Voorjaarsvakantie (1)

Half december zijn we voor het laatst een weekendje weg geweest … nu weer een week vrij in twee gedeeltes. Even alle werk, drukte, gedoe loslaten ...

Vanmiddag begon de vakantie al een beetje … samen met een vriendin naar het plaatselijke filmhuis.

La grande bellezza van Paolo Sorrentino, een prachtige film die doet denken aan Fellini's La Dolce Vita.

Uit de recensie van de Filmkrant:

Stralend middelpunt van de film is Jep Gambardella, zelfverklaard koning van de Romeinse high society en socialite extraordinaire, die net na de theatrale openingsscène zijn vijfenzestigste verjaardag viert.

Een Italië dat moreel en economisch aan de grond is gelopen en feestend ten onder dreigt te gaan aan narcisme en onvermogen. En natuurlijk stop je dan die onweerstaanbare metafoor van de Costa Concordia in je film, het cruiseschip dat voor de kust van Toscane symbool ligt te zijn voor de failliete Italiaanse spektakelmaatschappij. Gambardella weet dat hij in de spiegel kijkt wanneer hij het schip ziet liggen.

Zie hier de trailer.

Prachtige muziek ook, van kerkmuziek en opera tot eurotrash-feestmuziek (?), die term vond ik in deze recensie.

Na 144 minuten staan we weer een beetje overrompeld buiten … terwijl het nog licht is, dat vind ik altijd zo'n aparte gewaarwording na een film, maar natuurlijk logisch als je 's middags naar de bioscoop gaat!

drie x drie (1)

Kruisbes

Pasta met romige bloemkoolsaus

Romige kaassausen vond ik altijd erg lekker op de pasta, maar wel vet en zwaar, daarna meestal lichtelijk last van de maag. 

Ik maak nu, als ik vegan kook, dit soort kaassauzen van geweekte cashewnoten, maar deze is ook een lekkere versie.

Deze pastasaus van oh she glows is licht verteerbaar, want is gemaakt van … bloemkool!

De gepureerde bloemkool heeft een romige structuur en door de edelgist krijgt het toch een ‘cheesy’ smaak. Je kunt er nog allerlei groenten naar eigen inzicht doorheen doen. Ik had nog het binnenste van de groene kool van de koolrolletjes over, dus dat heb ik erin verwerkt.

Zo maakte ik het voor twee personen:

200 g pasta, ik had volkoren spelt-penne

rest gekookte groene kool

1 kleine bloemkool

1 eetl. olijfolie

2 teentje knoflook, uitgeperst

1 sjalotje, gesnipperd

150 ml amandelmelk (ik had zelfgemaakte, maar kan ook uit pak, let dan wel op ongezoete, of sojamelk)

2 eetl. edelgist

1 eetl. citroensap en wat rasp van de schil

peper en zout naar smaak

peterselie

Kook de bloemkool gaar.

Bak in een koekenpan in de olie de ui met knoflook op laag vuur. Pureer de gare bloemkool samen met het ui-knoflookmengsel, melk, edelgist, citroensap en -rasp, peper en zout

Kook de pasta gaar en schep er de groene kool (of wat je zelf wilt) erdoor.

Meng de saus met de pasta, voeg eventueel nog wat zout toe en serveer met fijngesneden peterselie en zwart peper uit de molen. Druppel er tot slot wat etra vierge olijfolie over.

Koolpakketjes met pompoenpuree

Bij de vorige ‘Eet Lekker Mee’ had ik een hoofdgerecht bestaand uit drie verschillende gerechten.

Een daarvan waren de koolpakketjes, het recept vond ik op 24kitchen, van de enthousiaste Engelse kok Andy McDonald, zijn plezier in koken spat van de video's!

Een groene kool is zo mooi, net een landschap, bijna zonde om op te eten …

Van zijn recept gebruik ik alleen de koolpakketjes met pompoenpuree.

Ik ben het helemaal met zijn reactie eens als hij in de video de pompoenpuree proeft (op 4:56 min.): ‘mmm, hij danst … hij is vrolijk …’, hahaha zo leuk!

Het is waar, zoiets simpels als gepofte pompoen en wat citroen, zo ongelooflijk lekker, ik moest me echt inhouden om bij het proeven niet nog een paar grote happen te nemen.

De koolbladeren drie minuten blancheren was in mijn geval wat te kort, de bladeren waren nog iets te taai, een volgende keer zou ik dat wat langer doen.

Koolpakketjes

1 flespompoen

extra vierge olijfolie

1  savooiekool

1  citroen

olie om de ovenschaal in te vetten

Verwarm de oven voor op 220 ºC.

Pak de pompoen in met aluminiumfolie en rooster de pompoen in circa 1 uur en 30 uur gaar in de oven. Halveer de pompoen, verwijder de pitten en schraap het zachte vruchtvlees uit de schil. Breng het vruchtvlees op smaak met een beetje zout, versgemalen peper, rasp en sap van de citroen en een scheutje olijfolie. En meng tot een puree. 

Breng een pan met water en een beetje zout aan de kook. Haal de bladeren van de savooiekool los en blancheer ze circa 3 minuten. Spoel de bladeren koud met water en dep droog met een theedoek. Snijd de nerven uit de koolbladeren.

Vul de bladeren met de pompoenpuree en vouw de savooiekoolbladeren dicht als een envelop. Leg ze met de gevouwen kant naar beneden in een met boter ingevette ovenschaal. Dek de ovenschaal af met aluminiumfolie en zet voor het serveren circa 15 minuten in de oven van 180 °C, zodat ze goed warm zijn. 

Gepofte Biet met Avocadocrème

Het voorgerecht van de laatste ‘Eet Lekker Mee’ had ik van de site 24kitchen, van Angélique Schmeinck. Ik heb het iets veranderd, de roodlof en de schapenkaaswafel heb ik weggelaten en ik had geen granaatappelsiroop, dat werd homemade rozebottelsiroop.

Een smaakvol voorgerecht. Biet in de oven gepoft is veel lekkerder i.p.v. gewoon koken, ‘minder grondsmaak’ maar ook erg makkelijk, eenmaal in de oven, kookwekker aan ... en geen omkijken meer.
Dat aardse, zoetige van de biet met die frisse, zachte avocadocrème …  heerlijke combinatie.

Rode bieten

3 kleine rode bieten

8 el rozebottelsiroop

6 el notenolie

Avocadocrème

2  eetrijpe avocado's

1  limoen

50 ml fruitige olijfolie

1 el veganaise

zeezout en peper

’s Middags voorbereiden

Bieten poffen

Verwarm de oven voor op 175 °C. Verpak de bieten afzonderlijk in aluminiumfolie en pof ze in circa een uur gaar in de oven. Laat de bieten tot handwarm afkoelen in het aluminiumfolie en pel daarna de schil er af. Snijd de bieten in parten en bewaar voor de eindbereiding.

Avocadocrème

Halveer de avocado en verwijder de pit. Schep het vruchtvlees met een lepel uit de schil. Pureer het in de keukenmachine met rasp en sap van limoen, olijfolie, zeezout en peper uit de molen tot een gladde crème. Vul een spuitzak met de avocadocrème, druk er zoveel mogelijk lucht uit om verkleuren te voorkomen. Bewaar in de koelkast.

Kijk even op de video hoe zij de spuitzak in de lucht ronddraait. Ik had de crème vroeg gemaakt, en hij is inderdaad niet verkleurd!

’s Avonds afmaken

Verwarm een scheutje olijfolie in een antiaanbakpan, rooster de bietjes tot ze licht kleuren, schenk er de rozebottelsiroop bij en karamelliseer ze op middelhoog vuur tot de siroop om de bietjes gaat zitten.

Presentatie gerecht

Verdeel bietjes over de borden

Spuit de avocadocrème erbij

Voeg notenolie toe in de pan met de achtergebleven rozebottelsiroop en verwarm enkele seconden. Lepel over de bietjes.

Fietstocht

Aardig weer, dus een lekkere fietstocht gemaakt met Y. (bijna 28 km). We wilden naar Nieuwerkerk a/d IJssel fietsen om wat te gaan drinken bij De Dames - Leefgoed de Olifant.

We fietsten op de beeldschone Gouderakse Tiendweg, door het Beijerse in de Kimpenerwaard, via Gouderak en Ouderkerk.

De weilanden zijn leeg, op wat ganzen en een paar stoere koeien na. En een schaap met iets vreemds op z'n kop. Heel in de verte wat scholeksters en smienten.

We willen met het pontje overvaren naar Nieuwerkerk. Helaas …  het pontje ging niet vandaag. Dus zijn we teruggefiets naar Gouda en gaan bij het Museumhaven Café wat eten en drinken. 

o, jammer worteltaart is al op

Een gastvrij onthaal door een enthousiaste uitbater! Een goeie pompoensoep (daar zijn we allebei gek op) met een lekker fris fairtrade wijntje. Een lekkere cappuccino met een überheerlijke worteltaart èn nog een koffielikeurtje als toegift.

Genieten, erg gezellig en bijna de slappe lach … je weet wel waardoor Y.

Tuinbonenpesto

Ik heb dit leuke boek te leen en krijg helemaal zin in de lente. De tuinboon komt als eerste aan de beurt en met enthousiasme beschreven moest ik gelijk een zakje tuinboonzaden kopen.

Ik hou erg van verse, maar wel dubbelgedopte, tuinbonen en geïnspireerd door de recepten besloot ik tuinbonenpesto te maken. Er zijn nu natuurlijk nog geen verse tuinbonen, maar ik denk dat diepvries voor dit gerecht niet zoveel uitmaakt. In het boek staat een recept met kaas, dat kon dus niet voor het ELM-diner, dus maakte ik een eigen versie met edelgist:

tuinbonen (diepvries 450 g)
2 teentjes knoflook

1/4 bosje platte peterselie

2 eetl. walnotenolie

sap en rasp van een halve citroen

50 g macadamianoten, fijngemalen

snufje cayennepeper

zout en peper 
2 eetlepels edelgist

ongeveer 4 eetl. lekkere extra vierge olijfolie

Breng een pan water aan de kook, voeg er de tuinbonen bij en laat 3 minuten koken, giet af en spoel met koud water af.

Dubbeldop de boontjes (maak een sneetje in het taaie velletje en druk het groene boontje eruit). Schil de knoflook en snij in stukjes.

Doe de boontjes, knoflook, peterselie, walnotenolie, cayennepeper en macadamia in een mengkom en pureer met de staafmixer fijn.

Giet de olijfolie in gedeeltes erbij tot de gewenste smeuïgheid, voeg de edelgist en naar smaak peper en zout toe.

Erg lekker op een toastje, gegarneerd met tuinkers, maar ook op een desemboterham niet te versmaden!

‘Eet Lekker Mee’ (6)

Druk dagje in de keuken … ik ga veel gerechten maken voor vanavond, alvast een lijst met handelingen gemaakt om af te vinken:

Muziekje opzetten en lekker bezig, helemaal in m'n element.

Dit plantaardige menu is het geworden:

amuse: 

Toastje Tuinbonenpesto

vooraf:

Gepofte Biet met Avocadocrème

hoofdgerecht:

Koolpakketje met pompoenpuree

Spinazie-wortel-polenta taart met Cashewnotensaus

Linzenburger (uit het boek Puur Plantaardig van Antoinette Hertsenberger)

dessert:

Pannacotta

Als je op de gerechten in bovenstaand menu klikt, krijg je de recepten zoals ik ze maakte.

Spinazie-polenta-taart met cashewsaus

Dit is een supermakkelijk en (supergoedkoop) gerecht van het leuke blog De Plantaardige Keuken.

Ik heb dit al twee keer eerder gemaakt en nu weer, bestemd voor het diner morgen in m'n community ‘Eet Lekker Mee’. De eerste keer was hij een beetje sloppy, waarschijnlijk omdat ik iets te weinig polenta had ... maar de volgende dag was hij steviger geworden. Een dag eerder maken komt de smaak ook wel ten goede vind ik.

Om er een wat andere draai aan te geven heb ik er deze keer een restant pesto en wat zwarte olijven aan toegevoegd. Ook heb ik nu iets minder wortel gebruikt, ik vond het toch iets te zoet.

Ik wil nu vierkante stukken in plaats van punten, en heb zodoende i.p.v. een springvorm een rechthoekige schaal gebruikt, dat ging ook prima. Opwarmen kan onder aluminiumfolie in de oven, of desnoods in de magnetron.

Ingrediënten 

3 eetlepels olijfolie

1 ui, fijngesneden

3 teentjes knoflook

200 gram wortel, geraspt

1 pak (450 g) diepvriesspinazie, ontdooid en uitgelekt

1 theelepel cayennepeper

1 blik zwarte bonen, afgespoeld

half potje pesto (de biologische van ah is vegan)

10 zwarte olijven in plakjes gesneden

zout en peper 

1 liter bouillon van 2 groentebouillonblokjes

2 theelepels tijm

225 gram polenta

Verwarm de oven voor op 200 graden en vet een rechthoekige vorm van 25 cm in met 1 eetlepel olie.

Verhit 2 eetlepels olie in een hapjespan en fruit de ui 5 minuten. Snij de knoflook fijn en voeg met de wortel toe. Bak nog een paar minuten. Roer dan de spinazie met de cayennepeper erdoor en bak nog 5 minuten. Voeg tenslotte de zwarte bonen toe en verwarm ze mee.

Breng in een andere pan de bouillon met de tijm aan de kook. Zodra het kookt voeg je in gedeeltes, goed roerende, de polenta erdoor. Blijf roeren om klontjes en aanbranden te voorkomen.

Laat polenta ongeveer 10 minuten zachtjes koken en roer dan het groentemengsel erdoor.

Doe het gehele mengsel in de vorm en druk aan tot een platte taart. Zet nog 10 minuten in de oven voor een krokant laagje. 

Ik maakte er een cashewnotensausje bij, ik liet me inspireren door dit recept van Voedzo.nl, iets aangepast aan ingrediënten die ik in huis had. Maar het is net een kaassaus!

Cashewnotensaus

100 g cashewnoten, een uurtje geweekt in wat water

1 teentje knoflook

3 eetl edelgistvlokken

1 tl gedroogde oregano

½ tl kurkuma

1 tl zout

½ tl cayennepeper

sap van een ½ citroen

1 eetl. olijfolie

50 ml sojamelk

50 ml sojaroom

1 ui

scheutje olijfolie

Spoel de cashewnoten af en doe in een mengkom. Voeg alle ingredienten t/m de room erbij en pureer met de staafmixer.

Snijd de ui fijn en bak deze tot die zacht is een wat hete olie in een pan. Voeg de saus toe, zet het vuur zacht en laat het even pruttelen en indikken.

Van wat simpele groenten toch een bijzonder en lekker gerecht! Ben benieuwd wat mijn gasten er morgen van vinden.

En zelfs de derde dag nog lekker:

Eerste dag dakterrastuinieren

Wat een heerlijke zondag! Hup het dakterras op. Dode plantenresten verwijderen en nadenken over wat ik dit jaar wil zaaien.

Om de zoveel tijd halen we een deel van de vlonders weg en scheppen dan al het blad en aarderesten van de dakbedekking af. Ik had dat twee jaar geleden in vuilniszakken geschept en nieuwsgierig keek ik er naar. Het is mooie grond geworden, met halfvergaan blad. Ik ben er blij mee want nu hoef ik niet gelijk nieuwe zakken grond te kopen. Ik kieper de zakken leeg in een speciekuip en schep het goed door elkaar … wat ruikt het lekker naar bos!

In de grote bak die ik vorig jaar van de buurman kreeg komt alvast een laagje van deze aarde. Wat zal ik daar straks gaan zaaien? Het is de enige bak waar planten in kunnen klimmen. Vorig jaar had ik er kapucijners en pronkbonen in.

Wat ik weet van wisselteelt is dat ik dit jaar daar niet weer bonen moet zaaien. Maar wat zal ik dan wel doen daar? Tomaten of courgettes? Of iets heel anders? 

In de zinken teil zitten de aardperen, daar kan ook nog wel iets bij.

Spinazie lijkt me ook leuk, heb ik nog nooit gehad. Het is leuk om plannetjes te maken. Mijn ruimte is beperkt dus moet ik keuzes maken.

Eerst maar verder met opruimen, er is nog tijd genoeg. In veel lege potten staan onkruidjes ... maar wel eetbare zoals deze veldkers (Cardamine), familie van de pinksterbloem, smaakt heerlijk, dus gaat zo meteen de sla in!

Een beginnetje is gemaakt, krijg er weer veel zin in ... hopelijk zet de lente door.

Romeinse sla

Ik had een Romeinse sla (Romaanse, Romaine) gekocht met de bedoeling om die in een smoothie te gebruiken. Hij was nogal groot, dus zocht ik een recept. Ik wist weinig van deze groente, in m'n boekenkast staat dit boekje met de volgende tekst:

Romaanse sla (Lactuca sativa L. var. longifolia) wordt ook wel Romeinse sla genoemd of romaine. De sla behoort tot het type bindsla. De sla groeit recht omhoog. Door het dichtbinden van de bladeren aan de top bleekt het hart en blijft dit zacht. De buitenste bladeren zijn vrij stug en kunnen goed worden gestoofd (3 à 5 min.). In Zuid-Europese landen, zoals Italië en Spanje, wordt deze slasoort veel gegeten. Gestoofde Romaanse sla heeft iets weg van spinazie en andijvie en kan ook zo worden bereid. Rauwe Romaanse sla smaakt iets wranger dan kropsla. Verpak Romaanse sla in een open plastic zak. De bewaarduur is ca. 1 week in de koelkast.

Dit gerecht werd het:

Gestoofde Romeinse sla met zilvervliesrijst

200 g zilvervliesrijst

1 el (kokos)olie

1 tl geelwortel (kurkuma)

1 tl gemalen koriander

stukje geraspte gember

Romeinse sla, ik gebruikte ong. 10 buitenste bladeren, gewassen en kleingesneden

1 rode ui, gesnipperd

1 rode puntpaprika, in kleine stukjes (ik gebruikte een halve, hij was nogal groot)

100 g doperwten (diepvries)

750 ml groentebouillon

1tl shiro miso

peper

wat kleingesneden peterselie

Kook de rijst gaar.

Verhit de kokosolie en bak de specerijen en gember kort, voeg ui en paprika toe en roerbak een paar minuten.

Schenk de warme bouillon erbij, voeg de bevroren erwten toe en laat deze zachtjes gaar worden.

Voeg de Romeinse sla toe, roer 3 minuten op hoog vuur, maal er wat peper over en roer er tot slot de miso door.

Doe het mengsel op een bord, schep er de rijst op en garneer met de peterselie.

Deze vegetarische grillworst bevat kippe-eiwit, dus is deze niet vegan.

Retraite, het vervolg

Natuurlijk is de dip weer weg … ik ken het proces van vasten inmiddels, ik doe het al jaren!

Ik werd de 4e dag vroeg vrolijk wakker, moet heel de dag werken, veel fietsen van cliënt naar cliënt, heerlijk in de zon. Voel me altijd een beetje silly na zo'n dip … maar accepteer dat het erbij hoort.

Deze week heb ik veel opgeruimd, rommeltjes, stapels tijdschriften, keukenkastjes. Bezigheden om niet de laptop te pakken, ik heb zelfs weer echte boeken gelezen en handgeschreven dagboek bijgehouden.

Tien dagen niet op het internet, dat geeft rust en onrust.

Rust omdat het veel tijd scheelt … onrust omdat ik denk iets te missen …

Facebook, ik vind het leuk en handig … ik kom achter dingen die ik niet wist en die kennis kan ik gelijk weer doorgeven.

Ik zit bijvoorbeeld in vegan-groepen … zonder deze had ik nooit zo snel allerlei informatie en leuke diervrije recepten gevonden. Dierenwelzijn en -leed … via facebook leerde ik van medefacebookers veel over hoe het werkelijk in elkaar steekt.

Facebook lijkt een soort parallele wereld … in het echte leven voel ik me weleens een vreemde eend in de bijt … anders dan anderen, andere humor, wederzijds onbegrip … zoals men bijvoorbeeld onder ‘houden van dieren’ compleet verschillende betekenissen kan verstaan. Iedereen is tegen dierenmarteling … maar alleen tot etenstijd en anders ben je extreem.

Op facebook blijken er veel gelijkgestemden, wereldwijd. Dat is het verslavende ervan!

Dus ja, ik heb het gemist en ook weer niet. Facebooken kan een vlucht zijn … heerlijk soms, maar het kost teveel tijd, ik ben veel productiever zonder. Na deze tien dagen zonder maar eens kijken of ik het wat beter in de hand kan houden. Sowieso als het lekker weer is … dan vis de keuze makkelijker ... hup naar buiten!

Zo'n thuisretraite is niet te vergelijken met een echte. Sapjes en soepjes zelfmaken is niet erg, maar jezelf een massage geven, zelfs met heerlijkste olie, dat is het toch niet helemaal. Het was een leuk experiment, in ieder geval voel ik me weer lichter, letterlijk en figuurlijk.

Ik heb alleen geen zin om het handgeschreven dagboek alsnog over te typen vor de blog ... vandaar hier een korte samenvatting, hahaha.

Retraite, dag 3

‘Somber’ en ‘Pieker’ kwamen langs … gedachtenspinsels over elke nieuwe rekening die binnenkwam, geldzorgen, toekomstdromen.

Ik heb twee werkgevers, bij de een vast contract (moet je blij mee zijn in deze tijd) maar het is voor zes uurtjes per week. Is een baan van zes uur een baan? Kun je je werk goed doen in zes uur? 

Natuurlijk doe ik mijn werk goed … maar ik red het niet binnen die zes uur. 

Maar het is wel erg leuk werk … dus dan heb je het er voor over om soms het dubbele aan uren kwijt te zijn. Ik zie collega's te weinig en zij zien mij niet dus heb ik soms het gevoel er niet bij te horen …

Geniet er nu nog maar van … de verzorgingshuizen gaan dicht … ook de mijne, dus over een jaartje is het misschien over en uit.

Mijn andere baan, ook heel leuk werk, alleen heb ik daar een nul-uren contract, dus niet ziek worden en niet te vaak vrij nemen, want dan wordt er niets verdiend.

Gelukkig heb ik regelmatige uren, zo'n tien in de week (en ook regelmatig extra invaluren) dus toch wel wat vastigheid, alhoewel … de wmo komt eraan … een deel van mijn werk kan straks ook door vrijwilligers gedaan worden volgens de gemeente (denk ik niet, hoor).

Tijdens deze retraite komen de inzichten, de vragen … ben ik niet een beetje een gekke henkie of  een lulletje rozewater … Door een gebeurtenis het werk aangaande ben ik erg geraakt, het is vast een misverstand ... maar nu zwelg ik vooral in zelfmedelijden, boosheid.

Inzicht … je kunt je nog zoveel geven voor een werkgever - ik heb van nature een loyale inslag - maar diep in je hart weet je natuurlijk wel … het is geven-geven-geven- en niks krijgen en dat geldt natuurlijk niet alleen voor de zorg … zo zal het wel in alle bedrijfstakken zijn. 

De volgende gedachte kwam bij mij op … als het voor een werkgever toch niet uitmaakt of speciaal ik wel of niet voor hem werk … maakt het voor mij nog uit dat ik voor hem werk? Of kan ik ook overal anders werken? Maakt het uit of je begeleidingsplannen schrijft of dozen inpakt? Tuurlijk wel … mensen blij maken, dàt maakt uit.

Ik maak mooie dingen mee … ik geef veel om de mensen waarvoor ik werk, teveel misschien wel, maar … voor mij tien anderen, denk ik zo. Ik ben niet onmisbaar, ik ben niet exclusief, ik ben makkelijk te vervangen. Iedereen wil toch speciaal en nodig zijn? Zo voel ik me op dit moment in ieder geval niet.

Wat is leuk werk? Of is dat luxedenken? Ik zie hoe Mijn Architect Zonder Werk daar mee omgaat, die elke kans grijp om voor een uitzendbureau dozen in, danwel uit te pakken, wat is het dat dan je dag maakt? De Mensen!

Hij verdient een uurloon, een bedrag waar je je flink achter de oren gaat krabben, schandalig eigenlijk, toch omdat het veel, heel veel uren zijn, wordt het toch weer een aardig bedrag, en ja, zeer welkom.

Maar wat komt hij met leuke verhalen thuis, wat ontmoet hij bijzondere mensen, uit de hele wereld.

Trots op hem!

Zou ik dan, met al dat gesappel om de maand rond te komen, niet iets simpelers gaan doen … wat me niet zoveel gedoe en eigen tijd kost? ‘Knop op stom en blik op oneindig’. Is dat wat?

Kijk, er spelen twee dingen … 1. we zitten hopeloos om geld verlegen … we redden het niet zo … er moet meer inkomen komen, en 2. blijf ik ongeveer 16- 20 uur leuk werk doen of ga ik 40 of nog meer uur … ja wat?

Dit soort dingen roept deze retraite nu op … verwarrend hoor … wat ik nu wel graag zou willen … lekker kletskoek lezen op facebook … lezen over andermans muizenissen… dan hoef je niks met je eigen muizenissen … maar dat is vluchten … dat is dus nu niet de bedoeling!

Gelukkig zijn Man en ik gezond en supervitaal, ik wijd dat voor een deel ook aan onze manier van eten, en we hebben ook nog zoveel plannen.

Ik had tot nu het idee … ik blijf dit werk doen tot m'n pensioen … maar misschien is het tijd om een kronkelweggetje in te slaan i.p.v. het gebaande pad blijven volgen.

Mijn vader zou vandaag jarig zijn … als hij nog geleefd had was hij vandaag 95 jaar geworden … hij had ook zoveel plannen … hij werd maar 67 jaar.

Het hoort erbij, bij een vastenkuurtje, een dagje somberen … morgen is het weer heel anders, zal je zien!

Nu maar eens gewoon een tijd uit het raam kijken, naar de merel die bij de Boeddha zorgeloos zit te eten, te mijmeren en een bad in de dakgoot neemt, alsof hij tegen me zegt: Doe nou maar net als ik ... spetter pieter pater ... lekker in het water ...

Retraite (2), van Gouda naar Woerden lopen

Om 7.00 uur opgestaan. Een flinke groene smoothie gemaakt van avocado, banaan, sinaasappel, bleekselderij, spinazie, mango, citroen en bovenop wat chiazaad en granaatappelpitjes.

Genoeg om ook nog een grote beker mee te nemen, want hoe kan deze retraite beter beginnen dan met een wandeling … samen met Y. ga ik de Winterwandeling van het IVN doen. Verder twee stevige desemboterhammen mee met tahin en banaan, wat gedroogde abrikozen en voor de lekkere trek sesam-pindacrackertjes.

Het gaat een geweldig mooie dag worden, als ik tegen negenen naar Y. fiets schijnt de zon al!

We drinken bij haar nog een soja-cappuccino en fietsen dan samen naar het vertrekpunt van de wandeling. De groep bestaat uit zo'n 15 deelnemers.

De wandeling gaat door de polder op de grens van twee provincies, het Hollands-Utrechts polderpad. Volgens de folder zou het 15,4 km zijn … maar een van de deelnemers heeft een GPS en bij het eindpunt stond deze op 23 km!

We starten bij station Goverwelle, een stukje door de woonwijk en al snel laten we de bebouwing achter ons. De Steinse Tiendweg is een oude handelsroute uit de 14e eeuw. Aan beide zijden van deze tiendweg liggen weteringen (brede sloten). 

Dit pad heb ik in het verleden vaker gelopen, toen het nog een NS-wandeling was en ik herinner me dat je regelmatig over een hek moest klimmen. De oude houten hekken zijn nu vervangen door ijzeren hekken, die je open en dicht kunt doen. Minder charme, meer gemak.

Het gebied van de Enkele en Dubbele Wiericke, kanalen ooit gegraven om overtollig water te kunnen

lozen van de Oude Rijn op de Hollandse IJssel. Langs het buurtschap Hogebrug komen we op de Ruigeweidse Achterkade, dit pad is voor mij nieuw, geweldig mooi!

Onderweg vertelt de gids nog mooie verhalen over  de historie van dit gebied. Jammer is wel dat je toch nog vaak de weg hoort en ook erg veel vliegtuigenen ... maar ja dit is Zuid-Holland.

We komen aan in Papekop en gaan naar Eetcafé de Dijketelg, de enige vegetarische soep is mosterdsoep, dus die neem ik, is erg lekker.

De wandeling gaat weer verder, het laatste mooie stukje is het Zwarte dijkje, dan komen we weer in industrieel gebied en lopen naar het station van Woerden, en zo weer de trein terug naar Gouda.

Ik vind het wel stoer van mezelf, een wandeling van 23 km en dan nergens last van hebben, wel blij om eenmaal thuis de schoenen uit te doen. Het is half 5 inmiddels.

Mijn Architect wil graag naar een muziekoptreden, waar een bekende van hem speelt … en vraagt of ik meega, even twijfel ik … ik heb meer zin in een warme douche, maar hij heeft geen zin om alleen te gaan … okee, geen douche, hup omkleden, jurkje en hakjes en there we go again.

Hoewel het niet allemaal mijn muziekstijl is, is het sfeertje daar erg fijn … en ja wat neem je dan te drinken … een wijntje natuurlijk. Eerste flopje van de voornemens is een feit.

Na het optreden gaan we bij Y. langs en worden getrakteerd op een overheerlijke linzensoep.

Eenmaal thuis gauw naar bed en wegzakken in een diepe droomloze slaap.