Kalfjes

Dagelijks speur ik voor mijn 'berm-project' naar de bloeiende planten die in de bermen staan waar ik langsfiets als ik naar mijn werk ga.

Het mooie van dit projectje is dat mij tegenwoordig veel meer opvalt dan voorheen, toen ik nog vrij gedachteloos van A naar B fietste.

Behalve de planten en de dieren zie ik ook andere dingen, wat dan weer nieuwsgierigheid oproept.

Een voorbeeld is dat ik langs het fietspad een grijze wand zie. Als ik er al voorbij ben bedenk ik opeens: dat leek wel een stuk geluidswal, rare plek. Ik fiets hier één keer per week, dus vergat ik het ook weer.

De volgende week valt het me weer op, ik kijk ik wat beter en zie een bedrijfsachtig terrein, ik bedenk dat de eigenaar deze wand heeft geplaatst om mij als fietser, in deze verder toch mooie omgeving, de aanblik van de lelijkheid van zijn terrein wil besparen. Ha, dat zou aardig zijn … en ik fiets gauw door naar mijn werk.

Weer een week later zie ik dat er een loods staat met koeien, deze komen waarschijnlijk niet buiten, in de achterliggende weilanden heb ik nooit een koe gezien. O, het is geen aannemer of zoiets, maar een veehouder.

Ik stap even af … ik zie een koppie van een kalf uit een opening steken en denk nog (in mijn naïviteit), wat leuk die stal heeft ramen voor de kalfjes, kunnen ze ondanks dat ze niet naar buiten mogen toch een frisse neus halen.

Ik kijk beter en zie dat het helemaal geen openingen van de stal zijn, het zijn tegen de stal aangezette hokjes … ik gluur bij het kalf naar binnen en voel het koud om m'n hart worden. Het dier past er amper in … kistkalveren? Dat is toch verboden in Nederland?

Maar dan kan je dat toch niet zo open en bloot langs de weg zetten? Verward maak ik wat foto's en gezien de tijd, stap ik snel weer op de fiets, maar het beeld laat me niet los.

Ik heb iets met koeien, ik hou van ze, ik eet ze niet meer en ik ben aan het afkicken van zuivelproducten, ik schreef er al eerder over.

Steeds als ik daar weer langs kom moet ik even kijken. In de meeste hokken zitten kalfjes, baby's nog. Ik voel woede naar degeen die dat veroorzaakt, onredelijk denk ik: oh daarvan is dat nieuwe smakeloze bouwpakkethuis neergezet. Geld verdienen met dierenmishandeling, wat een nare mensen moeten dat zijn.

Of zie ik dat alleen zo? Vraagt niemand zich verder af of dat wel in de haak is? Als ik in mijn kennissenkring over dit soort dingen praat, is men het wel met mee eens dat het allemaal wel zielig is, maar schouderophalend legt men zich erbij neer, want vlees is toch wel lekker… en kijk uit hoor, want je bent een beetje obsessief bezig …

Als ik voorbij rijd en de kalfjes hun koppie buiten steken, kijken ze me zo treurig na, ik word er zelf ook verdrietig van en ik weet verder niet wat ik er mee aan moet …

Krant en vakantieherinnering

Wij hebben jaren geleden ons abonnement op de krant opgezegd. Uit bezuiniging, maar ook uit tijdgebrek. Ik kon een ongelezen krant nooit wegdoen en de stapel ‘nog te lezen’ werd steeds hoger. En op een gegeven ogenblik ben je het zat, die berg oud papier bij het ontbijt in het weekend. Dus abonnement op gezegd. Toen kochten we alleen een zaterdagkrant, meestal de Volkskrant of NRC, soms beide. Ook weleens Trouw of de Waarheid. Met die dikke zaterdagkrant deden we de hele week, tot ook daar weer bijlagen te lang op de eettafel (of op de WC) bleven liggen.

Ik mis de krant niet, heel soms kopen we er een op zaterdag, als er iets in staat wat wel wat lijkt, maar meestal valt het tegen. Dan kan ik die (omgerekend) zes gulden, toch zinniger besteden i.p.v. aan oud papier.

Het leukst vond ik altijd een krant kopen op vakantie. Omdat wij vooral op niet-toeristische plekjes zaten was dat altijd een hele zoektocht.

Op ‘ons’ Griekse eiland Chios was heel soms een Nederlandse krant te koop.

Supermarkt Volissos

Bakker Volissos

We zaten in 2001 in een appartementje helemaal boven in het noordwestelijke dorpje Volissos, waar de tijd heeft stilgestaan. ’s Morgens naar beneden lopen, voor een simpel, maar allerlekkerste brood ter wereld, eieren en misschien een krant. In de plaatselijke supermarkt vroegen we ernaar en we kregen steevast het antwoord: ‘mayby tomorrow’, maar nooit een krant gezien. Dan weer naar boven sjokken voor ontbijt op het dakterras, zeker twintig minuten en de temperatuur liep snel op naar de 30° C. Heerlijk!

Halverwege even rusten om de hartslag weer iets naar beneden te brengen. 

In de hoofdstad zag je wel de Telegraaf, maar …  zelfs op vakantie was ons dat te gortig.

We hadden inmiddels twee adresjes gevonden die op woensdag of donderdag de zaterdagse Volkskrant verkochten, in de hoofdstad en in de badplaats Karfas, bij de bar Oasis (Nederlandse eigenaar), maar je moest er wel snel bij zijn, want hij was zo weer uitverkocht. Als we er een konden bemachtigen, dan heerlijk op een terrasje, met een glaasje Retsina, de cryptogram maken. Leuke herinneringen zijn dat, de jacht naar de krant.

Vandaag hebben we weer eens een krant gekocht, het AD - Groene Hart editie, omdat de buurvrouw vertelde dat er een foto van onze zoon en zijn vriendin instond.

Die foto is leuk en de rest niet, maar ik ga die krant toch even lezen. Man gooit zich op de cryptogram.

Ik lees dat Gouda in de ban is van zakkenrollers, dat Amsterdam de onveiligste stad is en dat het kabinet-Rutte wellicht het beste is sinds WO II, zegt Rutte, dat het IQ in 100 jaar 14 punten is gezakt (hoogopgeleide vrouwen krijgen minder kinderen dan laagopgeleide), er mag steeds meer haring worden gevangen, dus kunnen we het aan Japan verkopen en verder lees ik nog dat er in het Groene Hart deze maand de meeste regen is gevallen.

Opeens bedenk ik: ik zit m'n tijd te verdoen met vooral ‘who cares nieuws’, ik ga opschieten, ik moet zo gaan werken.

Darker with the day

Het gaat goed met m’n uitdaging om langzamerhand diervriendelijke te eten … tenminste vlees van zoogdieren - koeien, varkens, schapen heb ik niet of amper gegeten. Vis nog wel, dat is ook niet in de haak, maar dat vind ik op dit moment minder bezwaarlijk … stapje voor stapje. Zuivel beperken gaat ook beter en beter. 

Zo nu en dan een filmpje kijken over misstanden helpt wel om consequenter te worden.

Maar vanmiddag kwam ik per ongeluk in zo'n horrorfilmpje terecht dat ik de rest van de dag aangeslagen ben. Dat begon al vanmorgen door het verhaal van de uitgeprocedeerde asielzoeker in hongerstaking …  vreselijk mishandeld en artsen mogen er niet bij … jawel hier IN ons keurige Nederland … Guantanamo Bay-tje spelen.

En dan kom ik dit tegen ... ik raad iedereen af dit filmpje te kijken ... het is ongelofelijk wreed wat je ziet, je doet geen oog meer dicht, wat ... je gelooft dit gewoon niet.

Ik zal in eigen woorden beschrijven wat ik zag:

Ik zie een kalfje liggen en een grote kerel trapt met z'n laarzen drie keer op het hoofd van het diertje. Hij stapt erover en draait zich om. Het kalf probeert weer op te staan en de man schopt nog eens tegen z'n hoofd.

Volgende beeld … een koe staat tussen ijzeren rekken, een man heeft een soort klem, met een snelle beweging klemt hij dat ding in de neusgaten van de koe, aan de klem zit een draad (elektro?) en de man draait deze draad strak om het hekwerk. De koe kan geen kant uit. Dan begint hij de koe op haar hoofd te meppen met een ijzeren staaf tot de koe door de knieën zakt.

Het is een youtube filmpje van een zuivelboerderij uit Ohio … niet uit een of andere ‘schurkenstaat’ of een ‘achtelijk land’ nee, gewoon de Verenigde Staten.

Een volgend beeld: een psychopaat in een gestreept shirt met een hooivork loopt langs een rij koeien, hij prikt dat ding in de buiken en de hoofden van die dieren …

Een man trekt een jong kalfje onder de uiers van z'n moeder vandaan, schopt het, pakt het bij beide oren, zet het tussen z'n benen klem, en begint het dier keihard in z'n gezicht te meppen…

Ander beeld … dezelfde psychopaat met het gestreepte shirt stompt met beide vuisten keihard in de uiers van een koe …

Ik heb het geluid niet aan staan, intussen verschijnen bij de beelden ondertitels met wat die lui roepen: 

‘Stand the fuck still, fucker’

I get going, it’s just like, 

Oh this feels good. I wanna keep fucking hitting ’em.

We beat the fuck out of this cow, we stabbed her, I broke her tail in three places, kept stabbing her ass,  enz. enz.

Ondertussen blijft hij maar meppen waar hij haar raken kan.

Een andere gek tegen een kalfje: Alright, you made me mad calf, I gave you a change.

In een zwaai legt hij het piepkleine kalfje neer, zet z'n knie erop en begint als een waanzinnige op het snoetje te beuken …

en zo gaat het maar door en  door … ik zit inmiddels te janken, mijn man wordt weer kwaad op mij … kijk daar toch niet naar …

Hij heeft gelijk … ik ben helemaal stuk, maar door niet te kijken is het niet weg.

Als jonge broertjes vermoord worden en we in het hele land de zaak volgen, met hoop en met afgrijzen … zeggen we toch ook niet … kijk dan niet.

Al die verschrikkelijke dingen die we zien, horen en lezen … ik kan me even niet meer afsluiten.

Wat is er aan de hand met zulke mensen? Wat voor frustaties moeten ze op die dieren botvieren? Is het een kleine stap van dierenmishandeling naar mensenmishandeling … van dieren vermoorden naar mensen vermoorden? 

Ik ben even helemaal stuk … en ik weet het even niet meer. 

Ik neem dan maar een  wijntje en zet een CD op, Nick Cave - No more shall we part en ik brul mee met God is in the house, Oh my Lord en Darker with the day …

Gelukkig toch nog wat lichtpuntjes vandaag:

Hilarische reacties op FB op een vacature van een muziekwinkel in Groningen, men zoekt een representatieve gitaarverkoper ...  zonder snor, baard, piercings, tattoos, hoedjes, petjes en woeste haardossen, het is zo absurd dat het weer grappig wordt ...

En ...

Russen hebben in hun auto een camera op hun dashboard en filmpjes van vreselijke ongelukken doen het goed op youtube … maar per ongeluk worden er toch ook hartverwarmende momenten gefilmd.

En ...
De mooiste zanger van Groningen heeft een Grunny gewonnen.

Kruisbes (2)

Ei, Ei,

'k Ben blij,
Mijn kruisbes is een lekkernij.

Ze zijn niet zoet,

Ze zijn niet zuur,
Maar echt zo lekker tussenbei…

Uit het boekje De bessen elfjes van Nellie Donker (1944). Als kind had ik dat boekje … maar waar is het gebleven? Ik heb nog eens geprobeerd het opnieuw aan te schaffen, alleen dat bleek een dure aangelegenheid, dat had ik er nu ook niet voor over.

Vorig jaar heb ik een afgedankte kruisbesplant een nieuwe start gegund, zie hier.

Vol spanning kijk ik dit jaar naar wat hij gaat doen.

Begin april zie ik voorzichtig wat leven verschijnen, knopjes en dan al gauw de eerste groene blaadjes.

Een maandje later ontdek ik plots de subtiele bloempjes in zachte pasteltintjes, hoera … een bloem betekent een bes, nietwaar?

Weer twee weken later zie ik al minuscule besjes verschijnen. 

Zo makkelijk kun je mij blij maken.

Hier het vervolg.

Op het eerste gezicht ... in de berm (7)

Weinig zon, veel regen … dat doet sommige planten wel goed groeien.

Fluitekruid lijkt in een paar dagen wel een halve meter gegroeid en veroorzaakt weer bermen en velden van kant (niet Immanuel, maar textiel).

Fluitekruid (10)

Paardebloemen vind ik in alle verschijningsvormen mooi, eerst het zonnige geel, dan de pluisbollen en zelfs helemaal uitgebloeid, witte sterren en de stelen veranderen dan van groen naar rood.

Dat is zo leuk van dit projectje … er vallen me allerlei nieuwe dingen op.

uitgebloeide Paardebloem (5)

De diepzwarte pluimen van de zegge veranderen nu naar mooie naturelkleuren:

Behalve de paarse Smeerwortel zie ik nu dat ze ook in het wit, roze, lila, rozerood en violet bestaan. Prachtig vind ik ze.

Smeerwortel (13)

Sleutelbloem (19)

 Look-zonder-look (20)

Witte Dovenetel (21)

Ik herinner me van vorig jaar dat de voorjaarsbloei begint met voornamelijk geel en wit en dan komen er steeds meer roze en paarstinten. Dat vind ik zelf de mooiste kleuren.

Ik dacht even dat ik een Grasklokje ontdekte … hij stond wat ver weg aan de waterkant, maar ik denk toch dat het een verdwaalde Hyacint is of is het wel een wilde plant?

Van deze wist ik dat het een ooievaarsbek was, maar moest even opzoeken welke, ik denk de Bermooievaarsbek ...

Bermooievaarsbek (22)

Rode Klaver (23)

Distel (24)

Er groeit zoveel, tot nu toe wist ik aardig wat namen, maar als ik op de knieën ga zie ik alweer zoveel nieuw blad, ik weet nog niet wat dat allemaal gaat worden, eerst maar wachten op de bloei.
En deze aparte sprieten … is dat heermoes of heet het paardenstaart … of is dat hetzelfde? 

Heermoes (25)

Het is erg leuk om wekelijks bij te houden wat er in de bermen waar ik naar m'n werk langsfiets groeit.

Ik zie ook minder fraaie dingen, die ik niet terug laat zien op de foto's: weggegooide blikjes en plastic flesjes. Het eerste gedeelte, een landelijke weg waar - dacht ik - geen gemotoriseerd verkeer is toegestaan, behalve door de omwonenden. Helaas veel hardrijdend sluipverkeer hier dat fietsers de doodschrik aanjaagt. Ook het tragische gevolg van dat gedrag: in een week zag ik een doodgereden eend en twee meerkoeten. Waarschijnlijk hadden ze eieren of jongen.

Ook wel weer een leuke waarneming (hoewel de meningen daarover verdeeld zijn), een op z'n gemakje zwemmende muskusrat:

Claw Boys Claw

Men zegt wel eens ‘het dak ging er af’ maar in dit geval leek het eerder of we door de vloer zouden zakken. 

Het concert hier in Rotown is uitverkocht, de zaal is propvol en dan stapt die Peter de Bos op een gegeven moment nog het podium af en loopt dwars door het publiek … de microfoonkabel is alleen wat te kort.

We staan vooraan bij het podium en hoe John Cameron met zijn exploderende gitaarspel opeens op het uiterste randje van het podium komt staan … kippevel!

Als het publiek gaat meeklappen zegt Peter: ‘Je mag bij ons niet meeklappen, dat doe je thuis toch ook niet’ …  en men stopt gelijk, haha.

Ik verbaas me wel over het aantal jongeren in het publiek … en als ze gaan dansen, ik dacht even dat het een vechtpartij was, springen en duwen. Een pit legt mijn zoon me later uit. Vooral de mannen doen dat. Ik ging maar een beetje aan de kant. Ook fijn om de inhoud van een flesje bier dat Peter over het publiek zwiept te ontwijken.

Het publiek is enthousiast en brult de teksten mee.

Knallen, hard, ruig … maar ook minder ruige nummers zoals ‘Rosie’ uiteraard. 

Ik vond het te gek om mee te maken, geweldige band, super optreden … ben alleen nog een beetje doof.

Peter te Bos (zang)

John Cameron (gitaar)

Marcus Bruystens (bas)

Jeroen Kleijn (drums)

9 Wildekruidenbouillon en Zevenbladpesto

N.a.v. de workshop bij de Mengelmoestuin gisteren, ben ik weer zo geïnspireerd dat ik vandaag ook met kruiden wil kokkerellen.

Ik ga naar de plaatselijke heemtuin om te plukken en tref een beheerder aan. Ik voel me bekeken en stap op hem af. Ik vertel dat ik brandnetels en zevenblad pluk. Hij zegt dat er hier eigenlijk helemaal niet geplukt mag worden, maar hij is het met me eens dat brandnetel en zevenblad geen kwaad kan. Look-zonder-look liever niet, dat is een waardplant voor het Oranjetipje.

Ik had al drie stengels geplukt en beloof plechtig het daar bij te laten.

Wat moet het heerlijk zijn als je dit allemaal in je eigen tuin kan plukken.

Ik heb een brandnetel geplant in een pot op m'n dakterras (haha) en hier en daar komt veldzuring op … sinds ik weet dat het eetbaar is wordt onkruid gekoesterd en hoort het bij m'n dakmoestuintje, maar een maaltijd kan ik er nog niet van maken. Dus ben ik afhankelijk van wildplukken.

Ik maak voor de lunch dezelfde kruidenbouillon en zevenbladpesto als in de workshop van gisteren, tenminste met de planten die ik kan vinden. Daslook niet, dat groeit hier niet en indien wel, dan mag je het niet plukken, want het is beschermd.

9 Wildekruidenbouillon

1 sjalot, fijngesnipperd

1 knoflookteen, kleingesneden

1 liter kokend water

2 groentebouillonblokjes

1 el koolzaadolie

ik had de volgende negen soorten: brandnetel, duizendblad, paardebloemblad, hondsdraf, koolzaad, zevenblad, look-zonder-look, paarse dovenetel, weegbree

Verhit de olie en fruit de ui en de knoflook kort, voeg de gewassen en grofgesneden kruiden toe, roer goed om en voeg het water met bouillonblokjes toe, laat een klein kwartiertje trekken, voeg naar smaak peper en zout toe en klaar is je kruidige bouillonnetje, reinigend, versterkend en vol vernieuwende energie!

Zevenbladpesto

een bosje zevenblad, gewassen, steeltjes verwijderd

een handje pijnboompitten, even in droge pan geroosterd

edelgist naar smaak

1 knoflookteen, kleingesneden

olijfolie
peper en zout

ik heb niks afgewogen, gewoon op gevoel doen ...

In de hakmolen alles fijnmalen, olijfolie in gedeelten toevoegen tot het smeuïg is en steeds even proeven of het goed van smaak is.

Lekker dik op stukjes geroosterd desembrood en bij de soep serveren.

Mengelmoestuin

Perenbloesem

Vandaag kan ik twee leuke dingen combineren … ik ben uitgenodigd door het Red Hat chapter de Rode Waterjuffertjes om mee te gaan naar een workshop bij de Mengelmoestuin, dus een Red Hat-uitje en een leerzame wilde kruiden-workshop.

Samen met een lady van mijn eigen chapter sluiten we ons aan bij de Rode Waterjuffertjes.

We worden ontvangen met kruidenthee en koek, vol interesse luister ik naar wat er verteld wordt.

Ik heb wel een klik met de eigenaresse van de tuin, zo zou ik mijn toekomstige tuin ook wel kunnen voorstellen. Ook met mooie kipjes.

Heerlijk zo'n wilde tuin, waar veel kruiden gewoon hun gang kunnen gaan, zoals bijvoorbeeld zevenblad; dat moet je niet zien als lastig onkruid, maar juist als gratis, gezonde groente … if you can't beat it, eat it!

Het schijnt dat de Romeinen het als groente aten, het heeft geen mest nodig, je hoeft het geen water te geven en slakken lusten het niet.

Zevenblad bevat vitamine C, caroteen, kalium, calcium, magnesium en kiezelzuur. De bladeren van zevenblad kunnen bijvoorbeeld bereid worden als spinazie. En de mooie witte schermbloempjes zijn ook nog eens lekker.

Vervolgens krijgen we een rondleiding door de Mengelmoestuin; een verrassende en gevarieerde natuurtuin. 

Zoekplaatje ...

 ... in deze compostbak nestelt een eend.

De dames in het rood en paars verzamelen onderweg allerlei wilde kruiden waarvan we een smakelijke, reinigende, energieke 9-kruiden-bouillon en zevenblad-pesto maken.

Als ik het goed onthouden heb, komen de volgende planten in de bouillon: brandnetel, paardebloemblad, berkenblad, look zonder look, daslook, hondsdraf, zevenblad, fluitekruidblad, zuring. Daarbij nog een rode ui, knoflook, peper, zout en wat tamari, en groentebouillonblokjes.

Van zevenblad maken we ook nog een heerlijke pesto, op een stuk brood lekker bij de soep.

Een aantal kruiden ken ik wel, ik experimenteer regelmatig met recepten met (on)kruiden. Toch leer ik weer bij, het jonge blad van fluitekruid is ook eetbaar, dat wist ik niet. Ook erg lekker in de soep is daslook.

Dit is zo leuk en alles smaakt geweldig en gezond. Ik besluit om morgen alles nog een keer thuis te maken, zodat Mijn Architect er ook van kan genieten.

Een heerlijke middag, reuze gezellig en na een klein buitje bij aanvang, bleef het verder droog.