Apus Apus … meer dan welkom!

Misschien waren ze er eergisteren al, toen was ik in Heerenveen, maar gisteravond zag ik de gierzwaluwen hier weer voor het eerst. Al dagen tuurde ik op m’n dakterras vol verwachting naar de hemel.

Vogeltjes van geluk, ze brengen de belofte mee van beter weer en het eerste vrolijke Srie Srie roept bij mij een ongelofelijk geuksgevoel op!

In het tijdschrift ‘Vogels’ wordt weer vermeld dat ze een ode komen brengen aan de koningin ... dat klopt niet helemaal, ze komen eigenlijk voor mijn verjaardag, een dag eerder.

Vorig jaar zag ik ze op 22 april, toen beschreef ik al wat ze bij me oproepen.

Ze hebben het moeilijk, want ze nestelen in de gaten en spleten van oude huizen, maar dankzij onze isolatiezucht worden alle openingen dichtgemaakt.

Toch is hier in de Goudse binnenstad blijkbaar nog wel genoeg woonruimte te vinden, want gelukkig zijn ze weer in groten getale gekomen.

In ieder geval scheelt het ook weer stukken minder muggen.

Er bestaat een informative website over de gierzwaluw, je kunt ze steunen voor maar een tientje per jaar.

Bakworkshop: Italiaans Brood

Vandaag ben ik weer naar een broodbakworkshop geweest bij Levine.

M’n broodbakmaatje Marina en ik hadden weer eens afgesproken, het is inmiddels onze vijfde keer samen.

De eerste keer was in juni 2010, bij Oldenhof in Hilversum, daar maakten we

batard en brood gevuld met zongedroogde tomaten, kaas en pijnboompitten.

De volgende workshops volgden we bij Levine zelf, kleine groepjes met maar drie deelnemers.

In de tweede workshop, september 2010, maakten we vloerbrood met lijnzaad en een cranberry-pecannoten swirl.

De derde, in maart 2011, stond in het teken van feestelijk brood: gevlochten brood met hazelnoten en amandelen en suikerbrood

De vierde, september 2011, leerden we stokbrood en brioche.

Nu, de vijfde keer Italiaans brood: ciabatta en focaccia.

We krijgen uitleg over ‘voordegen’, zoals poolish en biga.

Ook krijgen we gedegen les over de ‘bakkersformule’, wat inhoudt dat je werkt met percentages, zodat je alle recepten van over de hele wereld kunt herleiden, of in een recept nu ounces, grammen, kilo’s of wat dan ook gebruikt worden. 

Daarnaast krijgen we alle info, tips en recepten op papier mee naar huis.

Behalve dat je veel leert op zo’n dag, is het ook erg gezellig, met tussendoor een heerlijke lunch, met alweer nieuwe broodsoorten, zodat je eigenlijk gelijk alweer een volgende workshop wil afspreken. Wat we dan ook doen!

We beginnen met de focaccia. Voor de topping kunnen we kiezen uit kerstomaatjes of druifjes. We doen gewoon allebei. De topping van zoete druiven, zeezout en rozemarijn is een bijzonder lekkere combinatie.

Het deeg van deze soorten brood is vrij nat, maar Levine heeft geweldige standmixers, dus dat gaat vrij simpel.

Het tweede brood dat we maken is de ciabatta. Ik kan bijna niet van het deeg afblijven, zo poezelig, zijdezacht voelt het aan.

De gaten zijn het lekkerst, zo’n heerlijk luchtig brood met knapperige korst.

met mededeelnemer Wouter de gebakken focaccias bewonderen

met mededeelnemer Wouter de gebakken focaccias bewonderen

Thuisgekomen ga ik eerst een stuk foccacia en ciabatta bij m’n lieve buurvrouw brengen, dan een gedeelte in de diepvries en bij een kop groentesoep eten we samen de rest van de focaccia op. Echt heerlijk!

Creatief met afval

Zodra er weer bloemen in het wild verschijnen, pluk ik ze graag voor kleine vaasjes in huis. Dat vind ik veel leuker dan bloemen kopen.

Ik doe niet zo makkelijk glas weg. Ik bewaar van alles, van kruidenpotjes, leuke flesjes en natuurlijk potjes geschikt voor homemade jam. Ik heb al dozen vol.

Door alleen de bodems van kleine flesjes en potjes te verven met glasverf krijg je een leuk effect, vooral met water erin.

Het is weinig werk, goedkoop en nu past al dat verschillend glaswerk bij elkaar en staat mooi met wilde bloempjes erin.

Op het eerste gezicht (4)

In de pot van de vorige ‘Op het eerste gezicht’ zag je een stuk van de stam van een dwergsering, de Syringa meyeri ‘Palibin’, die ik in 2004 voor m’n verjaardag kreeg. Ik ben niet zo dol op planten geënt op een stam, maar z’n lieflijke lila, geurige bloemen maken veel goed. Ook nu zit hij alweer vol in de knop.

Dwergsering op stam

In een andere pot zit mijn trots, de Rhododendron ‘Caroline’ Allbrook, die ik in 1990 kocht bij kwekerij Esveld.

Het was de eerste plant die ik voor mijn dakterras kocht, toen we in dit huis kwamen wonen. Hij kostte toendertijd 30 gulden, wat ik veel geld vond, want ik wist niet hoe lang hij het zou overleven in een pot.

Inmiddels dus 22 jaar, het ene jaar staat hij er wat armetieriger bij dan het andere, ook nu ziet hij er nog wat mottig uit, maar hij bloeit altijd, vaak rond mijn verjaardag.

Rhododendron ‘Caroline’ Allbrook

Van dezelfde kweker komt ook de Amorpha cyanostachya, die heb ik nu 14 jaar.

Regelmatig dacht ik weer: nu is tie dood. Elk jaar is het een verrassing wat hij gaat doen, hij loopt vrij laat uit. Hij zit in de grootste pot die ik heb, groter wil ik niet gaan voor het gewicht.

Er zal niet veel aarde meer in de pot zitten, voornamelijk wortels.

de stam van de Amorpha

Een paar jaar geleden heb ik voor de zekerheid een stek genomen, want elk jaar denk ik weer dit is vast z’n laatste jaar. Die stek, De Dochter noemen we die, is alweer bijna net zo groot als de ouderplant. Ik ben erg aan deze bijzondere boompjes gehecht. Ze hebben mooie fijne blaadjes, bloeien met grappige kleine paarsgele aren en lokken dan veel bijtjes.

Ook nu staan ze er nog kaal bij, geen enkel teken dat er nog leven in zit.

Ik spreek ze regelmatig toe: hou vol, hou vol, ooit komt de vrijheid, dan ga je de pot uit, zicht op vollegrond, dan krijg je alle ruimte die je verlangt.

Ik realiseer me dat ik dat eigenlijk ook een beetje tegen mezelf zeg.

Amorpha en De Dochter nog met kale takken

Meer ‘Op het eerste gezicht’ bij AnneTannes Tuin.