We weten niet meer precies waar het huis staat, we zijn er per ongeluk twee keer langs gelopen, maar ik herkende het niet. Het is ook wel tien jaar geleden.
De tweede keer zie ik een vrouw op de veranda zitten en ik zeg opeens tegen haar: Tina, are you Tina? Het was Tina, de vrouw van Mike, naturalist, die ons op zulke geweldige excursies meenam.
Verbaasd kijkt Tina ons aan en zegt dat ze de eerste keer dat we voorbij liepen ons nakeek en al dacht: ken ik die niet?
Wat een leuk weerzien! Mike en Tina huren al decennia de benedenverdieping van Michaelis en Maria.
Mike is het dorp in voor boodschappen en zal zo wel komen. Hij is inmiddels tachtig, heeft even moeite ons te herkennen. Nog maar kortgeleden een zware operatie ondergaan.
Waar hij met zijn bekende Britse humor hilarisch over verteld.
Michaelis komt ook nog even langs. Maria is met vriendinnen naar Markella. Sinds de dood van haar dochter brengt ze veel tijd door in kerken. Met al die heiligen is er altijd wel wat te doen. Ze heeft zo haar plek gevonden.
We drinken koffie en een biertje en wijn bij Mike en Tina, het is zo vreselijk leuk om hen weer te zien. Ik denk aan tien jaar geleden, toen Mike ons bezocht in Volissos en we omhoog liepen naar ons appartement. We konden hem amper bijhouden en hij was toen zeventig!
Ach, deze vakantie is één grote memory tour!
Mike heeft een nieuw boekje over zijn onderzoek naar de orchideeën op Chios en ik krijg er een, gesigneerd. Blij mee! We praten veel over de bloemen, Mike laat zijn beste naslagboeken zien, maar die zijn voor mij te prijzig om aan te schaffen.
Tina doet haar best om hapjes aan te bieden die geschikt voor ons zijn, zo lief!
We spreken af dat we binnenkort samen gaan eten in Lagada, net als vroeger. Ik kijk er nu al naar uit!
Dan moeten we terug, want we hebben afgesproken met Nikos, onze huisbaas, we zijn uitgenodigd bij hem thuis. Dus rijden we weer terug, door het prachtige, lege landschap.
Tegen half 3 zijn we er, we rijden achter Nikos aan naar zijn huis in Managros, een plekje met wat huizen, bijna op het uitgestrekte strand ... we hebben gepraat, samen gekookt, en zijn halfwilde katten speelden ook een rol.
We halen gewoon uit de tuin wat we willen eten. De reusachtige courgettes gaan naar de kippen. De kleine worden gefrituurd en we maken de lekkerste patatjes ever. Ook nog een heerlijke salade. Nikos staat er op om een omelet te maken met champignons en ui, want wat is er mis met de eitjes van deze kippen? We doen niet moeilijk en moeten erg lachen als één van de katten aan de haal gaat met een groot stuk van die omelet.
Wat een heerlijke middag en wat is Nikos een leukerd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten