Als een Nikè …

Louvre Museum Parijs, 2002

… zonder hoofd en armen, (wie weet worden zo ooit weer gevonden), maar wel met vleugels, de godin van de overwinning verschijnt waar een strijd plaats vind.

Deze strijd begint te wennen: halve nachten wakkerliggen, een niet aflatende strijd tegen kilo’s die er steeds weer ongemerkt bij willen komen, want ondanks braaf en wijs omgaan met eten en drinken wil mijn taille stiekem verdwijnen. Met opvliegers, kolonnes mieren die 's nachts onder de huid van m'n benen van boven naar beneden en weer terug marcheren en andere vage klachten valt inmiddels te leven.

Lastiger te accepteren is moeite met concentratie, niet meer kunnen nadenken. En kan ik nou werkelijk niks meer onthouden? Dat haat ik echt!

Ik ging er altijd prat op dat ik een perfect geheugen had, vraag maar, ik weet alles …

Nu begrijp ik ook de gesprekken vroeger van mijn ouders beter, zinloze discussies vond ik het destijds, over wat wanneer waar met wie waarom was geweest. O, dear, zo’n soort gesprek hadden Mijn Architect en ik laatst ook.

Ik liet zelden iets uit mijn handen vallen, maar nu … ergens las ik de term menoklunzigheid, ik begreep het gelijk. Deed ik eerst 20 jaar met m’n glazen, nu ben ik al weer aan een zoveelste nieuw setje toe.

En dan nog de wartaal die ik met regelmaat uitsla, loop ik te raaskallen tegen leuke mannen,  bij voorkeur Groningers.

Eigenlijk ben ik dat niet hoor, dat zijn de hormonen, die maken dat ik net als Nikè hoofd en armen moet missen*. De overgang is een normale en natuurlijke fase … zegt men, dus zijn er ook voordelen? Ja, geen zorgen meer voor zwangerschap, bloeden hoeft niet meer en dus meer plezier. En - godin zij dank - geen last van, zoals je vaak hoort, libidoverlies, nee, nee, integendeel! :)

Imaginair vlieg ik de wereld over (of Groningen) en ga voor de overwinning.

*De Nikè van Samothrake is een Grieks marmeren beeld dat de Griekse godin van de overwinning Nikè voorstelt.

 Het beeld is een meesterstuk van leven, beweging en realisme en straalt allure uit. Het stelt een gevleugelde vrouw voor, de allegorie van de overwinning. Het beeld geeft het ogenblik weer waarop de gevleugelde Nikè neerdaalt op de voorsteven van een schip. Door de hevige wind kleeft haar kleding aan haar lichaam waardoor haar sierlijke vormen en de rondingen van haar lichaam zichtbaar worden. Het beeld is vervaardigd van wit marmer afkomstig van het Griekse eiland Paros. (Wikipedia)

Leesvoer:

In Godinnen in de ouder wordende vrouw schrijft Jean Shinoda Bolen: Als een vrouw nu eens elke ‘opvlieger’ ervoer als een stoot energie, die de archetypen van wijsheid en innerlijk gezag leven inblaast. Tja, makkelijker gezegd dan gedaan..

ik vond het wel een aardig boek, ook omdat ik wat met godinnen heb.

De overgang als bron van kracht van Christiane Northrup, ik was er ooit in begonnen, anderen lopen er mee weg, maar ik werd er wat moe van.

Rijstepap

Zomaar ineens trek in ouderwetse rijstepap, lekker dik en goedkoop gemaakt op het petroleumstel:

Rijstepap voor twee personen:

100 g paprijst

halve liter melk

snufje zout

zakje vanillesuiker

Doe de ingrediënten in een pan. Breng al roerend langzaam aan de kook (let op, brandt gauw aan).

Daarna op het petroleumstel een half uur zachtjes laten pruttelen tot alle melk opgenomen is.

Serveer met een klontje boter en suiker met kaneel.

Ook lekker als toetje.

Gehakt in bladerdeeg

Dit gerecht maak ik graag en regelmatig. Het is een recept voor twee of drie personen dat ik 13 jaar geleden overschreef uit het blad Boodschappen, toen nog met dierlijk gehakt.
Nu maak ik het gewoon met plantaardig gehakt, wat net zo goed, zelfs beter smaakt.

250 g plantaardig gehakt

4 plakjes bladerdeeg (ontdooid)

1 sjalot en 1 teentje knoflook, gesnipperd

peper en zout, en je eigen favoriete kruiden/specerijen om gehakt te kruiden

1 eetlepel mosterd

1 el gemalen lijnzaad, tot een papje geroerd met water

olijfolie

sojamelk

Fruit de ui en de knoflook in de olie, voeg het gehakt toe, met de gewenste kruiden en laat al roerende kort bakken.

Van het vuur af de mosterd er door mengen en het lijnzaadmengsel.

Laat afkoelen, zo mogelijk nog even in de koelkast zetten om het wat op te laten stijven.

Verwarm de oven voor op 220°C.

Leg de bladerdeegplakjes zo dat er een vierkant van 20 x 20 cm ontstaat, laat ze elkaar net overlappen en druk de randen op elkaar.

Verdeel de lap met de botte kant van het mes in de lengte in drieën zonder het deeg door te snijden. Verdeel de twee buitenste zijden met een mes in schuine reepjes van 1,5 cm breed en bestrijk met sojamelk.

Vouw de bovenste en onderste deegreepjes naar binnen, zodat er een soort bakje met opstaande rand ontstaat.

Schep het gehakt in het midden. Vouw de overige deegreepjes om en om over de rol naar het midden.

Bestrijk met sojamelk en leg op een met bakpapier beklede bakplaat. Laat in ca. 20 min. goudbruin bakken. Eventueel wat sesamzaadjes overstrooien.

Consuminderen

Workshop eten uit de natuur (2010)

Sinds de crisis, en zeker de laatse twee jaar, moeten wij bezuinigen. Man werkt voor zichzelf en de inkomsten werden minder.

De auto weg was geen bewuste keus, het kwam door een ongeluk. Man moest flink op z’n remmen gaan staan omdat de auto voor hem plots stopte, dat ging net goed, maar de auto achter hem had dat te laat door en duwde hem met volle kracht tegen de voorstaande auto. Mini-kettingbotsing van drie auto’s. Voor- en achterkant in elkaar, total loss. Man na controle in het ziekenhuis opgelucht weer naar huis, voor hetzelfde geld loop je een whiplash op. Geen auto meer, we kregen er nog wel wat voor terug, maar niet genoeg om iets goeds terug te kopen.

Man ging voortaan met de trein naar zijn atelier en dat was helemaal niet erg, hij vond het zelfs prettig, tijd om wat te lezen!

De verbinding is goed en met mooi weer gaat hij ook op de fiets (toch 20 km heen en 20 km weer terug). Dus we stelden de aankoop van een andere auto steeds uit, konden we even (be)sparen.

Inkomen werd nog minder, gelukkig hadden we aardig wat spaargeld (was eigenlijk bestemd voor o.a. een nieuwe keuken), dus van dat geld en van mijn niet zo riante salaris redden we het net.

Wij gingen voorheen vaak uit eten en hoewel dat al minder was geworden sinds de invoering van de euro, gaan we nu alleen nog buiten de deur eten als er iets te vieren valt. Ik kan voor minder geld meestal beter koken dan wat er in onze woonplaats aangeboden wordt. En dan hoef ik ook niet eeuwig te wachten of ongastvrij bejegend te worden.

Ik lees verschillende consuminderblogs, er zijn een heleboel leuke, en pik daar goede bespaartips op.

Gewone dingen, die je wel weet, zoals bij standby-apparatuur de stekker er uit, meer spaarlampen, licht uit waar je niet bent, thermostaat lager. Wassen enz. in het weekend, want lager tarief stroom. Het zijn allemaal kleine beetjes, die toch helpen. Maar ook aparte tips waar je zelf niet zo gauw op komt, zoals

schoonmaken met azijn, in plaats van al die prijzige schoonmaakmiddelen, en er achter komen dat het nog beter werkt ook.

Ik kreeg veel bewondering voor de schrijvers van die blogs, meestal zijn ze er financieel erger aan toe dan wij. Die discipline om alles bij te houden! Geïnspireerd door hen noteerde ik ook al mijn uitgaven en kwam er achter dat er nog beter bezuinigd kon worden. Ik schrok van wat ik in een jaar aan kleding en schoenen uitgaf! Dat is nu nog minder dan een derde.

Het opmerkelijke was dat we er eigenlijk niet onder leden, we werden ook bewuster wat betreft milieu. Wat moet je toch met al die prullen en rotzooi?

Dat wil allemaal niet zeggen dat we karig leven hoor, we kunnen samen erg genieten, ook met een flesje wijn van twee euro!

Net de jaarafrekening van de energie binnen, en een beloning van een jaar goed opletten, we krijgen geld terug, en de eerste termijn is er al af. Dat motiveert wel om daar mee door te gaan.

Workshop kippen houden (2008)

Workshop kippen houden (2008)

Pech was wel weer dat op dat moment de tandarts besloot dat ‘groot onderhoud’ nodig was.

Omdat we ook niet meer naar Griekenland vlogen, hebben we afgesproken dat we, als het kan, elke maand iets leuks doen. De lezers van mijn andere blog Ontdekking van Groningen weten van onze weekendjes en vakanties in het noorden.

De workshops die ik volg doe ik voor m’n plezier, maar ook in het achterhoofd dat ik misschien later wat meer zelfvoorzienend kan leven. Ik heb een, misschien beetje naïef, romantisch idee van je eigen groente en fruit telen, zelf je brood bakken, eieren van je eigen kippen. In ieder geval leer ik veel nieuwe dingen, die straks vast heel handig zijn.

Het went erg snel, dat consuminderen en is helemaal niet erg, nu vind ik dat we in het verleden best verspillend en decadent leefden, dat laat ik nu niet meer gebeuren.