Opvliegers, Hot Flashes, Vapeurs... je hoort er wel eens over en het is blijkbaar iets grappigs want zodra het ter sprake komt wordt er gelachen. Daardoor kreeg ik het idee dat het niet zoveel voorstelde.
Juli 2010 kreeg ik een eerste opvlieger en de dagen die volgden gebeurde dat zo’n 10-12 keer per dag.
Niks om over te lachen! Ik raakte lichtelijk in paniek. Ik stond in brand. Een intense hitte die een uitweg uit mijn lichaam zocht. Het was een angstaanjagende, vreemde gewaarwording en helemaal niet grappig. Het was verschrikkelijk. De nachten waren nog erger. Drijfnat en niet kunnen slapen. Colonnes mieren die onder de huid van benen van boven naar beneden marcheerden en weer terug.
Aan de slag met zelfhulpmiddeltjes als salvia en rode klaver. Na een tijdje begon dat te werken, nog ‘maar’ 3x per dag een opvlieger. De mieren kwamen minder vaak langs. Maar hoe lang moet je dit blijven slikken? Ik hoorde van vrouwen dat het wel 10 jaar kon duren! En zijn die homeopathische middeltjes wel veilig? Duur waren ze in ieder geval wel.
Wat is dit voor gekkigheid? Ik snap dat er in het lichaam hormonaal een nieuwe balans moet worden gevonden, maar moet dat 10 jaar duren? Wat is daar het nut van? Ik probeer alle adviesjes een beetje te volgen. Weinig vlees, veel noten, niet teveel koffie, uitkijken met scherpe kruiden en matig met wijntjes. Dat laatste wil niet zo erg lukken, hoor.
Laagjes kleding, vestje aan, vestje uit. De ventilator boven het hoofdeind van het bed.
Ik heb me een tijdje als en schip op de woeste zee gevoeld, losgeslagen, niet begrijpend waarom ik het roer niet meer zelf kon bedienen. Maar de emotionele stormen zijn weer gaan liggen. Het gaat nu weer beter .... met hier en daar een opvlieger.
