Sleedoorn

Omdat ik gek ben op 'eten uit de natuur' en daar veel over wil leren had ik me vorig jaar november ingeschreven voor een workshop Sleedoornlikeur maken. Het klonk leuk, samen de sleedoornpruimen plukken en dan de likeur maken. 

De bessen van de sleedoorn, prunus spinosa, noemen we sleedoornpruimen. In Engeland maakt men er sloe gin van.

Slee is een oud woord voor pruim en onze huidige pruimen stammen hiervan af. Ze schijnen overal te groeien, alleen heb ik ze in mijn omgeving nooit gezien. Ik let nu wel op uitbundige witbloeiende struiken.

In het sprookje van Doornroosje heeft waarschijnlijk de sleedoorn model gestaan voor de doornhaag die het kasteel omgaf. Het zijn kleine pruimen met een grote pit, rauw bijna oneetbaar omdat ze zo hard en zuur zijn. Als de vorst erover geweest is worden ze wat minder zuur.

Helaas waren er in 2012 amper sleedoornpruimen, we gingen tijdens de workshop nog wel kijken waar ze groeien en aan welke struiken, maar terug op de workshopplek gebruikten we bessen van vorig jaar uit de diepvries. 

Als je voor de likeur verse sleedoornbessen gebruikt moet je ze allemaal inprikken met een stopnaald. Nu waren ze door het invriezen zacht.

We deden de ontdooide bessen in een fles, daarbij een gelijke hoeveelheid rietsuiker, een kaneelstokje en aanvullen met brandewijn (er werd gebruik gemaakt van het merk Mispelblom). Thuis heb ik er nog een steranijs bijgedaan. In het donker zetten en de komende twee weken elke dag even schudden en na ongeveer drie maanden was het klaar. 

Het was leuk om te doen, het was alleen niet echt een workshop omdat er niks te plukken viel en je alleen maar de ingrediënten in een flesje hoefde te stoppen. Met zelfgeplukte verse bessen had ik het leuker gevonden. De prijs vond ik niet in verhouding, die had beter aangepast kunnen worden. Jammer was het ook dat de koffie in een weggooibekertje werd geserveerd.

Al met al een karige workshop voor 80 euro voor twee personen. Het recept had ik ook van internet kunnen halen. Soms heb je wat pech.

Vandaag heb ik de besjes uit de likeur gezeefd. De likeur is echt overheerlijk geworden, een bijzondere smaak. Eerst fruitig, dan een kruidige afdronk. Hoewel het een erg duur flesje likeur is geworden, genieten doen we er wel van!

Ik heb de sleedoornlikeur wat langer laten trekken, omdat ik de besjes wilde gebruiken voor jam. Ik heb zo lang gewacht tot ik goedkope aardbeien kon kopen.

Met een kersenontpitter heb ik de pitten uit de bessen verwijderd. Twee bakjes schoongemaakte aardbeien heb ik tot 1 kg aangevuld met appel. De bessen erbij en met een beetje water aan de kook gebracht, 400 g suiker toegevoegd en 1 zakje Marmello. Even door laten koken, druppelproef op koud schoteltje en dan in brandschone potjes gegoten.

Hoewel door koken alcohol niet helemaal schijnt te verdwijnen, zal er niet veel meer in de jam zitten. Je proeft het wel, het is een aparte, ongelofelijk lekkere jam geworden.