. We wisten niet beter.

Alle inspanningen van de veeindustrie én de overheid zijn er al decennia lang op gericht om dat zo te houden. De realiteit wordt zorgvuldig van ons weggehouden. Dat gaat niet eens alleen om de grove mishandelingen en de excessen die dagelijks plaatsvinden. 

Het is überhaupt niet de bedoeling dat we beseffen dat vlees gemaakt wordt van prachtige, intelligente, voelende wezens met hun eigen karakters en behoeften - en dezelfde levenslust als onze eigen kinderen. Onschuldige wezens, die door toedoen van de mens op de wereld zijn gezet met geen enkel ander doel dan ze dood te maken. Het is niet de bedoeling dat we ons afvragen of we dat eigenlijk wel okee vinden.

Het vraagt moed, openheid en kwetsbaarheid om simpelweg te durven kijken naar realiteiten die op gespannen voet staan met de norm en gewoonten waarmee we zijn vergroeid. Bewustwording is vaak een pijnlijk proces, voor alle betrokkenen. Degenen die geconfronteerd worden met ongemakkelijke waarheden kunnen het gevoel krijgen dat ze worden aangevallen. De mensen die de werkelijke verhalen van de dieren vertellen, krijgen al snel het verwijt dat ze anderen ergens toe willen dwingen. Beide veronderstellingen kloppen niet, maar het is een delicaat proces waarin we elkaar gemakkelijk kwijt kunnen raken - terwijl we zeer waarschijnlijk, diep van binnen, allemaal hetzelfde voelen, willen en weten.

De veeindustrie rekent erop dat we dit allemaal niet durven en niet kunnen. Dat we ervoor kiezen om weg te kijken in plaats van te onderzoeken of de manier waarop we gewend waren te eten wel past bij wat we diep van binnen weten en voelen. De veeindustrie rekent er ook op dat we de verhalen van de dieren niet durven te delen, omdat we het verwijt zullen krijgen dat we opdringerig zijn.

Ik zeg: daar vergissen ze zich dan lelijk in. We gaan niet doen wat de veeindustrie van ons verwacht, we gaan doen wat de dieren van ons mogen verwachten. Wat we van onszélf mogen verwachten. Samen kunnen we die veeindustrie gewoon verslaan hoor. Simpelweg door te (durven) luisteren naar ons hart en elkaar daarbij te helpen. Doe je mee?

Eindschoonmaak

Afgelopen donderdag naar Gouda gereisd, start gemaakt met de schoonmaak, we mogen slapen en eten bij de overburen. Speciaal voor ons vegan gekookt, gadogado met petjel en lontong, en veel groenten, heerlijk!

De volgende morgen de TV, rommel en de tuinmeubels naar grof vuil brengen, en daarna gaat Mijn Architect een deel van zijn werkarchief ophalen. Zaterdag rijdt hij nog eens heen en weer.

Zondag moet de huurbus terug en eten en slapen we nog eens bij de overbuurtjes.

Zij hebben ons weer verwend met heerlijk vegan eten: Sajoer Kerrie, Tofu Buddha bowl met pindasaus en Rudjak Manis. Heel fijn bij al ons gependel tussen Gouda en Kloosterburen.

Ondertussen maak ik het huis verder schoon, ik zal het niet zo achterlaten zoals wij ons nieuwe huis aantroffen. Tegelijkertijd is het schoonmaken ook een goede manier om afscheid te nemen en af te sluiten.

Uit het raam van de logeerkamer van de overburen:

Volgende week nog een keer naar Gouda, voor de overdracht.

Verhuizen (2)

Vandaag is de grote verhuizing. We hebben zelf al wat noodzakelijke dingen verhuisd naar het nieuwe huis om er de weekenden te kunnen verblijven.
We hebben nu onze laatste nacht hier geslapen. Bij het opstaan gelijk het bed uit elkaar halen.

Wat een zenuwengedoe is dat, verhuizen. Terwijl we het best goed voorbereid hebben en tijdig begonnen zijn met plannen en inpakken. Maar chaos blijft het.
Wat je toch nog allemaal verzamelt in een niet zo groot huis. En de planten in pot op het dakterras moeten ook mee. Niet allemaal, enkele laat ik achter en andere heb ik weggegeven. We hebben een fantastisch verhuisbedrijf gekozen, Gerlach Verhuizingen.

Het is geen gemakkelijke verhuizing. Ons bankstel gaat niet door de voordeur, maar we moeten het via het dakterras in de steeg laten zakken. Zo is het ook destijds binnengekomen. Niet dat we zulke grote meubels hebben, maar omdat we zo'n smalle gang hebben.

Gelukkig kunnen er toch nog veel spullen en dozen door het raam.
De verhuizers zijn geweldig, wat een sterke mannen! En leuk, aardig en behulpzaam zijn ze ook, dat maakt het allemaal wat minder erg. We hebben ook veel geluk met het weer.
Het had er anders uitgezien als het zou regenen.
Als alles ingeladen is gaan de wagens overnachten in Den Haag. Wij pakken de trein naar Kloosterburen. Naar huis.

Verhuizen (1)

Toen we 28 jaar geleden deze woning bekeken waren er voor mij twee redenen die de doorslag gaven:

Het dakterras en de erker.

Op het tijdstip van de bezichtiging scheen net de zon door het glas-in-lood en kleurde de muur.

Dat was ook het enige mooie ... verder was het een gribus en jaren van verbouwen gingen voorbij.

Op het dakterras heb ik met heel veel plezier getuinierd, hoewel de wens naar een echt tuin altijd bleef.

En nu is het zover, na jarenlang dromen is het moment aangekomen ... we gaan binnenkort verhuizen!