Eindelijk een zonnige dag. Voor mijn gevoel is dat weken geleden. Ik doe een rondje dakterras ... wat veel werk te doen en waar te beginnen, wat weinig zin nog.
 |
Acer davidii 'Rosalie'
|
Deze esdoorn heeft alweer knopjes, ik heb hem al elf jaar en het is elk jaar telkens weer een wondertje dat hij uitloopt, zeker in zo’n onnatuurlijke omgeving, namelijk een pot.
Ik besluit de dode slierten van de bosaardbei af te knippen. Er is afgelopen zomer niet één aardbeitje aan gekomen (wie doet er nou ook een bosaardbei in een pot), maar het was een waterval van uitlopers geworden, die zich in alle buurpotten nestelden, zelfs in de goot. Dat was wel een leuk gezicht.
Terwijl ik wat bruine slierten wegknipte zag ik een lieveheersbeestje. En nog een... en nog een. Tien, twaalf stuks. Ze zaten heel stil, waren ze dood? Nieuwsgierig tikte ik zacht tegen ze aan. Langzaam werden ze wakker en slaapdronken liepen ze een stukje.
Hoe beter ik keek hoe meer ik zag ...ik ben maar gestopt met snoeien, dat kan wel wachten ... laat die beestjes eerst maar wat bijkomen. Hopelijk blijven ze een beetje in de buurt wonen.
Er was er een met een deukje in z’n schild. Moest die zich niet even lekker uitrekken? Ik gaf hem een klein zetje en hij vloog een metertje verder en landde ... bovenop de Boeddha.
Die Boeddha gaat trouwens een mooi kapsel krijgen, er groeien mosjes op z’n hoofd!
