Kookclub Boerenkoolstamppot

Ik had besloten om boerenkoolstamppot te eten op mijn kookclub op mijn werk. Wat een gepuzzel … hoeveel boerenkool heb ik nou nodig?

Natuurlijk geen kant-en-klaar gesneden, want dan hebben de deelnemers niks te doen.

Ik kijk bij mijn kookboeken, het oudste, degelijke kookboek: ‘Het nieuwe koken’ van Henderson&Toors 1948/1975, geeft het advies:

Zorg, dat g’uw kookkunst-resultaat

Zelf steeds kritisch gadeslaat!

Recepten zijn voor 4/5 personen

Er staat …

1à 1¼ kg boerenkool (+  600 g gesneden)

2 kg aardappelen

Dat zou betekenen dat ik het voor mijn wekelijkese kookclub maal twee moet doen.

Ik sta in de winkel … de bladboerenkool is per zak van 500 g.

Ik sta te dubben, 4 nemen … of 5.

Ik neem er vijf.

Dus 2500 g. Het lijkt gigantisch veel.

Een zak van 2½ kilo aardappelen lijkt me wel genoeg.

Mijn mensen eten niet zulke grote porties.

Rookworst bij appie drie halen, twee betalen.

Ik prik een gat in de zakken boerenkool, dan passen er meer in m’n mandje voorop.

Mijn buurvrouw houdt m’n fiets vast, terwijl ik alles probeer mee te krijgen. “Wacht”, zegt ze, en gaat een boeketje anemonen pakken: “Hier, voor je Kookclub, ze zijn al zover open, die kunnen niet meer verkocht worden”.

Ze zijn prachtig, fluwelig paars.

Ik bestijg m’n stalen ros, het lijkt vandaag of ik steeds wind tegen heb, welke richting ik ook fiets. Soms kom ik amper vooruit, maar ik houd me voor: dit is gratis, er zijn mensen die voor zoiets veel geld betalen bij een sportschool!

Ondertussen laten rekensommetjes van boerenkoolhoeveelheden me niet los. Is 500 gram blad hetzelfde als 250 g kleingesneden en daar dan weer de helft van als het gekookt is? Slinkt het met de helft? Heb ik dan wel genoeg?

De mensen vinden het leuk, die grote bladeren op tafel. Hoe deed u vroeger dat, had u het ook in de moestuin?

Volop verhalen. De een zegt je moet de bladeren van de dikke nerf ritsen, nee plukken. Weer een ander snijd milimeter dunne sliertjes.

De aardappels zijn geschild, alle beschikbare vergieten en de afwasteil staan propvol gesneden kool klaar. Ik laat steeds een hoeveelheid kool slinken tot alles in de pan past, dan bij de aardappels voegen en als het gaar is, stampen maar. Ook weer een gratis work-out.

Uitgebakken spekjes erdoor en de rookworst warm laten worden.

Uiteindelijk twee flinke dekschalen vol met heerlijke boerenkoolstamppot, smullen.

Gekookt voor een weeshuis?

Ik denk dat er wel twintig ouderen van hadden kunnen eten!!

Een mevrouw wilde eerst niet komen, er was iets verdrietigs in haar familie gebeurt. Toch liet ze zich overhalen, want je moet toch eten, en dan heb je wat afleiding. Het verdriet stond in haar gezicht gegrift, maar wat ben ik dan blij dat ik haar toch aan het lachen heb gekregen. Wat genoot ze van het koolsnijden.

Na afloop vroeg ik of ze de anemoontjes mee naar haar kamer wilde nemen. Je zag haar ogen oplichten en ze zei dat ze blij was dat ze toch naar de Kookclub was gekomen.

Kijk, daar doe je het voor!

Mijn laatste roken

Bij het leeghalen van de boekenkast tijdens het grote opruimen hier in huis, vond ik deze (lege) pakjes sigaretten. Die zijn zo’n 16 jaar oud. Prijs 5 gulden. In 1996 stopte ik met roken. Deze pakjes heb ik altijd bewaard, omdat er een serie Mondriaan op staat, maar ook als een herinnering aan een gewoonte die zeker een kwart eeuw duurde (ik was er vroeg bij).

Een beetje als Vroegindewey, in ‘De laatste roker’ van W.F. Hermans, die een gladgestreken pakje Gauloise in een lijstje had gezet.

Superlights ging ik destijds roken, dat was beter.

Voor de fabrikant dan, want je ging er steeds meer van roken.

Mijn Architect was een jaar eerder gestopt, met gemak. Mij lukte het steeds maar niet. Ik heb acupunctuurnaaldjes in m’n oren gehad, kruidensigaretjes geprobeerd, homeopatische pilletjes geslikt, hulpboeken gelezen. Het mocht niet baten.

Tot ik besloot: nu is het afgelopen, over een half jaar rook ik niet meer. Dan zou het 8 januari zijn. Niet op 1 januari, zoals de meesten doen, maar juist een week later.

Telkens als ik iets in de toekomst bedacht, dacht ik gelijk ‘en dan ben ik met roken gestopt’. Affirmaties, honderden keren. Of dat nou de reden was dat het lukte, of dat ik inmiddels voldoende teer en nicotine tot me had genomen weet ik niet, maar toen het eenmaal zover was ging het eigenlijk heel makkelijk. Toch vertrouwde ik het nog niet helemaal en plakte nog twee maanden lang nicotinepleisters op mijn lijf, voor de zekerheid.

Omdat ik het ook een beetje jammer vond als ik nooit meer zou mogen roken, want het was wel erg lekker, zei ik toen tegen mezelf dat ik op m’n tachtigste gewoon weer ga roken.

Waarschijnlijk doe ik dat niet, want ik vind het dus inmiddels vies, goor en kijk eens naar iemand die rookt, wat ziet het er eigenlijk belachelijk uit, dat gelurk aan zo’n peuk, met zo’n getuit mondje.

Het mooiste was dat ik me zo bevrijd voelde, wel pas na verloop van tijd hoor.

In deze tijd, dat je als roker een soort paria bent, triest in de regen, onder een afdakje je sigaretje staat te roken … nu zou ik alleen daarom al willen stoppen.

Een jaar nadat ik stopte, overleed mijn jeugdvriendin aan longkanker, net 40 jaar en moeder van twee kleine kinderen. Inmiddels wordt de lijst van mensen in onze omgeving die (te jong) sterven aan longkanker steeds langer, inclusief mijn broer en een vriend van Mijn Architect, pasgeleden.

Vreselijke ziekte, dat kanker.

Vasten - klaar!

Ontbijtje waar ik vrolijk van word!

Vasten 2012, breken (dag 8)

Vanmorgen nog een lekker groen sapje, maar tussen de middag weer voorzichtig iets ‘vast’.

Geitenkwark met lijnzaadjes en ananas en druiven. Wat een verwennerij. Het is bijna niet te beschrijven hoe dat is als je na een week vloeibaar zo’n stuk verse ananas in je mond hebt!

Het is wijs om langzaam steeds meer voedingsmiddelen toe te voegen. Ik weet nog dat iemand van een groepje na de laatste dag direct een grote zak patat met mayo ging halen. Daar heeft ze spijt van gekregen, want ze werd beloond met een flinke buikpijn.

Ik voel me fantastisch. Schoon, licht en energiek. En trots dat het gelukt is.
Hoewel het niet om afvallen gaat, is het toch wel lekker dat er ruim drie kilo af is.
Vlees, suiker en tarwe begin ik voorlopig nog niet aan. Vanavond een lekkere groentesoep.

Morgen een gekookt eitje, daar kan ik me nu al op verheugen, met cappuccino.

Oh en ’s avonds een wijntje want we gaan op stap!

En de lieve reacties die ik toen ontving, wil ik ook niet kwijt:

Daantje zaterdag, januari 14, 2012

Ik vind het ontzettend knap dat je het zo hebt volgehouden. Proficiat!

Janny de Roo, zondag, januari 15, 2012

Dit zou ik niet vol kunnen houden en daarom alle respect en bewondering voor jou Angelika !

Vasten 2012, dag 7

Vandaag is het de laatste sapdag, vanaf morgen ga ik weer langzaam opbouwen. Erg veel en vreemd gedroomd deze vastenweek.

Lewis Carroll, De Avonturen van Alice in Wonderland, blz. 68

Vanmorgen werd ik om 5.55 uur wakker, in mijn droom zag ik een grijnzende kat net zo een als de Cheshire Cat, die kan vervagen, in Alice in Wonderland.

Ik zoek de kat op in het boek (in de Nederlandse vertaling Kollumer Kat) en lees het volgende:

‘Kunt u me misschien vertellen welke kant ik op moet?’

‘Dat hangt er heel erg van af waar je heen wilt gaan’, zei de Kat.

‘Dat kan me niet zoveel schelen–’ zei Alice.

‘Dan doet het er niet toe welke kant je opgaat’, zei de Kat.

‘–als ik maar ergens kom’, voegde Alice er bij wijze van verklaring aan toe.

‘O, dat zal wel lukken’, zei de kat, ‘als je maar lang genoeg doorloopt’

…

Lewis Carroll, De Avonturen van Alice in Wonderland, blz. 65

Vasten 2012, dag 6

Vasten - in bijna alle religieuze stromingen komt het voor, met verschillende motivaties zoals boete, berouw en inkeer, lees ik in het blad Genoeg van een jaar geleden. Eten en drinken is de belangrijkste materie waar een mens afhankelijk van is. Daarom richt het vasten zich juist daarop. Geven van wat je over hebt is niet zo moeilijk, maar geven van wat je echt nodig hebt, dat is een offer, dat is liefde, zegt iemand in het artikel. Dat vind ik mooi.

Ik doe het niet uit religieuze overwegingen, hoewel het wel bezinning oplevert.

Het is een training van wilskracht, een oefening in consuminderen en reinigen van het lichaam.

De dwang van luxe en overdaad wordt doorbroken. Je kijkt bewuster en selectiever naar je manier van leven.

Ik zet nu bijvoorbeeld elke week in mijn agenda een kruis door een dagdeel.

Daar kan dus niks meer ingevuld worden. Het streven is naar twee dagdelen. De drie banen die ik nu heb, worden er twee en hoewel de vrijgekomen uren al weer ingevuld zijn door werkplek nr. 2 - scheelt het veel heen en weer en van hot naar her.

Het sapvasten zoals ik het doe, alleen groente- en fruitsappen, kruidenthee en water zou ontgiftend werken, maar de meningen daarover zijn verdeeld.

Ik voel vooral dat ik er baat bij heb, dat ik energieker ben, dus dat van die afvalstoffen kwijtraken lijkt mij wel kloppen.

Nou zou ik niemand aanraden het zo te doen als ik. Ik heb al meer dan tien keer een kuur onder begeleiding gedaan. Omdat ik ervaring heb durf ik het aan zonder begeleiding.

Maar wil je het ook doen en heb je het nog nooit gedaan dan zou ik het toch onder begeleiding of in een kuuroord aanraden.

Zeker de eerste keren komen er ook veel emoties naar boven, waarvan je dacht dat je dat allang verwerkt had. Ik heb wat huilbuien doorgemaakt in het begin!

Vasten is leegmaken en loslaten, letterlijk en figuurlijk. Een fysieke, geestelijke en emotionele schoonmaak. En leren om nee te zeggen tegen onmiddelijke bevrediging.

Na zo’n kuur is het ook makkelijker om suiker, alcohol en allerlei junkfood links te laten liggen, omdat je die troep niet in je schone lijf wilt. Uiteindelijk sluipt het er wel weer in, en dat vind ik ook weer prima hoor.

Dus nu naast een schoon, opgeruimd huis, ook een schoon en opgeruimd lijf en hoofd.

Vandaag een vrije dag, dus rustig aan, lekker naar de kapper en een middagdutje!

Vasten 2012, dag 5

wortel, tomaat, paprika, appel en gember

Een mooi rood sapje vandaag. Ik twijfelde eerst of paprika wel kon, misschien te overheersend, maar door de appel smaakte het prima. Zelfs Man vond het lekker (hij doet niet mee met vasten hoor, alleen ’s morgens wil hij wel een vers sapje proeven en zegt dan steevast: gezond hè).

Vanmorgen viel er een werk uit en was ik onverwacht een ochtendje vrij en ik kreeg bij de buurvrouw een cappuccino, pas halverwege dacht ik: o, nee dat is nog niet de bedoeling. Dus heb ik er maar flink van genoten. Wat is dat toch lekker, zo’n bakkie troost.

Vorige en deze maand is er, dankzij de komst van huisschilders, flink geruimd in huis. Wat kom je veel zooi tegen in, op en onder kasten, in laatjes, bakjes en doosjes en weet ik wat nog meer dat nodig bewaard moest worden. Allemaal handig, want je kunt het nog eens gebruiken. Alleen weet je na al die tijd niet meer dat je het hebt of waar het ligt.

Mappen met knipsels, cassettebandjes en videobanden met opnames die ik destijds interessant genoeg vond om te bewaren. Sommige wil ik nog steeds bewaren, maar hoe? Ik wil niet meer al die losse zooi in de kasten, er is trouwens ook geen plaats meer voor.

Alles in dozen op zolder zou kunnen, maar bij een eventuele verhuizing moet je er wéér doorheen.

Weg dus. En de interessante knipsels en opnames? Daar schrijf ik gewoon eerst over op dit blog onder het label ‘gelezen-gehoord-gezien’ en gooi het dan weg.

Handig hé?

Vasten 2012, dag 4

Vanmorgen op de fiets naar het werk. Heerlijk vind ik dat en het was lekker weer. Die vroege ochtend vind ik toch wel het mooiste deel van de dag. Zeker omdat het ook alweer ietsje eerder licht wordt.

De zon komt net op, tegenover de volle maan. Ik stop om wat foto’s te nemen. Ook hier in mijn woonomgeving zijn mooie doorkijkjes. Hoewel het stil is hoor je hier toch altijd wel een autoweg, helaas.

De vierde vastendag alweer, ik voel me geweldig en ik barst van de energie. 

Ik herinner me van vorige vastenkuren dat meestal zo was op de vierde dag. Als je deze dag eenmaal bereikt hebt is het verder een piece of cake/eitje (niet letterlijk :)

Eigenlijk zou ik morgen stoppen, maar ga toch nog een paar dagen door met mild vasten, het gaat zo goed!

Vasten 2012, dag 3

Deze derde dag is goed gegaan. Een lange werkdag dat wel, pas tegen negenen thuis.

Geen tijd voor inkeer, of rustmomentjes als meditatie, wat eigenlijk wel bij het vasten hoort. Vandaag ook lichte hoofdpijn, dat is normaal, schijnt met afvalstoffen te maken hebben, maar verder voel ik prima.

De kookclub op het werk ging goed. Ik had m’n vrijwilliger ingelicht. Een bord met komkommer en wat sperzieboontjes gegeten. Ik wilde er niet zo de aandacht op vestigen. De bewoners hadden het niet in de gaten. Ik heb lekker voor ze gekookt.

Op de vragen van hoe ik dat kan, gewoon wel koken kan ik alleen maar zeggen dat na twee/drie dagen vasten de trek verdwijnt (bij mij tenminste). Morgen komt zoon eten, dus dan wordt er ook gewoon gekookt. Man en Zoon hoeven niet te leiden onder mijn fratsen.

Gisteravond nog een chocoladekoek gebakken om uit te proberen of het voor een cliënt te doen is, komende dinsdag. Dat was wel even moeilijk om niet te proeven, maar Man wilde zich wel opofferen.

De koek vandaag meegenomen naar de kookgroep, als toetje, dan is die ook weer op.

Lekker groen sapje: bleekselderij, komkommer, appel, veldsla en gember

Vasten 2012, dag 2 (en terugblik 1999)

Valt niet mee hoor, thuis sapvasten. Het voordeel van een kuuroord is natuurlijk dat er geen verleidingen om je heen zijn en je samen in hetzelfde schuitje zit. Hier zit Man naast me met boterhammen en dropjes.

Toch is het gelukt. ‘s Morgens en 's middags sap en ’s avonds soep.

Ik heb die soep gemaakt van groentebouillon met gepureerde wortel en pompoen. Een heet en dik, troostrijk maaltje.

Als het tussendoor te moelijk wordt neem ik nog een kop bouillon of een stukje komkommer. Verder heel de dag sloten thee en water. Echt honger heb je niet. Het is de trek en de gewoonte die het lastig maakt, het is goed om dat weer eens te doorbreken.

Terugblik 1999

Destijds bij de sportschool zei iemand tegen me: Heb je die aanbieding in de krant gezien, een week vasten in Portugal voor de waanzinnige prijs van 995 gulden?

Dat was de helft van de normale prijs. Ik was in 1996 gestopt met roken, toen tien kilo aangekomen en inmiddels vijf kilo weer kwijt, maar die laatste vijf kilo wilden niet. Ik besloot te gaan. En sindsdien ben ik dus fan van vasten.

Omdat ik een kamer deelde met iemand kreeg ik nog eens korting.

In die prijs zat alles inbegrepen: de vlucht, transfer, luxe kamer, kuur, massage. Verder nog allerlei presentjes, zoals een mooie badjas, tasje, bidon, petje, regencape enz.

Het was sinds jaren dat ik weer eens alleen op stap ging, zonder man en kind.

In die tijd was faxen en bellen het enige contact met het thuisfront.

Even de oude map opgezocht: Ik heb alle faxen nog bewaard. Leuk is dat.

Vasten 2012, dag 1

Algarve, oktober 1999

Een keer (soms twee) per jaar ga ik sapvasten. Daar ben ik in 1999 mee begonnen, in Portugal.

Daarna heb ik het jaren achtereen in Zeeland gedaan, bij het heerlijke kuuroord de Schouw, en een keer vasten & wandelen in Schoorl met Kolibrievasten.

De laatste keer 'georganiseerd vasten' was tijdens een gezondheidsvakantie in Montenegro. Dat is een verhaal apart.

Tegenwoordig doe ik het gewoon thuis, ivm de kosten, het is een prijzige hobby!

M’n eerste ervaring in Portugal vond ik geweldig. Wonderlijk was het om te ervaren dat je zo makkelijk een weekje zonder eten kunt en toch sportief bezig kunt zijn.

Je verliest wel een paar kilo, maar daar gaat het niet om. Weer bewuster met voedsel en je lijf omgaan.  Ik voelde me tijdens het vasten en lang daarna geweldig fit en vitaal. Alsof er echt iets opgeruimd is.

Alles voelt daarna weer beter. Huid lijkt beter, nagels mooier, haar minder gauw vet, oogwit lijkt witter, tong rosser, geen opgeblazen gevoel.

Maar vooral die energiekick, echt weer lekker in je vel zitten, kunnen loslaten, en weer bergen kunnen verzetten, dat zijn de hoofdredenen voor mij.

Ook stop ik een of twee keer per jaar met alcohol, die periodes variëren van een week tot drie maanden. Dat doe ik vooral om te kijken of ik nog wel zonder kan (ik ben namelijk ‘erfelijk belast’), want ik vind het ook wel erg lekker, al die wijntjes.

Het beste is in het voorjaar, omdat er dan ook meer fruit is. Na het schilderen en het opruimen van het huis heb ik nu ook behoefte om lijf en hoofd op te ruimen. Deze week is het  zover. De afgelopen week heb ik al wat afgebouwd: minderen met brood, vlees, wijn, koffie en zwarte thee.

Vandaag begin ik. Zonder de begeleiding van een kuuroord, zonder de rust en stilte, zonder de massages en andere verwennerij. Gewoon thuis en tijdens de werkweek. Omdat ik ervaring genoeg heb met vasten gaat dat wel lukken. De fantastische uitwerking is de beloning.

Dus deze zaterdag start ik voor 5 dagen sapjes en soepjes. Maandag wordt lastig, want dan heb ik op het werk de Kookclub. Donderdag het vasten breken en daarna weer langzaam naar normaal.

Komt goed.

Eerste sapje van sinaasappel, appel, bleekselderij, wortel en gember

Op het eerste gezicht (1)

Op AnneTannes Kruidenklets las ik over het maandelijks foto’s zetten van je tuin, een erg leuk idee, en hoewel ik geen tuin heb, gebeurt er ook van alles in mijn stadse natuurgebiedje: mijn dakterras.

Dus doe ik graag mee, vandaag met een foto van een pot waar al allemaal groene puntjes verschijnen: sneeuwklokjes en nog iets, wat ik niet meer weet.