Gebakken fruit met kruimeldeeg

Een heerlijk nagerecht voor 6 personen,

vrij naar Arthur’s recept.

3 appels

350 g vruchten (bijv. aardbeien/blauwe bessen/frambozen/rode bessen/bramen)

2 eetlepels suiker

sap van ½ citroen

1 eetlepel custardpoeder

Voor het deeg:

90 g zachte plantaardige boter

1 chia-ei (1 el gemalen chiazaad mengen met 3 el water, even laten staan)

110 g suiker

110 g bloem

½ theelepel bakpoeder

1 theelepel vanille extract

snufje zout

poedersuiker om te serveren

Oven voorverwarmen tot 160°C

De appels schillen en in niet tè kleine stukken snijden (2 cm). De bessen mengen met de appels, custardpoeder, citroensap en 2 eetlepels suiker.

Een ovenschaal (25 cm lengte) met plantaardige boter insmeren en hierin het fruitmengsel doen.

Deeg:

De zachte boter kloppen met de suiker, het zout en vanille extract.

Het chia-ei toevoegen en daarna de gezeefde bloem en bakpoeder, het geheel goed mengen.

Dit deeg met behulp van twee lepels over het fruitmengsel verdelen (hoeft niet mooi te zijn).

Nog niet uitsmeren!

Dit 10 minuten in de oven plaatsen.

Het deeg is nu zacht geworden en kan met een spatel uitgesmeerd worden over het fruit.

Terugplaatsen in de oven en in ongeveer 35 minuten verder afbakken.

Als het klaar is iets af laten koelen, in zes stukken verdelen, op een bordje leggen en bestrooien met poedersuiker.

Anemoon

Een boeketje van eigen dakterras. Eerst staan de anemonen nog een beetje depri in de vaas:

Maar al gauw staan ze er zo bij:

Zephyros, bij de oude Grieken de god van de westenwind had de mooie Chloris met geweld tot zijn vrouw genomen. Hij betreurt dit later en transformeert haar tot Flora, de godin van de bloemen en de lente.

Op dit fragment van het schilderij La primavera van Botticelli zie je (van rechts naar links) Zephyr, Chloris en Flora.

Ook op een ander schilderij van Botticelli, de geboorte van Venus, zie je Zephyr en Flora, in een innige verstrengeling.

Dus zou je denken dat zit wel goed tussen die twee. Maar dan wordt Zephyr verliefd op de nymph Anemona (Grieks anemos = Wind). De woedende Flora veranderde haar in een bloem zodat Zephyr haar niet meer zou terugvinden. De anemoon danst echter zachtjes op de wind, door de aangename aanraking van zefier, de zachte westenwind.

Zuringsoep

Voorjaar 2010 groeide er in een van de grote potten op m’n dakterras een plantje waarvan ik niet wist wat het was. Nadat ik de workshop ‘Eten uit de Natuur’ gedaan had wist ik het: Veldzuring.

Ik heb de jonge blaadjes geplukt, het was niet erg veel en ik heb er een soepje van gemaakt.

We vonden het goed smaken en apart. In verband met oxaalzuur moet je zuring niet te vaak eten, maar een keertje is wel erg lekker.

Voor een mooie groene kleur had ik misschien net te weinig blaadjes, maar het soepje was wel erg lekker. Mijn recept met deze foto is vorig jaar in het blad Landleven geplaatst, toen nog de versie met crème fraiche.

Hier het recept voor 2 personen:

Veldzuring, zonder steeltjes en gewassen (tja hoeveel, twee flinke handen vol)

1 sjalot, gesnipperd

200 g aardappel, geschild en in blokjes

50 g boter

1 eetlepel bloem

halve liter groentebouillon van blokje

1 eetlepel soyananda

1 theelepel citroensap

peper en zout

Smelt 25 g boter en fruit hierin de sjalot, niet laten kleuren, voeg zuring toe (bewaar twee blaadjes), laat slinken. Voeg bouillon, aardappel, zout en peper toe en laat zachtjes 15 min. koken. Pureer het mengsel met de staafmixer. Maak een roux van de rest van de boter en de bloem. Zuringpuree al roerende toevoegen. Voeg de soyananda en citroensap toe en indien nodig nog wat peper en zout.

Knip de achterhouden blaadjes zuring in reepjes boven de soepkom.