Ik heb deze weken op youtube allerlei schokkende filmpjes over hoe wij met dieren omgaan bekeken. Soms zat ik huilend met m'n laptop op schoot.
'Kijk dan niet’ zei men steeds tegen mij, maar ik wilde, moest kijken. Ik wilde weten of het nou allemaal echt zo erg was. Het blijkt nog erger dan ik kon vermoeden. Door niet te kijken is het natuurlijk niet weg.
Het heeft me gesterkt in mijn beslissing.
Dit boek heb ik tijdens deze periode gelezen, ook dat hielp mij om een afweging te maken.
De schrijfster probeert steeds een een andere voedingswijze uit; biologisch, vegetarisch, veganistisch en fruitarisch. Heftig, maar ook komisch beschreven en bezighoudend met de vraag: Wat gun ik mezelf, ten koste van anderen?
Een citaat uit dit boek, blz. 129:
Als ik zo klaarwakker in het donker lig te staren, denk ik aan wat zich op datzelfde moment overal op de wereld in mestveestallen, slachthuizen en laboratoria afspeelt. Van alle onthutsende ontdekkingen die je in de loop van je leven doet - dat je ouders toch niet perfect zijn, dat liefde vergankelijk is en dat ik waarschijnlijk nooit in een open sportwagen met wapperend haar door Parijs zal rijden - was deze ontdekking het ergste: dat er achter de lichte, vriendelijke wereld van supermarkten en apotheken een onbarmhartige, beangstigende leedfabriek verborgen zit, een hel waarin dieren de gekwelde zielen zijn en mensen de duivels door wie ze worden gefolterd. Het is alsof ik de waarheidspil uit de film The Matrix heb geslikt. ‘Hier heb je twee pillen, kies er een uit. Neem je de blauwe, dan blijft alles zoals het is; je gelooft wat je wil geloven, je hoeft geen kennis te nemen van wat voor gevolgen jouw consumptiegedrag voor andere mensen en dieren heeft, en niemand zal je om die reden ook maar iets verwijten. Neem je de rode, dan kom je erachter hoe het in werkelijkheid is. Alles wat ik je aanbied is de waarheid, meer niet. Ik zeg niet dat het gemakkelijkn voor je zal zijn, ik zeg alleen dat het de waarheid is. en als je eenmaal je keuze hebt gemaakt, kun je niet meer terug.’
Opeens begrijp ik heel goed waarom de meeste mensen de blauwe pil kiezen.
Ik heb dus de rode pil gekozen, ik kan niet meer terug.
Ik heb veel over deze onderwerpen gelezen op internet en Facebook.
Ik zag ook een andere kant, starheid, dogmatisme en arrogantie bij mensen die vinden dat zij door hun manier van eten beter dan anderen zijn.
Die 'net goed' schrijven als er verschrikkelijke ongelukken met jagers gebeuren. Ik ben ook niet voor jacht, maar als je zo reageert dan ben je eigenlijk geen haar beter.
Mensen worden door deze dierliefhebbers uitgescholden omdat ze zich (nog) niet tot een andere manier van eten 'bekeerd’ hebben. Zo werkt het natuurlijk niet.
Bewustwording en veranderen van voedingsstijl is een proces en ieder doet dat op zijn eigen wijze en tijd, met kleine of grote stappen. Welke weg sla ik in?
Vegetarisch
Ik wil geen koeien en varkens meer eten, het zijn net zulke schatten als honden en katten. Voor een groot deel zet ik het vegetarisch eten wel voort, ik zal sowieso zelf geen vlees uit de bioindustrie meer kopen, maar ik sluit niet uit dat ik nog eens een visje zal eten en misschien vang ik zelf nog wel eens wat rivierkreeftjes. In ieder geval ga ik dit jaar eens bijhouden wat ik aan vlees eet en bekijk het resultaat kritisch aan het eind van dit jaar.
Veganistisch
Veganistisch eten vind ik erg avontuurlijk, en daar ga ik zeker mee door, al is het alleen maar om te ontdekken hoe je dingen kan vervangen.
Alles te vervangen door sojaproducten is ook niet de oplossing, ongefermenteerde sojaproducten schijnen helemaal niet zo gezond te zijn. Ik ga me daar nog eens verder in verdiepen.
Veganisten gebruiken niks van dieren, geen honing, geen wol, geen leer.
Dat is voor mij nog een stap te ver. Ik heb toevallig twee paar laarzen gekocht die niet van leer zijn, ik ben niet helemaal ontevreden, maar ook niet tevreden. Waar zijn ze dan wel van gemaakt? Aardolie?
Dan kom je weer bij de volgende dilemma's: duurzaam = milieuvriendelijk = dierenwelzijn?
Ik ga zuivel beperken, noem het geen veganisme, liever noem ik het dat ik regelmatig plantaardig zal eten.
Zuivel
Dierproducten waar ook onnoemelijk leed achter zit, maar waar ik toch nog niet helemaal afstand van kan nemen, ook omdat ik nog geen goede vervanging weet. Ik zal het beperken, maar mezelf toch nog zo nu en dan toestaan, zoals boter, kaas en eieren.
Ik probeer de beste kwaliteit daarvan te kopen, biologische boter en kaas. Voor eieren heb ik gekozen voor de ronde doosjes van Rondeel.
Wat me denk ik vooral goed gedaan heeft is het vermijden van e-nummers en onzintoevoegingen in mijn voeding. Daar ga ik nog verder op studeren. Hoewel ik al amper kant-en-klaar of pakjes en zakjes gebruikte, schrik ik steeds weer als ik alle etiketten met ingrediënten lees. Overal zit suiker of glucose-fructose in.
Dat lijkt mij een nog groter gevaar dan al het vet waar we zo bang voor zijn gemaakt. Ook in zogenaamd gezonde voedingsmiddelen zitten suiker en vage toevoegingen. Ik heb ‘Een pleidooi voor echt eten’ van Michael Pollan in m'n boekenkast staan, ik zal hem weer eens op mijn nachtkastje leggen.
Mijn laatste Fris&Fruitige maaltijd bestond uit zelfgemaakte tofu-bonenburgertjes met tahinsaus en rijst.
Conclusie: ik noem me voorlopig maar part-time planteneter en flexitariër.
Even dacht ik nog mee te doen met de Vegan Challenge in februari, maar ik ga dan ook een weekje op vakantie, dus dat lijkt me niet haalbaar.
|
Supervitaal na 21 dagen F&F, mezelf beloond met een nieuw jurkje (15 euro). |
Hier vind je de info over het project Fris & Fruitig.