zaterdag 28 maart 2015

Moestuincursus (3)



Een nare grijze dag. Maar ook dan moet ik even naar de moestuin. Kijken hoe het erbij staat. De paksoi moet ik nog planten, en de tuinbonen.


Maar het enige wat ik plant zijn 4 aardbeienplantjes, het zijn Lambada's, een van de lekkerste soorten, die je in de winkel niet kan kopen.


Wat is ook alweer een schoffel?
Gevonden!
De paksoi is er nog niet, ik heb geen zin in tuinbonen planten, ik ga wat schoffelen, hoewel het weer daar ook niet naar is.



De preisprietjes zijn omgevallen. Ik probeer ze iets dieper te stoppen, maar het blijft een wat zielig geheel. Nou, ja, afwachten maar.
Ik stop ermee, het is koud, guur en nat, we gaan lekker in het restaurant opwarmen.
Daar kan ik nog even eerste hulp verlenen (pleistertje plakken) bij medecursist. Dan naar huis, volgende keer hopelijk meer zin èn zon!





vrijdag 27 maart 2015

Dip bij chips


Ik maak bij voorkeur alles zelf … dan weet je precies wat er in zit. Wij eten zelden chips, en sinds ik weet dat die vermaledijde E621 er, naast allerlei nare zaken, misschien voor zorgt dat je niet kunt stoppen met eten, let ik erop dat ik voedingsmiddelen zonder dat spul koop. Hoewel het niet echt bewezen is. Maar het lijkt mij sowieso een overbodige toevoeging in chips.

Eigengemaakte chips zijn het lekkerste (hoewel de Hoekse chips ook niet te versmaden zijn). Mijn magnetronchips zijn een topper! Van aardappels, bataten of aardperen. Van biet viel het wat tegen.


Ik vond bij de lidl een zakje groentechips, zonder rare toevoegingen, in zakjes van 100 gram. Precies een mooie hoeveelheid als borrelhapje met z'n tweetjes.
Ze blijken erg lekker! Ik hou ervan om chips te dippen en maak vaak van allerlei voorhanden ingrediënten een soort tapenades o.i.d.



Vandaag gebruikte ik deze ingrediënten:
2 eetl. groene olijven
2 eetl. zontomaatjes op olie
2 eetl. zonnebloempitten
1 eetl. kappertjes
een restje komkommer, in blokjes
1 teentje knoflook
wat sprietjes bieslook

Maar het kan ook met een stukje paprika, bosuitje, cashewnoten, peterselie, witte of bruine bonen, enz. enz. Snel gemaakt in het hakmolentje van de staafmixer.
De truc is gewoon regelmatig proeven, beetje van dit, beetje van dat toevoegen.

Deze smaakte erg goed bij de groentechipjes.


zondag 22 maart 2015

Moestuincursus (2)


mijn tuintje
Het is al weer twee weken geleden dat ik op mijn moestuin was. Het kwam er niet van.
Het ziekbed en overlijden van mijn moeder, dan haar huisje leeghalen enz. enz.
Maar vandaag ga ik weer, het wordt mooi weer. Het is de laatste dag van week 12, en volgens het schema moet er al een heleboel geplant zijn. Het duizelt me een beetje, maar gelukkig is Sanne er. Zij helpt me met het verzamelen van het pootgoed. Ik begin maar gewoon met:

4x Koolrabi
4x Spitskool
5x Knolvenkel
5x Peterselie
60x uien
3x stengeluien
20x zomerprei
3x kropsla
3x eikebladsla
3x romeinse sla
3x lollo rossa
28x peultjes
28x kapucijners

nog maagdelijk lege plantvakken ...
Koriander plant ik niet, Mijn Architect houdt er niet van, en ik plant ze thuis op kleine schaal als ik eens wat blaadjes nodig heb.
Telkens moet ik weer in mijn gegevens kijken, hoeveel cm moet de rij afstand en hoeveel de plantafstand.
Later blijkt dat ik de slasoorten niet goed gezet hebt, ik heb ze in een blokje geplant, maar dat moest in een rij. 
De peultjes en de kapucijners heb ik te breed geplant, dus kunnen de doperwten er niet meer bij, deze drie krijgen later een gezamenlijk klimrek.
Maar ik ben toch wel tevreden over mezelf, het is tenslotte een cursus en ik ben lerende, het hoeft niet gelijk perfect.

Koolrabi
Peterselie
Kapucijners en Peultjes
Deze eerste plantdag zorgt er voor dat ik best trots op mijn moestuintje ben.
We kopen voor thuis heerlijk desembrood op de Uit Je Eigen Stadsmarkt en eten nog een lekker hapje in het restaurant. Al met al een heerlijk dagje buiten.








dinsdag 17 maart 2015

Dinsdag Flansdag




Dinsdag is vaak een pittige werkdag … en telkens neem ik me voor om ruim van te voren te bedenken wat we gaan eten, maar telkens lukt dat niet, dan denk ik pas aan het eind van de dag dat er ook nog gegeten moet worden. Geen puf, geen zin in boodschappen doen en maar kijken wat er nog in huis is.
Dinsdag is daarom vaak Flans-dag.
Vroeger had je een TV-programma waar een kok keek wat er nog in je koelkast lag en daar een lekker gerecht van maakte, ik ben de naam even kwijt.

Bij thuiskomst samen even een wijntje op de bank en dan kijken wat er nog is.


een restant gekookte aardappels
1 vergeten winterwortel
sjalotje
1 blik kidneybonen
picodillospecerijen (Jonnie Boer)

1 groene paprika, die al wat begint te verschrompelen
olijven
2 lente-uitjes
zonnebloempitten
zontomaatjes op olie
knoflookteentje
olijven
bieslook, fijngeknipt

en …  jippie, er was nog een bakje speckjes van de vegetarische slager, daar maak je bijna alles lekker mee.

Het Dinsdag (bijna)Vegan Flansdag Maaltje

De aardappels in plakjes snijden en met wat olijfolie en gedroogde italiaanse kruiden een kwartiertje in de oven op 200° C zetten.

De winterwortel in kleine stukjes snijden, in olie smoren samen met een gesnipperd sjalotje en een theelepel picolinospecerijen. Als het te droog wordt klein scheutje kokend water toevoegen.
Als het wortel-ui mengsel beetgaar is, door de aardappels roeren en nog ong. 20 min. terug in de oven zetten

De speckjes in een koekepan met olie knapperig bakken.
De bonen afgieten, afspoelen en in vers water opwarmen.

De paprika in stukken snijden, de onderste einden van de bosuitjes snijden (het groen in ringetjes bewaren ter garnering), ong. 1 eetl. zonnebloempitten, een paar groene olijven, ong. 5 stukjes zontomaat, het knoflookteentje en wat peper in de hakmolen pureren tot een gladde spread, in een schaaltje doen en bieslook erover strooien.

Schep het aardappelmengsel op een bord, de boontjes ernaast met de spekjes erover gestrooid en serveer met een schepje van de paprikaspread.


zaterdag 14 maart 2015

Nuis-soep


Tijdens het weekend, begin deze maand, in vakantiehuis Börgbloumke in het Groningse Nuis, moest ik erg vooruitdenken betreffende boodschappen, want er was daar geen winkel op loopafstand … en opeens vond ik dat er ook soep moest zijn. Wat had ik nog?

Van een paar eenvoudige ingrediënten maakte ik een grote pan vegan soep, dankzij de Ras-el-hanout specerijen werd het superlekker! Zelfs een ‘wortelhater’ genoot ervan.
Je zou er nog allerlei toevoegingen aan kunnen doen, maar nodig is het niet, het leuke hiervan is juist de eenvoud.
Dus in huize Engelwortel noemen we het geen wortel-rodelinzensoep, maar Nuissoep, heeft verder niets met de plaats te maken, behalve dan dat daar de oorsprong van het recept ligt!


1 sjalot, fijngesneden
2 teentjes knoflook, fijngehakt
1 flinke theelepel ras-el-hanout specerijen ( bijv. Jonnie Boer)
1 kilo winterpeen (geschild en in stukken gesneden) 
250 gr. rode linzen, afgespoeld
2,5 liter water en 5 groentebouillonblokjes
olijfolie
peterselie

Het sjalotje en knoflook kort fruiten in olijfolie, de ras-el-hanout specerijen toevoegen, de stukken winterpeen toevoegen, kort roerbakken en dan het water en de bouillonblokjes erbij, regelmatig roeren.
Samen met de linzen aan de kook brengen, vuur laag zetten en ongeveer 20 min. zachtjes laten koken of tot de wortel zacht is.
Met staafmixer pureren, peper en zout naar smaak toevoegen en fijngeknipte peterselie over strooien. That's all!

Nu thuis weer gemaakt en de rest gelijk in porties ingevroren.



zaterdag 7 maart 2015

Moestuincursus (1)

juli 2013, kapucijners op het dakterras
Ik ben nu toch aan zo'n leuke cursus begonnen! Een moestuincursus. De afgelopen jaren heb ik op mijn dakterras een beetje geëxperimenteerd met groente in potten telen en aldoende werd ik steeds enthousiaster. Deze cursus volgen is een goede stap om meer kennis en vaardigheden te verkrijgen. Ook met het oog op de toekomst, als ik ooit een eigen tuin heb leek met me wel zinvol om deze cursus te volgen. 

De cursus wordt gegeven bij Uit je eigen stad, vorig jaar september hebben we deze plek bij toeval ontdekt.
Een moestuin in Rotterdam is niet heel handig als je in Gouda woont, maar het lukt me om binnen een uur daar te zijn met openbaar vervoer.
Mensen vroegen aan me of er geen moestuinen in Gouda zijn? Natuurlijk wel, maar niet met cursus erbij! Ik heb er wel eens over gedacht, zo'n volkstuintje, maar verhalen over allerlei regels hield me tegen. 

Het is een superleuk lespakket: Het komende jaar 8 theorielessen, je krijgt een eigen moestuintje, gebruik van alle gereedschap en biologisch plant- en zaaigoed.
Het tuintje is 49 m2 , 7x 7 m en verdeeld in 6 vakken, met zijn eigen groentefamilie. Je leert een teeltplan maken.


Hier ga ik alles over leren:
  • Bodem en bemesting
  • Plantkunde en kringlopen
  • Teelt van groenten en kruiden
  • Bodembewerking en onkruidbestrijding
  • Gewasverzorging- en bescherming
  • Vruchtwisseling en teeltplan
  • Oogst, verwerking en bewaring
  • Bijzondere groente- en teeltmethoden
Verder hoort er ook nog een prachtig boek bij. 
Binnen no time was de cursus vol, er zijn drie groepen van ongeveer 15 deelnemers.
Een lesdag bestaat uit theorie en praktijk en is inclusief een heerlijke lunch in het restaurant van Uit Eigen Stad.



Geduldig beantwoordt onze docent René alle vragen, en ik kijk met bewondering hoe hij het voor elkaar krijgt om ons in betrekkelijk korte tijd op een kale vlakte 15 tuintjes laat uitzetten, kruiwagens met turf en compost vol te scheppen en verdelen over alle tuintjes en het geheel tot slot glad te harken.


Omdat het in de loop van de dag steeds lekkerder weer wordt is het gewoonweg heerlijk om zo buiten bezig te zijn. Dan wacht ons een lekkere lunch.


Als de tuintjes klaar zijn gaan we alvast tuinbonen en erwten in bakken voorzaaien, en ook kleine zonnebloemen. Leren hoe je je gereedschap na het werk reinigt hoort er ook bij.


Erg leuk is het ook om aan het eind van de cursusdag bij een wijntje nog even met een medecursiste na te praten. Nu nog genoeg tijd vinden (maken) om regelmatig naar mijn tuinje af te reizen.
Ik kijk er ook al naar uit om straks gerechten bij Eet Lekker Mee te serveren van mijn eigengeteelde groenten!



donderdag 5 maart 2015

Fusilli met raapsteeltjes, dubbelgedopte tuinbonen en cashewroomsausje


Terwijl ik langs de groenteboer liep zag ik vanuit m'n ene ooghoek raapsteeltjes en met m'n andere tuinbonen … ach zulke lentegroentes.
Op het prijsbordje stond 1,99 voor de tuinbonen en bij de kassa bleek mijn kilo 3,98 te kosten … pffff, ik trap er steeds weer in dat de prijzen stiekem niet mee per kilo worden aangegeven, maar per pond.
Okee dan maar, we gaan er wel van genieten! Over een poosje weer lekkere tuinboontjes van eigen teelt!



Ik heb al vaker aangegeven dat ik tuinbonen alleen dubbelgedopt lust.
De tuinbonen maak ik eerst zodat de smaken goed in kunnen trekken.
Voor 2 personen:

1 kilo verse tuinbonen, dubbelgedopt
2 teentjes knoflook, fijngehakt
1 kleine sjalot, fijngesnipperd
2 theelepels gedroogde salie
1 eetl. limoensap
2 eetl. olijfolie
peper en zout

300 gr raapstelen, kleingesneden
1 sjalot, fijngesneden
1 teen knoflook, fijngehakt
3 eetl. pesto (AH puur&eerlijk is vegan)
olijfolie
150 g fusillie (of andere pasta)

100 gr ongebrande cashewnoten, een paar uur geweekt
2 tl limoensap
2 eetl. edelgist
peper en zout
geroosterde pijnboompitten

Kook de fusillie gaar.

Verhit wat olie in een wok en bak de sjalot en de knoflook zachtjes aan. Voeg de raapsteeltjes toe en een scheutje kokend water, laat de raapstelen wat slinken, meng de gare pasta erdoor, voeg de pesto toe en peper en zour.

Spoel de cashewnoten af en doe ze in een hoge kom, met wat vers water, het limoensap en de edelgist. Voeg zonodig nog wat water toe om een smeuïg sausje te krijgen. Voeg peper en zout naar smaak toe.

Schep de pasta op een bord, verdeel er de tuinboontjes over. Schep er een lepel cashewsausje op en strooi de pijnboompitjes erover.









woensdag 4 maart 2015

Gekkie, The Cat Formerly Known As Kyoto


In november kwam ik op facebook de volgende hulpvraag tegen:

Help, waar o waar, bij wie o wie mag mijn lieve poes Kyoto logeren? Het is voor twee maanden december en januari. Vaste oppas kan niet en tot nu toe geen geluk met het vinden van een oppas.

Ik dacht: ach, laat ik eens iemand helpen. De kat is een bovenhuis gewend, gaat niet naar buiten, kan niet met andere katten samen, allemaal zaken die ik haar kon bieden.
En misschien is het wel erg leuk, om een tijdje een katje in huis te hebben?
Toevallig dacht ik de laatste tijd een paar keer aan Psili, die mij leerde katten leuk te vinden.
Zo geschiedde, op 1 december kwam ze.

Op het moment dat het deurtje van het reismandje openging schoot de angstige Kyoto vliegensvlug achter de bank.
Haar eigenaresse vertelde dat dat normaal gedrag was, en dat het wel even kon duren voor ze tevoorschijn zal komen.
Kyoto bleef de hele dag en avond uit zicht. Als we de bank wat wegschoven zagen we hem zitten, met grote ogen keek ze ons aan en deinsde verder terug. We lieten haar maar.
De volgende morgen was het eten en drinken niet aangeraakt. We gingen werken en bij thuiskomst riepen we haar, keken achter de bank, maar ze was niet te vinden. Overal gekeken. Ze kon niet weg zijn. Haar eigenaresse had wel verteld dat ze zich kon verstoppen op de meest kleine plekjes. Maar zoveel plekjes hebben we helemaal niet. We keken achter de banken, achter de DVD-speler, haalden de onderste vakken van de boekenkast leeg, keken bovenop de kasten.
We snapten er niks van. Naar boven kon ze niet, we hadden de deur gesloten gehouden.
Uiteindelijk bleek ze onder de trap te zitten, daar was een kleine ruimte achter de convector, waar ze precies tussen paste.

De volgende dag kwam ze tevoorschijn en voorzichtig wat rondlopen, maar nog steeds niet eten of drinken. Dat deed ze pas de vijfde dag! Ik had een blikje kattevoer gekocht en die geur was blijkbaar zo verleidelijk dat ze begon te eten. Vanaf nu dronk ze ook water. 




Gelukkig … ik maakte me wel zorgen en voorzag al rampscenario's om tegen haar eigenaresse te moeten zeggen: Sorry, je kat is doodgegaan …
Terwijl ze at maakt ik gauw de ruimte dicht met een groot stuk karton en ducttape. Maar de volgend morgen zat ze daar weer, ze had het karton gewoon losgetrokken. We bedachten dat als ze daar zo graag zat, dan moest dat maar. Ik was niet meer bang dat ze daar klem zou komen te zitten, of dat het te daar overdag te heet werd en 's nachts te koud. Ze had het zelf gekozen als haar veilige holletje. Als de deurbel ging, of een onbekende kwam binnen schoot ze haar veilige haventje in. Oudejaarsavond met het vuurwerk heeft ze daar al die tijd gezeten.
In de buurt van haar veilige holletje
De eerste tijd dat ze zich verstopte riep ik haar en zei ook vaak: Wat ben je toch een gekkie! Op een gegeven moment toen ik weer gekkie zei kwam ze opeens naar me toe.
Ze luisterde naar Gekkie! Oei, wat zou haar vrouwtje daarvan vinden?
Maar omdat ze daar naar luisterde bleven wij haar zo noemen.
Vanaf nu ging het beter, ze mauwde nog wel wat klaaglijk, maar kwam 's avonds op de bank tegen me aanliggen en voorzichtig kon ik haar aanraken. 



Tot ik haar lichaamstaal een beetje begreep zette ze nog wel eens onverwacht haar nagels en tanden in m'n arm, sprong van de bank en ging met de rug naar me toe zitten. Maar elke week ging het beter. Na verloop van tijd wachtte ze ons op achter de deur en begroette ons heel gezellig, hoewel ze nog wel op haar hoede was en soms erg schrikkerig reageerde.


In januari gingen we een weekje naar Berlijn, maar Zoon en zijn vriendin verzorgden haar goed, en ook dat vertrouwen was snel opgebouwd.
We raakten steeds beter bevriend. Het was geen kat die je kon optillen. Een schootkat zal ze nooit worden, maar soms legde ze wel haar twee voorpootjes op mijn schoot. Ze kon ook zo leuk spelen met een touwtje.
Gluren naar de buren

Het was ook een nette poes. Ze sloopte niks, ze ging netjes op de bak. Ze sprong niet op het aanrecht en zelden op de eettafel. Ze zat graag voor in de erker of in de achterkamer op de vensterbank, een prima plekje om de merels en vinken gespannen in de gaten te houden.
De rietpluimen zijn wel interessant
Ze zou twee maanden blijven, maar omdat haar eigenaars na terugkomst ook nog gingen verhuizen, spraken we af dat ze nog wat langer zou blijven, omdat ze anders twee weken naar het oude huis moest en dan weer naar het nieuwe huis. Het leek ons beter dat ze gelijk naar haar nieuwe huis zou gaan, dat zou dan een verhuizing schelen, dus ook minder stress.
En we vonden het wel leuk dat ze nog wat langer bleef.

Katjes!
Ik zette de reismand wel alvast in de achterkamer en deed daar elke dag wat kattesnoepjes in. Die waren steeds weg, dus ze durfde er wel in, maar was wel zo slim omdat te doen als ze alleen thuis was.


Ik verhuisde de reismand naar de voorkamer, op de bank lag een zijden kussenhoesje waar ze graag op lag en dat legde ik in de reismand. Ze ging erin, maar als je in de buurt kwam schoot ze eruit. 
25 Februari wordt ze opgehaald … maar ze wilde niet, ze schoot in haar holletje toen de deurbel ging, en ze kwam zelfs niet tevoorschijn toen ze de stem van haar vrouwtje hoorde. Ik vond het vervelend voor haar, maar zij herkende dit gedrag wel en vertrok weer. Gekkie bleef nog zeker twee uur in haar holletje.
Het had mooi geweest als Gekkie naar huis was gegaan, want we gaan een lang weekend naar Groningen, maar Zoon ging niet mee en kon dus voor haar zorgen.

Maart inmiddels, uiteindelijk moet ze er toch aan geloven. Ik ga iets heel gemeens doen. Ik heb weer zo'n blikje kattenvoer gekocht en terwijl ik het opentrek komt Gekkie enthousiast op de geur af.
Ze gaat alvast bij haar eetbakje staan en kijkt me een moment verbaasd aan als ik dat voorbij loop, maar dan loopt ze me vrolijk achterna. Ik zet het blikje helemaal achter in de reismand. Kijkt ze me vol vertrouwen aan of juist wantrouwend? Ze vertrouwt me en stapt naar binnen. Met een snelle beweging geef ik haar een zetje en doe ik het deurtje dicht. Een harde verschrikte mauw. Ze kijkt me door de gaatjes met ongeloof aan.
Het moet, er is geen andere manier, dit lukt maar één keer. Ik bel haar eigenaresse of ze gauw hier kan zijn. Gekkie blijft nog een hele tijd klaaglijk mauwen.
Het duurde een hele tijd voordat ze vertrouwd was en nu moest ik haar vertrouwen beschamen. Zoiets wil ik niet nog eens meemaken, bah, wat voelde ik me rot. 

Na drie maanden logeerpoes is het stil in huis. Laatst lag er een zwarte sjaal naast me op de bank. Onbewust ging mijn hand daar naar toe. Ja, ik had het niet gedacht, maar ik mis haar.
Ik krijg vaak het advies om zelf een kat te nemen, neuh … toch maar niet.