Dit weekend heb ik een Mongoolse kookworkshop gevolgd. Ik kwam dit per ongeluk tegen op facebook en was blij verrast dat het plantaardig was. Het is hier in Groningen, vlakbij Wedde. Hoewel ik al heel lang geen nacht meer van huis wil, trok me dit wel erg aan.
Het is bij Altai gastenverblijf, een prachtige plek in een oude boerderij met een originele yurt. Behalve B&B geeft de uit Mongolië afkomstige Saran dus ook kookworkshops. Haar Nederlandse man Rowan is muzikant en speelt Mongolische muziekinstrumenten en beheerst de bijzondere keelzang.
Henny brengt mij naar Wedde en we worden vrolijk ontvangen door Raven, een prachtige Saarlooswolfshond.
Medeworkshoppers, een jong stel is al gearriveerd en slaapt in de yurt. Deze workshop zijn we maar met z'n drieën, ik vind dat heel prettig. Ik mag kiezen uit de twee prachtige slaapkamers, de groene of de gele. Ik kies de groene.
Er is nog tijd om de plek te bekijken. De karakteristieke boerderij uit 1909 is verbouwd tot gastenverblijf. Elke ruimte ademt Mongolië.
In de mooie tuin hebben ook twee Kune Kune varkens een plek, Billie en Bollie. Er is een haan, Dzjengis Haan, plus een hen. De rest van de hennen van Red een legkip zijn inmiddels overleden.
Het is ongelooflijk, maar in Mongolië eet men voornamelijk vlees en zuivel. Er worden amper groenten en kruiden gebruikt.
We gaan aan de slag en krijgen een mooi schort voor. We beginnen met het maken van Tsuivan, een noodle gerecht. In plaats van vlees gebruiken we veel groente. Eerst een heel simpel deeg maken van bloem en water. Kneden en laten rusten. Ondertussen snijden we de groenten klein. Ui, knoflook, paprika, aardappel, zoete aardappel, wortel, spitskool, broccoli en champignon. Na het rusten van het deeg gaan we het uitrollen tot een ronde, dunne plak. Deze wordt in vieren gesneden en in een droge koekenpan kort om en om gebakken.
We maken er ook nog een pittige komkommersalade bij en een spitskool-wortel salade. Het smaakt heel erg lekker allemaal!
Na het eten doe ik een dobbelspelletje Qwixx met de andere deelnemers. Ik ga vroeg naar bed en lees een boek dat ik hier vond:
Mongolië is voor onze begrippen een bizar land. Saran woont al meer dan 20 jaar in Nederland.
De derde van rechts is haar voorbeeld. Dat krijg ik niet voor elkaar. De linkse vorm, soort ravioli, gaat me iets makkelijker af. Linksonder is eigenlijk een pasteitje, die worden normaal gespoken gefrituurd.
De tijd gaat snel en daar is mijn Henny alweer. Hij kan nog net meeproeven. We nemen hartelijk afscheid en omdat we al in de buurt zijn, rijden we naar Westerlee, naar onze lieve vrienden Jan en Henri van Jan Wilde een Tuin.
