Sap en crackers van wortel

Ik maak 's morgens vaak een groente/fruit sapje. Zoals vanmorgen van wortel en bleekselderij, wat een heerlijke combinatie is. De biologische winterwortel is heel zoet.

Van het pulp wat over blijft in de sapcentrifuge gaat soms een deel naar de kipjes en het meeste op de composthoop. Dat is eigenlijk zonde, want het zit vol met vezels en vitamientjes.

Je kunt best veel doen met dat pulp, afhankelijk van welke groente of fruit gebruikt is. Bijvoorbeeld muffins of soep van maken.

Ik maak van deze pulp crackers. De eerste keer dat ik deze crackers maakte zat de pulp vol met ‘haren’ van de bleekselderij. Nu snij ik de stengel dwars in kleine stukjes voordat het geperst wordt en dan heb je er geen last van.

Het drogen kan in de oven, maar omdat er veel vocht vrij komt, zou je eigenlijk de ovendeur op een kiertje moeten zetten. Mijn oven gaat dan uit. Sneller gaat het in de magnetron.

De aantallen komen niet erg nauw. Je kunt allerlei zaden en pitten en gebruiken, de variatie is eindeloos. Voor deze crackers gebruikte ik het volgende:

Pulp van ong. halve kilo winterwortel en 1 stengel bleekselderij.

2 el gemalen lijnzaad

1 el chiazaad

1 el sesamzaad

1 el hennepzaad

1 el zonnebloempitjes, grof gehakt

1 el edelgist

½ el sojasaus

¼ tl gemalen kombu 

⅛ tl zout

ongeveer 50 ml water

Meng alles met de pulp en giet er de helft water bij. Als het te droog is wat meer.

Laat het een half uurtje afgedekt staan zodat lijnzaad en chia kunnen zwellen.
Dan eventueel nog wat water erbij om goed te kunnen mengen.
Ik knip een bakpapier op maat van de magnetronschaal en smeer het mengsel zo dun mogelijk uit. Is het teveel, dan beter in twee keer. Maak er met de spatel lijnen in, zodat het makkelijk te breken is.

In mijn magnetron droog ik ze in 2x 2 min. op 600 en 3x 2 minuten op 900 watt. Maar let goed op dat ze niet verbranden.

Af laten koelen en in stukken breken. Superlekker om zo te eten of te dippen in hummus. Of als krokantje bij een gerecht.

Nachtje Rotterdam

Onze 40ste trouwdag. Vaak geven mensen dan een feest, maar daar heb ik helemaal geen zin in. We besluiten met zoon en schoondochter uit eten te gaan, in hun woonplaats Rotterdam.Dat betekent dat ik een nacht van huis moet. Dat ben ik helemaal ontwend. Ook kan ik eigenlijk maar moeilijk mijn kipjes alleen laten. Maar goed 1 nachtje moet kunnen, en een buurman wil wel even naar ze omkijken.

We gaan met de auto, maar onze oude diesel mag een groot deel van de stad niet meer in.

Gelukkig wel bij de woonplek van zoon en schoondochter.

We laten de auto daar staan en gaan met z’n viertjes met de metro naar het restaurant. We voelen ons een beetje als boertjes van buten, na zo lang niet meer in de grote stad geweest te zijn. 

Sinds we hier voor het laatst waren is er heel veel hoogbouw bijgekomen.

Het restaurant wat ik koos is Rozey. Een leuk concept.

Je kiest per ronde steeds twee gerechtjes. Zo vaak als je wilt. Er is keus uit heel veel kleine, mooie hapjes.

Je betaalt een vast bedrag p.p. namelijk 37,50 en daar zijn de drankjes ook inbegrepen.

De meeste gerechten zijn veganistisch en een paar vegetarisch. Bestellen gaat heel modern via je mobiele telefoon.

Bij deze ronde had ik bijvoorbeeld knolselderij carpaccio met rucola, pompoenpitten en truffeldressing en zeewier bitterballen met sojaveganaise. Allemaal heel smaakvol.

En zo bestel je net zolang tot je genoeg hebt. Het mooie hiervan is dat er niks wordt weggegooid. Het is een van de weinige restaurants die op maandag open is. We drinken nog wat in een biercafé met brouwerij en daarna zetten de kids ons op de tram, richting hotel.

We logeren in Hotel New York, waar we in het verleden graag kwamen. De eerste keer was in 1993. We hadden een bedrag betaald om de verbouwing van het voormalig kantoor van de Holland-Amerika Lijn tot Hotel New York te realiseren. Een voorloper van crowdfunding zeg maar. Als dank mochten we in de directiekamer overnachten en worden onze namen op de muur geschreven.

Nu hebben we een simpelere kamer, maar net als alle kamers heeft deze ook een aparte inrichting.

We kijken uit over de Wilhelminapier en de badkamer lijkt een lift. 

De volgende ochtend gaat de reis per metro naar het huis van zoon en schoondochter. Natuurlijk word ik gerold. Gelukkig niks kwijt. Een man achter me op de roltrap had mijn rugzakje opengeritst en mijn portefeuille gepakt. Boven aangekomen zei Henny: Je tas staat open! Ik keek gelijk in het gezicht van die man en hij gooide snel mijn portefeuille op de grond, zogenaamd alsof die uit mijn tas viel. Maar hij had natuurlijk al gezien, dat daar geen geld inzat, alleen maar pasjes. Toen ik het opraapte vroeg hij nog vriendelijk of alles in orde was, de smiecht. Ze waren met z’n tweeën, hoogstwaarschijnlijk Oostblokkers. Henny hield er al een soort rekening mee, dit was ons op dezelfde manier al eens in Parijs overkomen.

Zo naïef dat ik met zo’n rugzakje rondloop!

Wat was ik opgelucht dat ik al m’n pasjes nog had. Je moet er toch niet aan denken, dat je alles moet blokkeren en opnieuw aanvragen.

En natuurlijk namen we daarna de verkeerde metro.

Uiteindelijk in de auto en door naar Vlaardingen. Ik word nogal nerveus van al die drukte op de snelweg, hoe snel je zoiets ontwend bent.

Mijn vriendin heeft een nieuw huis en dat moet natuurlijk even bewonderd worden. Het is zulk prachtig weer dat we in haar tuin kunnen lunchen.

Na een heel gezellig samenzijn gaan we weer op weg, de lange reis terug naar huis.

Het was allemaal hartstikke leuk, maar ik ben zo blij om weer thuis te zijn!

Eet Lekker Mee (69)

De afgelopen tijd telkens volgeboekt, nu moest ik even wennen dat er voor deze maand maar drie aanmeldingen waren. Altijd weer twijfel of ik zal afzeggen. Aan de ene kant komt het financieel niet uit bij drie gasten, aan de andere kant vind ik het lastig om af te zeggen en waren het weer zo leuke gasten. Toch door laten gaan. Het was ook wel weer erg leuk, zo'n kleine groep.

Een tafel aan de kant en maar eentje gedekt. Het menu was:

Wortel-Rode linzen soep

Portobello

Puree van Selderijknol en Aardappel

Hasselback van Zoete aardappel

Crème van Peterseliewortel en Peterselie, gegarneerd met Belugalinzen

Bosvruchtentaartje met slagroom

Tot slot namen we nog een kopje blauwe thee.

Saus van peterseliewortel

Ik kocht peterseliewortel voor een saus bij het Eet lekker Mee diner. Peterseliewortel lijkt op pastinaak, maar is wat zachter van smaak, kruidig en minder zoet. Voordeel is dat hij biologisch gekweekt is.

Het wordt een romige, smaakvolle saus. Lekker bij de stamppot, maar ook prima als pastasaus.

400 g peterseliewortel

bosje platte peterselie zonder dikke steeltjes

plantaardige kookroom

1el miso

1 tl citroensap

peper en zout

Schil de peterseliewortel en snij in kleine blokjes.

Zet op met koud water en een half bouillonblokje. 

Meng 1 el miso met een scheutje kokend water om het los te roeren en voeg dit toe.
Kook dit in zo’n 20 minuten gaar.
Doe de peterselie er de laatste minuut bij.
Bewaar een kopje kookvocht en giet af.

Pureer het mengsel met de staafmixer helemaal glad, voeg om en om een scheutje kookroom en een scheutje kookvocht toe tot gewenste dikte.
Voeg een tl citroensap toe en breng op smaak met peper en zout.

Plantaardige spread met ananas

 

Ik had nog een kuipje Philadelphia plantaardige spread en wat ananas die op moesten.

Misschien een lekkere combinatie, dacht ik. Ananas in kleine blokjes mengen met de spread. Wat bosui en een theelepel citroensap.

Het kon wel wat pit gebruiken, dus voegde ik nog een theelepel crispy chili in olie toe.

Lekker op geroosterd brood.

Philadelphia plantaardig heeft ongeveer dezelfde voedingswaarde als de dierlijke variant.

Citroen-amandelkoekjes

Ik ben met een Cookie-monster getrouwd. Het koekjesblik is altijd leeg. Pakjes verstopt in de voorraadla worden ook gevonden. Ik grijp nogal eens mis als er iemand op de koffie of thee komt. Dus maar even wat bakken. Deze citroen-amandelkoekjes zijn snel en simpel te maken. Ook zonder de glazuur zijn ze lekker. Plantaardig en glutenvrij.

Deeg

100 gr amandelmeel

1/4 tl baking soda

25 g kokosolie, zacht

3 el agavesiroop

2 el citroensap

2 tl citroenrasp

1/2 tl vanille extract

(eventueel) Citroenglazuur

50 gr poedersuiker

1 el citroensap

Garneren

2 tl citroenrasp

paar pistachenoten, heel fijn gehakt

Verwarm de oven voor op 170°C en bekleed een bakplaat met bakpapier. Doe alle ingrediënten voor het deeg in een kom en spatel alles goed doorelkaar.

Rol het deeg met vochtige hand in kleine balletjes. Druk ze op de bakplaat plat met een vorkje. Ik had er 14.

Bak ongeveer 15 min. tot goudbruin

Maak de citroenglazuur.

Laat de koekjes even afkoelen en bedek met de glazuur en het citroenrasp-pistache mengsel.

Mongoolse mie

Sinds ik in september de workshop Mongools koken heb gevolgd, maak ik wekelijks het gerecht Tsuivan. Wij noemen het Mongoolse mie. Een heerlijk gerecht met veel groente en de mie wordt ook zelf gemaakt.

Lekker veel biologische groenten, in deze versie zat rode ui, knoflook, shiitakes, rode paprika, bosuitje, restje bleekselderij, zoete aardappel, witte kool en een klein blikje edamame.

Maar ik gebruik ook weleens wortel, aardappel, spitskool of broccoli. Eigenlijk kan heel veel, wat je maar in huis hebt.

Al die groenten stoof ik in sojasaus en wat sesamolie. Ze hebben daardoor al zoveel smaak, dat ik er alleen wat peper bij doe en verder eigenlijk geen kruiderij. Kan wel, maar hoeft niet.

Om zelf zulke heerlijke mie te kunnen maken, zou je eigenlijk die workshop moeten volgen,  ook voor de  andere bijzondere Mongoolse vegan gerechten.

Eet Lekker Mee (68)

De eerste ELM van dit jaar en de 68ste hier in Kleine Huisjes. Het was weer een zeer genoeglijke avond met lieve, enthousiaste gasten.

Het is ook zo heerlijk koken met wintergroenten!

Ik maakte weer het grappige voorgerecht oesterzwammen in knoflookboter, met een knipoog naar escargots à la bourguignonne. Met zelfgebakken ciabatta en speltbrood.

Het hoofdgerecht bestond uit Hasselback van pastinaak. Daarbij hutspot van winterpeen, selderijknol, aardappel, pastinaak en gebakken uitjes. Plus een crème van bloemkool. Garnering van Belugalinzen en mosterzaad‘ kaviaar’.

Een salade van witlof met appel en cranberries voor wat frisheid erbij.

Als toetje de onovertroffen frambozen tiramisu.