Familie Koolwit (2)

Zoals je in de vorige vlinderblog kon lezen zijn de eerste vijf poppen van het pakket allemaal uitgekomen: Annie, Bennie, Cockie, Dicky en Elly hebben hopelijk hun taak in het leven kunnen vervullen, namelijk zich voortplanten in de grote boze wereld.

Want niemand houdt van rupsen en iedereen houdt van vlinders. Het schijnt trouwens dat koolwitjes meestal maar twee weken leven.

Van de rupsjes zijn er drie doodgegaan, de rest is verpopt.

Dagelijks kruipen er nu vlinders uit, het is steeds een blijmakend ritueel om ze vrij te laten. Nakijkend hoe ze de hoge blauwe lucht invliegen geeft het me telkens weer een geluksgevoel.

Het hele alfabet gaat ins Blauwe hinein:

10/06 Annie, Bennie

11/06 Cokkie, Dicky

12/06 Elly

24/06 Fiffy, Gompie

25/06 Henkie, Inki, Jannie, Kiki

26/06 Lenny, Manni, Nonni, Ottie, Peppie, Quinty, Ronnie

27/06 Sammy, Tommy, Ukkie

28/06 Vicky, Wimpy, Xanti

29/06 Ypsy, Ziggy

Zo wonderlijk, een rups die verpopt en dat er dan een compleet ander insect uitkruipt.

Op de foto hieronder zie je links een lege pop, de pop rechts daarvan komt bijna uit, je ziet de opgevouwen vleugels er al doorheen schemeren. De drie poppen rechtsonder hebben nog wat meer tijd nodig.

O, o, wat is dit fascinerend leuk!

Deze kunnen elk moment uitkomen:

Als ze nog niet helemaal klaar zijn om weg te vliegen, kan ik ze mooi van alle kanten op de foto zetten, hier Lenny:

Ottie had ik misschien iets te vroeg vrij gelaten … haar vleugels waren nog niet helemaal glad, nog wat plooitjes. Ze zat zo lekker naast de kleine zeemeermin, maar was te ongeduldig. Ottie was de eerste van alle vlinders die niet omhoog vloog, maar omlaag. Tot twee keer toe vloog ze naar de grond en zakte naar opzij. Geschrokken liet ze zich oppakken en op een veilig plekje zetten. Nu was ze wel verstandig en bleef nog zeker een half uur zitten. Ik hield het terras in de gaten, want ook al zoeken de vogels ook een lekker hapje voor hun kids, liever niet in het zicht mijn vlindertje opeten.

Ottie zocht na ruim een half uur vol zelfvertrouwen de hoogte op.

Er is nog een vlindertje met een geplooide vleugel, Peppie, die blijft maar mooi nog een nachtje thuis wonen. Samen met net uit de pop gekropen Quinty en Ronnie.

Van de rupsjes die uit de eitjes kwamen (die naar de pleegmoeder gingen) heb ik er vijf gehouden, daar zijn er vier van verpopt, eens zien of die nog op tijd uitkomen, anders gaan ze maar mee op vakantie in Groningen.

Want, hoe waardevol is het leven van een rupsje … een vlinder … een hondje … een dolfijn, een kalfje?

Ottie bij de kleine zeemeermin

Klik hier voor deel 3.