Pompoensoep

Heel lang geleden kreeg ik eens pompoensoep voorgeschoteld en ik vond er niets aan, een zoetige weeïge soep.

Eind jaren 90 kreeg ik van iemand een zelfgeteelde pompoen cadeau en ik deed weer eens een poging. Uit het boek van AH, de nieuwe kijk op koken, maakte ik de soep en toen was ik verkocht.

Nu ben ik helemaal gek van pompoen ... soep, jam, brood, puree, geroosterd ... het komt hier regelmatig op tafel. Kijk voor andere recepten van deze bijzondere vrucht onder het label ‘pompoen’.

Door de oosterse smaken is het een verwarmende soep voor koude dagen, een heerlijk zalvige troostende soep.

We eten hier samen een kop van en de rest gaat in 2-persoonsporties de vriezer in.

1 kg pompoen (= ongeveer 500-600 g pompoenvruchtvlees)

150 g winterwortel

300 g aardappel

1 ui

stukje gemberwortel (2 cm)

olijfolie

1 liter kruidenbouillon (van blokjes)

2 theelepels gemalen koriander (ketoembar)

1 theelepel gemalen komijn (djinten)

evt. zout, peper

1 courgette (fac.)

sojaroom

Schil pompoen, wortel en aardappels en snij in stukjes. Snipper de ui.

Schil de gemberwortel en hak fijn.

Verhit de olie en bak de ui, pompoen en wortel ca. drie minuten.

Voeg gember, koriander, komijn, bouillon en aardappels toe en laat de soep zachtjes 20 min. koken.

Snij de uiteinden van de courgette, snij in blokjes en kook ze de laatste 10 minuten in de soep gaar. Pureer de soep met de staafmixer, proef en breng zonodig met peper en zout op smaak.

Roer bij het serveren eventueel wat sojaroom erdoor of cashewnotenroom.

Update: Inmiddels schil ik de pompoen niet meer, bij biologische is dat helemaal niet nodig, alleen eventuele lelijke plekjs wegsnijden. De schil wordt gewoon zacht tijdens het koken, en het scheelt veel schilwerk en het gevaar van met je mes uitschieten tot bloederige taferelen!

Na mist komt zonneschijn

In de zonneschijn neemt de mist de gedaante aan van pareltjes op de laatste bloemen van november.
Gewoon onderweg naar 't station. Geen idee welke plant.

Beestjes, allemaal beestjes

Nadat ik achter in het keukenkastje kort geleden een vergeten voorraadpot met levende inhoud vond, maak ik nu vaker het kastje leeg en schoon en ben strenger geworden wat betreft aangebroken verpakkingen. In huize Engelwortel wordt bij voorkeur geen voedsel weggegooid.

Ik streef ernaar om overal de datum van opening op te schrijven, op m’n werk doe ik dat tenslotte ook.

Toch vergeet ik het thuis nog regelmatig. Vanmorgen het etenskastje weer eens leeggehaald en schoongemaakt. Weer netjes ingeruimd en op datum gecontroleerd. Geen losse halfvolle verpakkingen meer in de kast, alles wat nu aangebroken wordt, krijgt direct een datum en gaat in een voorraadpot, alles is weer lekker spic en span. Rob Geus mag langskomen!

Die pot met beestjes … ik griezelde ervan maar het had ook iets interessants. Er zaten zonnebloempitten in, bovenin hing een fascinerend gordijn en daaronder krioelde het van het leven, van … ja van wat?

Ze zijn de GFT-bak ingegaan, want in die plasticpot was het ook geen diervriendelijk leven.

Mocht je wel tegen wat horror kunnen, hier een fimpje van die voorraadbus, ik heb er een muziekje onder gezet ... maar denk je iew, iew, jakkes … vind je beestjes echt te smerig, ga je gillen, dan beter niet kijken!

Pompoen-appeljam (1)

Bij de eerste hap denk je ... wat is dit ... abrikoos?

Nee, iets anders, lekker, apart. Iedereen die deze ‘jam’ proefde was aangenaam verrast.

1300 gram pompoen, (schoon gewicht), geschild en kleingesneden

700 gram appel, geschild en in stukjes

1 theelepel kaneel

1 theelepel gemberpoeder

2 zakjes Marmello nr. 2

500 gram suiker

sap van een halve citroen

1 theelepel vanille-extract

Doe een bodempje water in een grote pan en voeg de pompoen- en appelstukjes toe. Kaneel en gemberpoeder toevoegen.

Breng aan de kook en laat het zachtjes koken tot ‘appelmoes’dikte. Let op aanbranden, eventueel water toevoegen.

Fijner maken met staafmixer.

Meng de suiker met de Marmello en voeg dit langzaam toe. Weer al roerende aan de kook brengen. Citroensap en vanille-extract toevoegen. Flink laten borrelen. Druppeltest op koud schoteltje.

Potjes vullen en 10 min. op kop zetten.

8e dag No Impact Week - Eco Zondag

No Impact Week 2011

Doe maar lekker even niets… mijn idee. Helemaal niets zal het niet zijn. Als we thuis zijn is de zondag juist de dag om een beetje voor de buis te hangen, zeker voor Man. Ik mag graag blogjes schrijven en blogjes lezen. En als werkende mens moet er ook een beetje huisgehouden worden. Aj, en de koelkast moet gesopt, hij was nog nooit zo leeg.

Juist op zondag is er ook tijd voor lekker kokkerelen, dat vind ik zo ontspannend, iets uitproberen.

Boodschappen doen op zondag houden wij niet van.

Een cafeetje bezoeken (in Groningen) op z’n tijd, daar zijn wij wel voor. Dus misschien niet allemaal zo Eco zondag, wel een fijne zondag.

Dit was dus mijn No Impact Week:

Minder consumeren doe ik al zo’n twee jaar. Het komt nog wel eens voor hoor, dat ik schoenen zie die ik MOET hebben, maar al stukken minder. Niet veel geld te besteden hebben helpt sowieso om duurzaam te zijn.

Afval kan nog minder. Ik zie mezelf niet zo gauw met een tupperwaretje naar de winkel gaan, maar ik neem wel gebruikte plastic zakjes mee. Ik heb nog veels te veel plastic tasjes in huis. Ik zal in winkels nog duidelijker moeten zijn in het weigeren. Ik zag trouwens ergens op internet de tip om van die tasje iets te breien of haken. Misschien een goede boodschappentas J.

Op mijn werk kan ik weinig doen, ik heb wel bij een activiteit de plastic bekertjes vervangen door glazen. Dat scheelt dus gemiddeld zo’n 20 bekertjes per week, 1.000 in een jaar. Het kost overleg, je moet collega’s en vrijwiligers meehebben en men moet er weer aan wennen.

Nieuw inzicht: niet meer ergeren aan zwerfafval, maar oprapen!

Vervoer doen wij goed, alles op de fiets en lopend, en met de trein. Paar keer per jaar een auto lenen of huren.

Voedsel. We zijn wel lekkerbekken. Ik wil kwaliteit. We hebben geen junkfood of frisdranken in huis. Geen kant en klaar. Ik let op toevoegingen en streef naar gezonde voeding. Biologisch heeft, zo mogelijk, de voorkeur. N.a.v. de No Impact Week heb ik weer een groenteabonnement genomen.

Gerechten uit andere landen hebben onze manier van eten toch ook verrijkt. Ik noemde het al, ik koop geen boontjes uit Kenia, wat lokaal verbouwd wordt heeft m’n voorkeur. Maar ik wil bijvoorbeeld wel peper en olijfolie in huis hebben.

Ik vind het knap hoor, mensen die geen vlees, geen vis, geen melk, geen kaas, geen eieren, geen suiker, geen granen, uitsluitend lokaal enz. eten.

Bij ons alles met mate, dan blijft het leuk.

Energie, streven naar zo zuinig mogelijk. Maar ook daar geldt: ik ga mijn was niet in een teil doen. Het huis hoeft niet erg verwarmd te worden, het is niet groot en redelijk geïsoleerd. Zodra het onder 18° komt zet ik de CV even aan.

Daarnaast kan je je er op kleden.

Ik werk in zorgcentra en bij mensen thuis … de temperatuur is daar meestal niet te harden, zo warm … wat is het heerlijk om thuis te komen in een lekker koel, fris huis.

Water doe ik ook zuinig mee, het kan nog beter door ietjes minder lang te douchen, loeiheet douchen hoeft voor mij niet. En emmers met opvangwater voor het toilet is hier ook niet nieuw. Wassen doe ik met het verkorte pogramma, de hoogste temperatuur is 40°. Een keer in het kwartaal een hete was, schijnt goed voor het apparaat te zijn, gaat dus langer mee.

Verder vraag ik altijd om kraanwater in een restaurant. Soms krijg ik het antwoord: Dat schenken wij niet. Vanaf nu laat ik het er niet meer bij zitten,

ik ben de klant … die was toch koning? En anders kom ik daar niet meer.

Conclusie: Ik weet dat ik al aardig bewust bezig ben.

Ik vond het vooral leuk om mee te doen, jammer dat er verder geen gelijkgestemden in mijn omgeving waren. Maar de nieuwe blogs die ik heb ontdekt en de reacties op Facebook vond ik erg inspirerend.

We nemen misschien muizehapjes, eh -stapjes in vergelijk met anderen, het kan altijd beter, dus we gaan gewoon door, gewoon, we zijn geen ‘fundamentalisten’.

7e dag No Impact Week - Doe iets goeds

Ik had grote plannen dit weekend om iets goeds te doen. Er is niks van terechtgekomen omdat ik veel gewerkt heb de afgelopen week, ik kwam er gewoon niet aan toe om iets te regelen, om te bellen. Bijna fulltime gewerkt deze week en dat gaat de komende weken zo door.

Vanmiddag nog wel even naar de plaatselijke zorgboerderij gefietst en gevraagd of ik nog wat kon betekenen. De begeleider die ik sprak kende No Impact Week niet.

Ik vertel wat de bedoeling is. Hij vond het een sympathiek plan, maar met alles aan me uitleggen zou hij juist meer tijd kwijt zijn, dan dat het iets opleverde. Dat is zo natuurlijk. We spraken af dat ik nog een andere keer contact zal opnemen.

De kleine dingen doe je toch wel, onderweg glimlachen naar mensen, groeten, iemand voor laten gaan bij de kassa.

Eergisteren nog: een scooter die in een hoop bladeren onderuit ging. Niemand ging even vragen of alles in orde was. Sommige jongelui fietsten zelfs joelend langs hem heen. De knul stond te trillen, maar vooral van de schrik. Zere knie, scooter kapot, maar lopen ging wel. Even een beetje aandacht geven doet toch goed.

Zoon was vandaag wel blij, z’n vader kwam helpen met klussen, z’n moeder heeft een tasje schone was meegegeven.

Maar die grote plannen … nee daar komt vandaag niks van.

Wat dan voor nu? Ik heb nog wat lege blikjes opgeraapt in mijn straat, tussen het winkelende publiek. Het is zoals Peter Smith zegt: eerst voel je je opgelaten, daarna voelt het goed. Gewoon glimlachen naar de mensen die je verbaasd aankijken.

En een boodschapje voor iemand meegenomen en ze was zo blij: Ik heb nog wat voor je … en pakt iets uit haar koelkast, jij bent toch zo gek op bessen? Een plasticbakje blauwe bessen werd me aangeboden … uit Uruguay!! Wat zeg je dan, tijdens de No Impact Week, met die verwachtingsvolle blik naar je? 

O, … wat lekker, wat lief van je, dankjewel!

Blauwe bessen uit Uruguay … ik wist niet eens dat ze daar groeien. Hopelijk heeft de teler een eerlijke prijs gekregen en ze zijn toch wel per boot hier gekomen?

Die bessen … ze moeten na alle moeite toch op, ze verdwijnen in een zelfgebakken koek.

Man genoot ervan na deze toch wel karige week op het gebied van lekkers in huis. Dus dat is ook weer goed!

O, ja en ik steun ook wat goede doelen, zoals bijvoorbeeld

Vogelbescherming

Greenpeace

Groninger Landschap

Domies Toen,

en nog meer die ik even niet weet, ik moet eens uitzoeken welke allemaal automatisch worden afgeschreven en daar misschien eens kritisch naar kijken.

6e dag No Impact Week - Water

Vandaag 11-11-11.

Behalve dat het Dag van de Duurzaamheid is en Sint Maarten en ook iets met carnaval, geven veel mensen in love vandaag op deze bijzondere datum ook elkaar het Ja-woord.

Voor ons No Impacters is het dag zes, dag van het Water.

Ik denk en hoop dat ik minder gebruik dan die 120 liter die gemiddeld door de Nederlander gebruikt wordt.

Onze CV-ketel is op de 1e verdieping, de douche op de tweede. Als we willen douchen komt er eerst een heleboel koud water, maar dat vangen we op, in een emmer. In de zomer ging dat naar de moestuin op het dakterras, nu spoelen we het toilet er mee door. Het blijft natuurlijk belachelijk dat wij hier ons toilet met drinkwater doorspoelen. Schamen jullie je niet? Ik wel. In een volgend huis wil ik dat anders regelen.

Nu niet na elk plasje zoveel liter drinkwater erdoorheen jagen.

We hebben ook geen bad. Ik ben wel een mens om elke morgen te douchen, maar als proef sla ik vanaf nu een dagje over, dus om de dag en ook wat korter. Kijken hoe dat bevalt.

Tandenpoetsen, niet meer met lopende kraan, maar een bekertje.

Afwasmachine is al jaren kapot, dus doen we met de hand, in de gootsteenbak.

Vleesproductie schijnt giga veel water te gebruiken. We eten wel vlees, maar zo weinig, meer als smaakmaker dan als hoofdzaak, paar keer in de week.

Deze week heeft de wasmachine nog niet gedraaid, maar na noodkreet Zoon: geen sokken en onderbroeken meer, morgen toch een wasje draaien.

Zelf let ik erop dat iets soms na 1x dragen heus niet gelijk in de was hoeft. We werken tenslotte niet in de mijnen!

Tijdens deze natte zomer was de regenton voldoende gevuld. Pas in september raakte hij een beetje leeg. Het water uit de regenton is alleen voor de planten. Ik heb wel een pantykousje om de toevoer gebonden, toch ligt er op de bodem altijd een laagje zwarte drab, dus dat is niet bruikbaar voor andere doeleinden. Maar toen was het ook wel klaar met zelfgeteelde tomaatjes en courgettes.

Heel erg peotserig ben ik ook niet meer, toch geen tijd voor.

Spaart ook water. Alles kan altijd beter, maar we zijn redelijk tevreden over ons watergebruik.

5e dag No Impact Week - Energie

Sinds twee jaar verdiep ik me al in ons energieverbruik.

Wij hebben een “slimme meter” en ik kan dagelijks op internet kijken wat het geschat verbruik en wat het werkelijke verbruik is. We hebben groene stroom.

Afgelopen winter ging de koelkast uit, hoewel dat minder besparing opleverde dan ik verwachtte. Als het volgende week koud genoeg is ga ik het nog eens proberen. Wasmachine en oven zijn veel duurder in verbruik. Ik probeerde wel eens te wassen met nachtstroom, maar lig dan naar dat geluid te luisteren en slaap niet, dus dat is ook niks.

Een wasdroger heb ik niet, daar is in dit huis geen plek voor, dus de was hangt buiten, of binnen op een rekje. We hebben steeds meer spaarlampen en ledlicht.

Het is elk jaar de sport om toch weer geld terug te krijgen van het energiebedrijf, ook al gaat de maandtermijn naar beneden, en dat lukt nog steeds. Kind het huis uit scheelt ook bergen stroom.

We trekken bij het naar bed gaan de stekker eruit bij apparaten die altijd standby blijven, zoals TV, DVD-speler en CD-speler.

De TV onder protest, want bij het weer aanzetten reageert hij steevast met de kreet: STROOMSTORING - Controleer tijd en datum!

Maar we zetten niet alle elektriciteit uit, zoals de echte avontuurlijke No Impact deelnemers doen … het digitale kastje laten we aan, ik ben bang dat ik anders alle instellingen kwijt raak ... en de router voor internet blijft aan. Koelkast ook en natuurlijk de pomp van CV-ketel.

Deze avond hebben we heel weinig licht aan en veel kaarsjes.

Geen TV. We kijken trouwens vrij weinig TV.

Wij koken op een keramische kookplaat, maar vanavond alleen de rest bonenschotel van gisteren in bouillon opwarmen. Dat gaat prima op het petroleumstel.

Romantisch eten bij kaarslicht. Iets minder romantisch, maar wel hilarisch: twee dagen bonen eten wil wel wat geluid geven ... wij zingen dan altijd: Wat ruist daar door het struikgewas?

Zo moeilijk is het niet om minder energie te gebruiken.

De verwarming hoeft niet aan, de thermostaat staat op 15°, maar het is in de huiskamer 18,5°. Komt zeker door de boekenkast en de kaarsjes. Dat is prima met een vest aan. Op de bovenverdieping zijn alle radiatoren dichtgedraaid. Ik slaap het lekkerste in een koude slaapkamer, met een raam open. Een voordeel van de overgang is dat ik het zelden koud heb.

Verder scheelt het ook als je de hele dag niet thuis bent.

Het zou een vrije dag zijn, maar als oproepkracht kan dat zomaar veranderen.

Gewerkt van half 9 tot half 3 uur en nog van half 5 tot zes overleg. Kijk, werken bespaart veel energie thuis!

Weer vijf dingen waar ik blij mee ben:

Met de overvloed in mijn leven

De natuur dichtbij

Dat ik toekomstplannen kan maken

Dat Man en ik samen zo de slappe lach kunnen hebben

Dat ik gelukkig ben

 Nog even snel op de laptop, blogje plaatsen en vroeg naar bed. Welterusten!

Bonenschotel in de No Impact Week

Het is niet echt een recept, meer een samenstelling van wat voorhanden is,

ik gebruikte:

4 soorten gedroogde bonen, de avond tevoren in de week gezet (ik weet niet hoeveel het was, geweekt bleek het een pannetje vol)

een halve prei, gesneden in ringetjes

1 ui, kleingesneden

1 kleine rode puntpaprika

1 knoflookteen

een halve courgette

een restje gekookte broccoli

een restje chorizo, in stukjes gesneden

een half pakje sugo pasta saus

peper, zout, pikante paprikapoeder, oregano

ik bak in een mengsel van kokosolie en olijfolie (niet lokaal, wel biologisch)

De bonen en de groenten zijn lokaal en biologisch.

Het smaakte zowaar goed!

Er is ook nog voor morgen, dan wordt het soep.

Hier vind je informatie over week- en kooktijden van peulvruchten.

4e Dag No Impact Week - Voeding

Helaas heb ik geen tijd om rond te fietsen om spullen aan de kant van de weg te kopen. Ook niet om naar een Boerenmarkt te gaan, waar en wanneer, die hebben we hier niet. Ik woon op de verkeerde plek.

Ik heb vandaag de hele dag gewerkt, tussen de middag even kort thuis geluncht.

Dus ook niets gekocht vandaag, zelfs geen voedsel. Geen boodschappen doen ruimt de koelkast lekker op. Na deze week is hij leeg en kan weer eens goed schoongemaakt worden

Behalve groenteafval ook bijna niks weggegooid.

Gisteravond zijn de bonen in de week gegaan. Voor het eerst in mijn leven kook ik gedroogde bonen. Hoort dat zo te schuimen? O, gaat vanzelf voorbij.

Het wordt een potje met prei, ui, paprika, een stukje courgette en het restant broccoli van gisteren.

Er staat nog wat (niet lokale) tomatensaus. Peper, kruiden en knoflook zal ook wel niet lokaal zijn. Eerst maar alles opmaken en bij nieuwe aanschaf beter opletten.

Het was de bedoeling vegetarisch, maar achterin de koelkast lag nog een kontje chorizo, mag bijna geen naam hebben, dus dat verdween er ook in, maakte het wel errug lekker.

Hier hoe ik het maakte.

Naar aanleiding van de tips op FB: Nederlandse wijn vind ik veels te duur. Wij zijn fan van Mooi Kaap, smaakt goed en is goedkoop (2 euro). Als ik ergens weleens dure ‘goede’ wijn drink, heb ik steevast de volgende morgen koppijn.

Maar die Mooi Kaap komt mooi helemaal uit Zuid-Afrika. Dus toch maar op zoek naar wijn van dichterbij. Gisteren bij AH als proefje een fles ‘Piesporter Michelsberg’, een Moezelwijn meegenomen voor 3 euro.

Op internet nagespeurd en volgens een proefpanel een absolute afrader, en ja, hij was te zoet voor ons. Volgende keer maar eerst meer info zoeken.

Niemand in mijn omgeving heeft van de No Impact Week gehoord.

Als ik het bijvoorbeel over het plasticprobleem heb is er zelfs een aantal dat hun schouders ophaalt.

Ik woon in een winkelstraatje en elk blikje rapen wij op. We deden dat nog niet eens voor de rommel, maar voor het geluid. Het blijft voor sommigen aantrekkelijk om tegen een blikje te schoppen. Wij horen dat blikje dan de hele nacht van naar achter in de straat gaan en weer terug.

Kijk eens naar deze geweldig inspirerende video:

.... en dan tegen iemand zeggen: dat raap ik wel op ... maar jij hebt iets anders verloren ...

Vijf mooie dingen van vandaag:

De meesjes op mijn dakterras

Het zachte herfstweer

De video van Peter Smith (KLEAN, klagen loont echt absoluut niet)

Dat ik voor iemand wat kan betekenen

In bed stappen met frisgestreken beddegoed

3e Dag No Impact Week - Vervoer

Verbrand calorieën, geen benzine

Ook nog steeds niets nieuws kopen en geen dingen weggooien.

Ik heb wel wat afval, maar vind het allemaal reuze meevallen.

stap 1 Gewoontes

stap 2 Houd bij wat je allemaal eet. Waar eet je het en waar koop je het?

stap 3 Ga! Fiets. Wandel

stap 4 De dag overdenken

stap 5 Schrijf vijf dingen op waar je dankbaar voor bent

stap 2

Houd bij wat je allemaal eet. Waar eet je het en waar koop je het?

Ik heb alles gewoon thuis gegeten...

Ontbijt - yoghurt met lijnzaad

Turkse stijl yoghurt van AH, er staat niet op waar het vandaan komt. Ik vermoed Nederland.

Lijnzaad, waar komt dat vandaan? Ik kan het niet vinden. Ik hoop dat het hier groeit. Wat is eigenlijk lokaal? Nederland ... of in een bepaalde straal rond je woonplaats?

Lunch - Speltpittenboterhammetjes met Leidse kaas en Philadelphia (geïmporteerd door Kraft Foods), de lege bakjes zijn prima her te gebruiken bij het schilderen op het werk.

Het brood is bio, Demeter, zit in plastic en komt uit Ahaus - Duitsland dus.

Hopelijk komt Leidse kaas uit Leiden.

Een grapefruit, die al geruime tijd op de fruitschaal lag. Niet lokaal, maar moet nu wel op.

Diner - Zoon komt eten en hij houdt van gekookte aardappels en broccoli. Hij wil graag gebakken eieren bij zijn eten. We hebben Rondeeleieren. Die komen uit Barneveld.

Ik ga naar de Natuurwinkel en koop losse groente. Alleen de aardappels gaan in een papieren zak, want daar zit erg veel aarde aan. Aardappels en broccoli voor vandaag, de rest voor morgen.

De prijsplakkertjes plak ik tegenelkaar en geef dat zo af aan de kassa.

Ik vertel van No Impact Week, ze wist het niet. O, zei ze dan gooi ik die stickers gelijk weg, heb je dat niet als afval. Haha, tuurlijk wel, alleen zit het in jullie afvalbak i.p.v. de mijne. Kassabonnetje hoeft niet geprint.

Ik zeg nog dat het jammer is dat verder zo’n fijne Natuurwinkel alles verpakt verkoopt. Alleen groente en brood (ongesneden) kan zonder verpakking.

Verder hebben we nog een restant groentegehaktschotel uit de diepvries.

Tussendoor drink ik water en thee, ik ben overgestapt op losse thee. En een rest hazelnoten opgemaakt, dat levert weer een leeg plastic bakje op, met een papieren wikkel en een kortingssticker erop. Uit de Natuurwinkel. Waarom staat overal zo weinig op waar het vandaan komt?

Het is een keus: opmaken wat er allemaal nog is, en bij de volgende boodschappen streven lokaal te kopen.

Lastig is de wijn: ik drink graag een glaasje wijn bij m’n eten. Die komt uit Zuid-Afrika. Hoe doen anderen dat. Deze week geen wijn?

stap 3 Ga! Fiets. Wandel

Kijk dat is makkelijk. Ik heb geen rijbewijs, ik doe alles lopend of op de fiets.

Bij erg slecht weer met de trein.

Wij zijn al vier jaar autoloos. Heel soms huren we een auto, soms mogen we een auto lenen.

Dus wij verplaatsen ons voornamelijk no impact.

Nou zijn dat bij mij geen lange routes hoor, gemiddeld zo’n 7 tot 15 kilometer per dag.

Man is veel stoerder, die fietst elke dag bijna 20 km heen en ook weer terug.

Vanmorgen naar cliënt gefietst en uiteraard de trap genomen, 4^e verdieping.

Na afloop wedstrijdje, hij met de lift naar beneden ik met de trap. Kwamen tegelijk aan!

Stap 4 De dag overdenken

Ik ben dus niet van vervoermiddel veranderd.

Fietsen is heerlijk, zeker om je hoofd leeg te maken, na het werk.

Fijn is ook dat het in november nog steeds geweldig fietsweer is!

Alvast voorbereiden voor morgen. De boontjes die ik tijdens onze vakantie in Groningen op de Ommelandermarkt kocht, gaan vanavond in de week.

En sinds wij bezuinigen koop ik geen bloemen meer, maar ik hou erg van bloemen in huis, dus nu pluk ik ze. Van mijn dakterras of buiten en heel soms stiekem eentje uit iemands voortuin. 

Dotterbloemen in november!

Dotterbloemen in november!

Stap 5 Schrijf vijf dingen op waar je dankbaar voor bent.

Dat is ook een makkie, ik heb er nog veel meer...

1. Voor de liefde van mijn man waarmee ik al bijna 30 jaar het leven deel

2. Voor mijn fantastische zoon

3. Voor mijn vitaliteit

4. Dat ik kan doen wat ik wil

5. Dat ik in staat ben bij tegenslag overeind te blijven

Bonen uit Groningen

2e Dag No Impact Week - Afval

Kom erachter hoe minder afval je leven verrijkt.

Ik bedacht vanmorgen dat ik vandaag niet veel afval zal hebben. Een tissue bij het lenzen inzetten... een tandenraggertje (moet van de mondhygiëniste).

Een snoeppapiertje van Man. Een lege medicijnverpakking.

Terwijl ik uit mijn kast iets om aan te trekken pakte, viel er een hangertje op de grond en brak in tweeën ... hè sh..

Maar verder heel weinig. Ik stapte, na een ontbijt van yoghurt met lijnzaad, op de fiets en ik ben van 10.00 tot 20.30 uur van huis geweest. Maandag op twee lokaties plus een werkoverleg.

Water uit de kraan. Lunch uit een ouderwets brooddoosje. De crackers waren de laatste uit de (plastic) verpakking, dus dat komt erbij.

Maandagavond is de Kookclub. Alles wat ik daarvoor aanschaf is verpakt, behalve de goudrenetten en een ui. Om binnen het budget te blijven kan dat niet anders. Ik heb wel altijd een tas bij me. Een plastic tasje kopen komt nog maar hoogst zelden voor.

Eigenlijk raar dat hoe meer iets verpakt is, hoe goedkoper het is. En zonder verpakking is meestal duurder. Nu ik erover nadenk wel erg krom. Maar ik zie de boodschappen voor de Kookclub niet als mijn afval, ik ga het echt niet mee naar huis nemen.

En dan kom je thuis na die lange dag en dan staat er nog een halve fles wijn te lonken.

Tja, een lege fles komt er dan toch weer bij.

Bij de vraag: Welk afval gebruikte je meer dan tien minuten? is die fles het enige antwoord. De rest pak je en gooi je bijna direct weg.

Een andere vraag voor vandaag was: Waar werd je blij van?

Een collega had op naailes een jurkje gemaakt, maar het bleek te klein. Het zat mij als gegoten en ik mocht het hebben.

Ook blij van de fijne Kookclub, dat de mensen zo genieten van zoiets simpels als samen een Hollandse maaltijd te bereiden, dat het zo’n gezellige avond was (ondanks het afval).

En ook blij met Mijn Architect: die me komt ophalen en we samen naar huis fietsen, dat hij daarvoor even met de vrijwilliger mee naar huis loopt, ze wil het niet toegeven, maar dat het al zo donker is, dat is toch niet prettig (mijn vrijwilliger is vorige week 81 (!) geworden.

1e Dag No Impact Week - Consumeren

Vandaag is de opdracht: Maak je leven leuker terwijl je minder koopt.

Vandaag is dat niet zo moeilijk, ik winkel nooit op zondag.

Omdat ik al jaren in de binnenstad woon, heeft winkelen niet zo’n aantrekkingskracht meer. Als je hier tussen de met een lege blik voortslenterende massa terechtkomt, wil je zo snel mogelijk naar huis.

Verder heb/maak ik er steeds minder tijd voor.

Geen afval produceren is heel moeilijk. Bijna alle voedingsmiddelen zitten in een verpakking. Groente lukt wel, maar verder? Soms maak ik de overweging in papier of plastic.  Bij de keus tussen blik of glas neem ik glas.

Verpakkingen die ik bewaar en hergebruik zijn voorlopig nog geen afval.

De glazen potten bewaar ik voor de eigengemaakte jam.

We zijn vandaag met vrienden naar het filmhuis geweest. Die afspraak stond al een tijdje. In het kader van het plaatselijk Architectuur Film Festival draaide de film The belly of an architect van Peter Greenaway uit 1987. Voorafgaand aan de film kregen we een inleiding. Over de symmetry in de film, of eigenlijk de net niet symmetry. Ik heb de film bekeken met oog voor de symboliek, de kunst, architectuur, het prachtige Rome, maar het verhaal zelf vond ik zo verdrietig.

Ik vermoed dat naar het filmhuis gaan niet echt minder consumeren is, hoewel, we zijn lopend gegaan ...  duh, 't is heel dichtbij.

We hebben geld uitgegeven aan de kaartjes en aan wijn, maar we hebben daarmee ook tijd in vrienden geïnvesteerd.

Omdat het de laatste film van dit festival was, werden er na afloop hapjes geserveerd. Niet zomaar hapjes, bijzonder lekker en fantastisch gepresenteerd. We zeiden nog wat een speciale catering. En opeens zag ik het ... hee ik ken jou, Toby! De Chef die het ook wat noordelijker heeft gevonden.

Erg leuk was dat.

Vandaag (zelf) weinig afval geproduceerd. Het grootste deel van de dag waren we niet thuis. Man heeft vanmorgen Zoon geholpen met het ophangen van geluidsbuffers in zijn studio. Vanmiddag in het Filmhuis. Als avondmaal van restjes van gisteren een snel maaltje gemaakt. Voedsel wordt hier in huize Ontdekking nooit weggegooid.

Als ik de recyclebare dingen weghaal blijft er heel weinig over.

Maar dat zal de komende dagen minder makkelijk worden.

No Impact Week 2011

Ik vind dat ik wel duurzaam bezig ben, maar als ik op sommige blogs lees wat anderen doen, dan kan het bij mij nog stukken beter. Zoals bij Green Evelien, die heel ver gaat in haar energiezuinige levensstijl. Daar vind ik wel veel inspiratie.

Ik doe mee met de No Impact Week om er achter te komen wat ik nog meer kan. Om weer eens wat bewuster te worden op dat gebied.

Het zal niet echt no impact zijn, een beetje meer low impact.

Sommige dingen gaan me te ver, zoals bijvoorbeeld het vermijden van toiletpapier. Dat ga ik dus niet doen. Maar er zijn altijd zaken die nog beter kunnen.

Omdat sinds de crisis ons inkomen dramatisch daalde hebben we eerst veel dingen aangepakt om geld te besparen en die bleken tevens ook milieuvriendelijker.

Simpele dingen zoals minder lampen aan, bij apparaten met standby de stekker er uittrekken, de thermostaat van de CV lager zetten. We hebben geen auto meer, geen krant en vliegen de laatste jaren niet meer.

Ik neem zelden de roltrap of de lift, om de sportschool uit te sparen, maar bespaar dan dus ook electriciteit.

Wij wonen in de binnenstad in een winkelstraatje, daar hebben we geen groente-afvalinzameling. In de buurt staan wel bakken. Ik had geen zin om met een emmertje schillen naar zo’n bak te lopen en gooide het gewoon in de vuilnisbak. Inmiddel zijn er composteerbare zakjes en nu gaat het groente en fruitafval weer apart. Soms verdween dat zakje toch weer in de vuilnisbak, omdat het te lang lag. Maar we gaan ons leven beteren en wie nu het huis uitgaat krijgt de vraag: Neem je het ‘vieze zakje’ even mee?

Naar de papier- en glasbak is al zo’n ingesleten gewoonte en plastic wordt in onze gemeente 1x per twee weken opgehaald. Toen dat net begon schrok ik van de hoeveelheid die we hadden. Daardoor ben ik er meer op gaan letten en heb nu 1 zak plastic afval per veertien dagen. Dat zou misschien nog wel minder kunnen.

Vroeger had ik wel 1, soms 2 vuilniszakken in de week. Nu is de wekelijkse vuilniszak nog maar voor en kwart gevuld. Dus het gaat wel de goede kant uit.

Voor  een deel koop ik onze voeding bij de natuurwinkel, die zit bij mij in de straat, maar ik koop daar niet alles, dat zou te kostbaar zijn.

Ik kies graag voor biologisch, zonder pesticiden e.d. omdat het lekkerder smaakt en omdat ik denk dat het gezonder is.

Maar ik koop ook veel bij AH, de enige supermarkt hier op loopafstand.

Ik koop meestal groente en fruit van het seizoen en bij voorkeur lokaal.

Ik zal nooit boontjes uit Kenia e.d. kopen, maar avocado ben ik gek op, dus die koop ik dan weer wel. Vaste lezers van mijn blog hebben mijn eerste moestuinervaringen op het dakterras gelezen. Volgend jaar wil ik dat uitbreiden. Het is leuk om je eigen geteelde groente te eten.

Ik ben benieuwd wat er hier veranderd is na deze week. Komende week kan je op dit blog lezen wat ik al deed en wat ik ga doen of veranderen.

Meer info:

No impact man Colin Beavan

Low impact man Steven Vromman 

Green Evelien